Berichten

Geplaatst op

Voor BOA naar Digital Dutch van KPN

Vandaag was ik samen met de directeur als bestuurslid van BOA, Breedbandnetwerk Onderwijs Amsterdam mee naar Digital Dutch een klantevent van KPN. Ons coöperatieve glasvezelnetwerk voor onderwijs en cultuurinstellingen in Amsterdam nemen wij af van de KPN en zij denken ook graag met ons mee over optimalisatie van diensten en content over ons netwerk, dus wij komen ook graag naar dit soort bijeenkomsten. Om te zien wat er aan innovatie is en natuurlijk om onze eigen toepassingsplannen te pitchen, want een beetje hulp van onze leveranciers en grote zakelijke partijen is daarbij altijd welkom.

We kregen een mooi overzicht van de innovaties in Nederland, een rondleiding langs alle mooie initiatieven in VR en een panel met “vooruitdenkers”. Zodra deze term tot functie verheven wordt, solliciteer ik meteen.

Digital Dutch VR

Voor mij was het de eerste kennismaking met een professionele VR bril en ik keek mij ogen uit. Niet alleen binnen de bril maar ook daarbuiten. Een setting waarin je met 98% mannen in pak zit en waarin alle pakken met heftige bril op in een digitale speeltuin zitten te genieten, daar kan ik ook buiten de bril om van genieten.

Ik genoot van alle aansporingen om vooral met “Big Data” aan de slag te gaan en van alle mooie voorbeelden -crowdmanagement, veiligheid en publieksroutering in de Arena tijdens een groot event als voorbeeld. Mijn inspiratiesensoren draaien overuren op dit soort momenten en ik geniet van de gelegenheid tijdens de netwerkborrel om onze toepassingen voor BOA hierin te pitchen.

Hiervoor binnen KPN de juiste accountmanagers te interesseren is een uitdaging op zich, maar we hebben er na vandaag toch weer twee medestanders bij. Netwerken voor iets waar je in gelooft blijft aan mij toch echt besteed!

Geplaatst op

Retourtje terug naar de Domstad

 

csweblog

En toen zo maar weer een dagje terug in Utrecht. Wel weer een treinreis, maar bekend parcours.

‘S ochtends een bijeenkomst voor de collega’s die niet mee konden gaan naar Arkin, die ik samen met de voormalig manager bedrijfsvoering organiseer. Kunnen we elkaar ondersteunen bij het solliciteren en mooie banen vinden? De animo is groot. Na een welkom rondje “vers zeer” en hoe sta je er nu na 10 dagen in, ontstaan de plannen en geven collega’s aan waar ze zich mee geholpen zouden voelen.

Een volgende datum wordt geprikt, ook weer op onze oude werklocatie. Vreemd hoe een plek al zo snel niet meer als de jouwe voelt. Het ongemakkelijke begroetingsknikje van de bestuurder die er nog wel zit, helpt hier niet bij. Voor hem op dat moment wellicht vervelender dan voor mij. Wij gaan door met zijn ex-werknemers, hij niet.

‘S middags een optreden met Het Amsterdams Smartlappenkoor tijdens een afscheidsreceptie voor iemand die met pensioen gaat, dus ik blijf in Utrecht. Lunchen met een oud-collega, daarna de laptop openklappen en in het zonnetje aan de slag bij de Winkel van Sinkel. Mobiele werkplekken, daar zou ik goed aan kunnen wennen.

De toegezongen pensionaris die na 44 jaar bij dezelfde werkgever zijn achtergebleven collega’s in zijn afscheidsspeech nog een belangrijke boodschap meegeeft, inspireert mij tot mijn eerste Linkedin blog.

Domikwil

Geplaatst op

Die ene leerkracht die het verschil maakt?!

Die ene leerkracht die het verschil maakt?!

Die docent die voor mijn zoon het verschil maakt(e), Robert Ceelen, inspireert al zijn hele leven jongeren. Zonder daar mee te stoppen, maakte hij in 2006 ook zijn eigen droom waar en begon naast zijn werk een theaterschool in Noord-Frankrijk. Hij kocht een prachtig vervallen huis in Aubenton, maakte een plan, verzamelde van overal spullen voor hergebruik en ging samen met veel van zijn leerlingen aan de slag om van deze plek zijn theaterschool, IHTs te maken.

Ik ken zoveel mensen die zo af een toe studiedagen, cultuuractiviteiten of werkweken organiseren of moeten plannen. Die mensen vraag ik: kijk hier eens naar, doe eens iets anders en organiseer iets in Noord-Frankrijk. Dit is zonder meer anders dan alles wat je eerder hebt gedaan en afgezien van alle creatieve voordelen: het is goedkoop en er wordt zalig gekookt. Bovendien ben je er binnen 4,5 uur.

Lees verder “Die ene leerkracht die het verschil maakt?!”

Geplaatst op

Prettig divers en religies

Of ik een serie avonden wilde voorzitten, was de aanvankelijke vraag….
Het antwoord daarop was redelijk voorspelbaar en eigenlijk ongezien het onderwerp: “natuurlijk!”
Het begin van een hele leuke reis: Het ging hier om een serie bewonersavonden in Zuideramstel met als thema “Prettig Divers in Zuideramstel“:
In deze serie avonden spreken inleiders over eigen leven en levenservaring als jood, christen, islamiet, boeddhist, humanist. Ze dagen ons uit de eigen positie, overtuigingen en levensstijlen eens door de ogen van een ander te bekijken.

