Vanmiddag, toen mijn bureau echt leeg was, een laatste interview achter de rug en de tas met vakantieleeswerk klaar stond, hadden wij op initiatief van ons secretariaat een kerstlunch op de bestuursgang.
Secretariaat, Griffie, DB en onze bedrijfsjournalist zaten voor
Vanavond was het kerstdiner van Henk en Kees in buurthuis de Havelaar.
Een bijna jaarlijks succes met altijd weer een bijzondere kerststal.
Op het menu onder andere “salade van de ongewapende huzaar op een affuit van witlof mer garnalen”.
Voor het eten werden we getrakteerd op een wel heel bijzonder kerstverhaal Kerstrafels, gespeeld door spelers van het straatpastoraat en schrijvers van Kantlijn.
Plaats van handeling: niet de herberg met een stal, maar Dirk vd Broek en de nachtopvang. Maria’s Vreze:
…Een wereld zo groot, zo vol
Het brengt mijn hoofd op hol
Mijn zoon, de koning die is beloofd
Zal opgroeien in de goot
Tussen de arme en de kleine mensen
Maar zal recht doen aan hun nood …
Na de geboorte werd er liefdevol een winkelwagentje omgebouwd tot wiegje.
Na de witlof op affuit een diner met stampotten, mooie kerstliederen en veel gasten.
Het was wederom een feest om mee te maken.
Vanochtend had ik de agenda leeg gehouden om te kunnen helpen op school. Na ruim een maand versierde school, moesten nu alle ornamenten weer in dozen en opgeruimd.
Slingers, ballen, sneeuwpoppen, lichtjes en lichtkabels en …… kerstbomen.
Wij hebben vanuit het schoolbestuur (of doen we dat nu als lokale overheid) echte kesrtbomen op de scholen verboden als ze niet geimpregneerd werden. Dus nu zijn er kunstbomen die als ware bouwpakketjes uit elkaar gehaald moeten worden.
Dat was een bizar klusje: top apart, alle takken loshaken en in een doos stoppen. Toch zag je het aan de boom toen hij versierd was echt niet af.
Het was erg gezellig om samen met andere ouders zo in school te klussen terwijl de kinderen een leerkrachten al met een vakantiegevoel aan hun laatste dagje bezig waren.
Aan het eind was de school weer helemaal kaal, triest gezicht.
’s Middags zette ik nog maar even flink door, handelde klusjes af, schoonde mijn bureau en mijn mail: 1800 mailtjes weg en nog niet klaar.
Morgen nog een half dagje en dan lekker twee weken alleen maar telefonisch bereikbaar voor het werk.
Vanochtend in ieder geval mijn laatste conferentie van dit jaar, over het Sociaal Structuur Plan. De plannen worden goed ontvangen en er is veel bereidheid om er mee aan de slag te gaan, ookal was tijdens de pauzes het naderende kerstreces en het verlangen daar naar minstens zo’n belangrijk gespreksonderwerp.
’s Middags aan de voorbereiding voor het kerstdiner op school.
Gesteund door de taartenworkshop en na een tip van mijn moeder, dit jaar een keertje helemaal anders: de aandacht ging uit naar de decoratie. Dus ondergingen de kant en klare soesjes van de supermarkt een gedaanteverwisseling in een chocoladebadje en ging Tim op de versiertoer.
Trots en kerstgemutst toog hij met de schaal naar school alwaar we Traditie getrouw begroet werden door de zingende bovenbouwleerlingen met lampions op de trappen. De kerstsoesjes waren een groot succes, want voor het eerst kreeg ik na afloop en helemaal leeggegeten schaal mee terug.
Nieuw dit jaar was een borrel voor de ouders tijdens het kerstdiner georganiseerd door actieve ouders. De school was voor de kinderen, maar in Alverna hadden wij een borrel omlijst met een muzikale bijdrage door [[popup:maartenvanroozendaal_copy.jpg:Maarten van Roozendaal:]]. Een ontzettend leuk initiatief dat zijn oorsprong dankt aan een clubje actieve ouders dat vorig jaar met een kleine Urbansubsidie samen met het stadsdeel het plein voor de school is gaan verlevendigen. De ouders kregen de smaak te pakken en sindsdien zijn er met enige regelmaat van dit soort leuke acties.
