En toen zo maar weer een dagje terug in Utrecht. Wel weer een treinreis, maar bekend parcours.

‘S ochtends een bijeenkomst voor de collega’s die niet mee konden gaan naar Arkin, die ik samen met de voormalig manager bedrijfsvoering organiseer. Kunnen we elkaar ondersteunen bij het solliciteren en mooie banen vinden? De animo is groot. Na een welkom rondje “vers zeer” en hoe sta je er nu na 10 dagen in, ontstaan de plannen en geven collega’s aan waar ze zich mee geholpen zouden voelen.

Een volgende datum wordt geprikt, ook weer op onze oude werklocatie. Vreemd hoe een plek al zo snel niet meer als de jouwe voelt. Het ongemakkelijke begroetingsknikje van de bestuurder die er nog wel zit, helpt hier niet bij. Voor hem op dat moment wellicht vervelender dan voor mij. Wij gaan door met zijn ex-werknemers, hij niet.

‘S middags een optreden met Het Amsterdams Smartlappenkoor tijdens een afscheidsreceptie voor iemand die met pensioen gaat, dus ik blijf in Utrecht. Lunchen met een oud-collega, daarna de laptop openklappen en in het zonnetje aan de slag bij de Winkel van Sinkel. Mobiele werkplekken, daar zou ik goed aan kunnen wennen.

De toegezongen pensionaris die na 44 jaar bij dezelfde werkgever zijn achtergebleven collega’s in zijn afscheidsspeech nog een belangrijke boodschap meegeeft, inspireert mij tot mijn eerste Linkedin blog.