Ik heb het nog nooit zo vol gezien in Alverna en het overigens ook nog nooit zo snel halfleeg zien stromen toen het tijd was de kindern weer op te halen.
Waarschijnlijk de enige open luchttafel (erg koud, maar met soep) op de Ten Kate markt onder voorzitterschap van Joke Bakker van de VVD
De eerste dag van de dialoog in Amsterdam, was volgens mij een groot succes.
Dialogeren is een nieuw werkwoord geworden.
Ruim duizend mensen vonden elkaar vandaag op de meest onwaarschijnlijke plekken in de stad voor een dialoog.
Vanochtend om acht uur was de aftrap met wethouder Aboutaleb, de pers, tafelvoorzitters en partners.
Daarna werd er overal in de stad gepraat.
Om zeven uur vanavond was het slot van de dag met burgemeester Cohen.
In Oud-West waren 12 tafels.
Annemarie heeft vanuit ons stadsdeel fantastisch werk gedaan om alle betrokken mensen en instellingen in Oud-West te helpen met de dialoogtafels.
Ik heb de hele dag zoveel mooie bijdragen en verhalen gehoord dat ik ze nu nog niet kan vatten omdat ik er met alle impressie van s’ochtends te vroeg tot s’avonds laat nog te veel inzit.
Extra trots was ik op de leerlingen van het Nova College die ik vorige week als sprak tijdens de voorbereidings en oefenavond voor de voorzitters van de dialoogtafels.
Zij zaten allemaal tafels voor en hadden ook nog eens de lef om dat aan burgemeester Cohen te presenteren. Stoere kids van net 14, aan de slag met de dialoog, presenteren voor het oog van de camera en dan ook nog eens een oproep durven doen voor stageplekken voor VMBO leerlingen voor het oog van de verzamelde pers.
Als ze volgend jaar nog willen hebben Ouafa, Houda en Ryan volgend jaar een stageplek bij mij, maar als het goed is heeft hun oproep impact voor nog veel meer leerlingen.
…
Ik heb mijn handen om zijn hoofd gelegd,
Ik heb maar stil zijn blonde haar gestreken.
Hij vroeg mij weer, maar ik heb niets gezegd,
Daar teere woorden stuk gaan bij het spreken.
(M. Nijhoff)
Vanwege een nare gebeurtenis rond mijn werk, speelde deze tekst, die ik zelf erg mooi vind, vandaag de hele dag door mijn hoofd.
Tijdens het jaarlijks bedrijfsuitje van het bedrijf van mijn echtgenoot bakten we taart bij de Taartarchitecten.
Dolle pret: na sluitingstijd dineren in een banketbakkerij en tussen de
gangen door naar de productieafdeling om zelf taart te bakken.
De
Eens per maand ga ik op stap door de buurt met een van de buurtregisseurs.
Vandaag was het weer zover, maar het was niet echt lekker wandelweer.
De buurtregisseur had daar een mooi plannetje voor bedacht. Vandaag gingen we voor
Van te voren was ik niet alleen maar blij toen ik hoorde dat ik tussen 19 en 21 uur instructies voor de voorzitters van de dialoogtafels ging ontvangen voor de Dag van de Dialoog: midden in het tijdvak dat ik toch graag thuis doorbreng om mijn kinderen nog te zien.
Maar ik vind de Dag van de Dialoog een mooi initiatief waar we vanuit het stadsdeel met veel mensen aan meedoen, dus kom ik natuurlijk.
En dat werd beloond.
Want wat volgde was zo ontzettend leuk, warm, nuttig en inspirerend, dat ik echt blij ben dat ik gegaan ben.
Zo’n 70 mensen die zich op hebben gegeven als voorzitters voor de dialoogtafels waren bij elkaar om instructie te ontvangen en om met elkaar te oefenen.
Al deze mensen hebben net als alle gespreksdeelnemers die zich al hebben opgegeven, met elkaar gemeen dat ze willen bijdragen aan de dialoog en de goede sfeer in Amsterdam.
Dat zijn dus sowieso al leuke en betrokken mensen.
Naast praktische tips, kergen we ook een klein college van Jos Kessels die gespecialiseerd is in de socratische dialoog. Naast uitleg over het verschil tussn de dialoog en het debat, oefende hij ook met ons.
In kleine groepjes gaven we antwoord op de vraag wie we waren, op welk moment we trots waren Amsterdammer te zijn, wat onze eigen positieve en minder positieve ervaringen waren in onze cultureel diverse stad, wat je verwacht van de mensen met wie je samenleeft en wat je zelf en samen kan doen om een bijdrage te leveren aan goed samenleven in Amsterdam.
Alleen al de dialoog met deze onbekende mede oefenaars was een feestje. Veel persoonlijke ervaringen over waarom je trots bent Amsterdammer te zijn. Het kostte bijna moeite om voorbij dat eerste onderwerp te komen.
Alleen al de glimmende ogen van mijn buurman die zelf oorspronkelijk van buiten Nederland kwam en aangaf dat hij het trotst op Amsterdam was als hij het liet zien en zag door de ogen van zijn buitenlandse gasten, maakte de avond geslaagd.
Ook de leerlingen van het Nova college die er waren (aangespoord door hun meester omdat ze altijd zo veel te zeggen hadden) en die dinsdag ook gesprekstafels gaan leiden, maakten indruk en waren bijzonder leuk om mee te praten.
Als alles goed gaat, heb ik tijdens de afsluiting een leuke vervolgafspraak met twee van die meiden.
Kortom, de Dag van de Dialoog van dinsdag 21 december, waar meer dan 100 tafels met dialogen tussen Amsterdammers gaan plaatsvinden, is voor mij nu al een succes.
Vandaag bleek zomaar een dag van positieve energie. Cadeautje.
Vanochtend decentraal portefeuillehoudersoverleg Onderwijs&Welzijn. Gezien het feit dat we veel samen doen, wordt het ook naast de zaken die we doen, steeds leuker om elkaar tegen te komen en aan de slag te gaan. Er zijn weken dat ik sommige van de deelnemers vaker zie dan mijn eigen echtgenoot.
Vanmiddag de jaarlijkse themamiddag van de Ouderen Advies Raad binnen ons stadsdeel. Een druk bezochte bijeenkomst met veel ouderen en veel politici.
Het thema deze keer was Sociale Rechtvaardigheid en uitleg over de gevolgen van de WMO waarover op alle fronten nog veel onduidelijkheid heerst en waarover men zich ernstig zorgen maakt, al was het maar omdat de verwachting is dat de doorsnee oudere dit allemaal niet meer snapt en straks niet weet waar hij zijn aanspraak op voorzieningen kan laten gelden.
Het thema sociale rechtvaardigheid is bepaald iets waar veel van ons zich in deze tijd en met deze regering zich erg zorgen over maken. Er heerste dan ook een eendrachtige sfeer.
Voor veel ouderen die massaal vanaf hun 15e of soms nog eerder gewerkt hebben en er dus vaak 40 arbeidzame jaren op hebben zitten, zijn de ontwikkelingen van het huurbeleid van minister Dekker, de kortingen wegens no claim in de zorg en de jaarlijkse karige inflatiecorrectie op hun inkomensvoorziening een behoorlijke bedreiging en zorg.
“Wie van u slikt er geen pillen?” was een illustratieve vraag aan de ouderen. Niemand dus. Om maar aan te tonen dat ouderen niets te verwachten hebben van de no-claim korting in de zorg.
Wel hebben ze direct last van de verhoging van de kosten voor gas en licht.
De voorbeelden waren legio en bepaald niet vrolijk stemmend.
Toch was de sfeer, de saamhorigheid en alle bekende mensen (dat blijft het mooie van ons beroep: je leert steeds meer mensen kennen en dat is altijd leuk) reden om ook hier met een goed gevoel op terug te kijken.
Tussendoor nog een aantal zinnige dingen gedaan (opruimen, stukken lezen en problemen afhandelen).
Na een gezellige borrelafspraak onderweg naar misschien wel het mooiste agenda onderdeel van de dag: de voorbereiding op de Dag van de Dialoog. Dat was bjizonder inspirerend.