Het werd dus niet het gebruikelijke voorzitten, maar gespreksleiden met als doel het persoonlijke verhaal over het voetlicht te helpen en de vragen en de gesprekken die dat oproept op een prettige manier te begeleiden.
Vanaf het moment dat dat me duidelijk werd heb ik met een mengeling van veel enthousiasme maar ook een beetje ontzaghebbende angst naar die avonden toegeleefd. Kan ik dat wel met al die religies? Lukt het mij als buitenstaander om de kern te pakken en kan ik de inleiders op dit punt daadwerkelijk ondersteunen om hun persoonlijk verhaal en niet een verhandeling over de religie te laten vertellen?
Over issues kun je iets vinden, meningsverschillen kan je beslechten, stemmingen kun je leiden, een debat kun je voeren, maar dit leek heel iets anders!
Je raakt aan persoonlijke drijfveren bij mensen waarbij je zelfs als atheist (ik ben een waardeloze atheist volgens mijn echtgenoot want kan mij bij de peroonlijke belevingen van religies best veel voorstellen en heb dan ook nog als atheist een opvatting, als niet moreel oordeel, over hoe je het als “goede” gelovige zou moeten doen “als je dan toch gelooft) niet anders dan respect voor kan hebben.
Tegelijkertijd vind ik dit deze serie een prachtig initiatief (diverse kerkelijke organisaties, stadsdeel, stichting Welzijn en de Maarten Lutherkerk als gastheer) en ben ik nieuwschierig naar de mensen die hier hun persoonlijk verhaal komen vertellen, natuurlijk naar het verhaal en naar wat dat met de aanwezigen aan gesprek op gang brengt.
We hebben ondertussen twee avonden gehad en ik vond het een feest! Natuurlijk ook een beetje omdat ik niet door het ijs gezakt ben en ik dit kennelijk best blijk te kunnen, maar vooral omdat er mooie verhalen kwamen en de aanwezigen in saamhorigheid hun nieuwsgierige vragen stelden.
Ik heb, blijkt maar weer, toch ergens diep in mij ontzag voor kerkelijke/religieuze omgevingen: geniet van de verlichte glas en lood ramen die ik tijdens het aanfietsen kan zien, begin mij vanaf moment A netjes te gedragen, ga iedereen koffie en thee aanreiken bij binnenkomst, terwijl niemand me dat gevraagd heeft en beslis monter dat de paaskaars toch vooral achter de inleider en niet achter mij moet branden (says who, denk ik dan, ik heb hier niets te zeggen), maar doe het toch en men is het er nog mee eens ook.

De tussenconclusie zou bijna kunnen zijn dat er een gelovige aan mij voorbijgegaan is. Dat gaat me dan toch weer net iets te ver, maar ik kan niet ontkennen dat ik en mijn nieuwsgierigheid en ook mijn “wat is er nog meer in het leven” meer genieten dan op grond van het simpel aanvaarden van deze klus, gerechtigd zou zijn.

Geplaatst op

Bliksembezoek aan de London Grid for Learning

Vandaag op en neer naar Londen geweest voor een bezoek aan de London Grid for learning. Zo’n vliegreisje moet echt wel een meerwaarde hebben boven alle nieuwe online vergadermogelijkheden en het doorlezen van brochures. Mijn inschatting dat we inspiratie gingen halen, klopte gelukkig helemaal.
Met een vertegenwoordiger van de gemeente en een schoolbestuurder bezochten we vanuit BOA de London Grid, het samenwerkingsverband van de 33 Londense Local authorities die samen het onderwijsbreedbandnetwerk in Londen verzorgen met een heel pakket aan diensten en onderwijscontentpagina’s met er dan een miljoen hits per dag. Zij zijn eerder begonnen en al veel verder dan wij.

De directeur had ruim de tijd voor ons genomen en de vragen die ik va te voren had voorbereid en opgestuurd mer dan beanwoord. We kregen op een hele open wijze een kijkje in hun keuken, in het businessmodel, in de do’s en don’ts en in de dingen die zij achteraf gezien anders hadden willen doen en waar wij dus nog van kunnen leren.
De motivatie en inspiratie gekoppeld aan een gewoon solide businesscase “t moet ook nog eens uitkunnen om sustainable te zijn” spraken mij zeer aan. Tussen de regels door kreeg ik ook nog een inspirerend lesje economie (je hebt 4 soorten geld: geld dat jezelf aan jezelf uitgeeft, geld dat een ander aan je uitgeeft, geld dat je voor anderen uitgeeft en geld van anderen dat je voor anderen uitgeeft, met dat laatste soort geld voel ik me altijd best een goede treasurer met de meeste voldoening)

Geplaatst op

Te laat voor de Algemene Beschouwingen

Dit leerde mijn dochter deze week op de Amerikaanse College: regels samen in de klas opgesteld.
Jammer genoeg net te laat om even naar de Tweede Kamer door te sturen voor de Algemene Beschouwingen, maar nooit echt te laat:

Guidelines for Discussion
created by the class, Monday, September 21, 2009

1) Keep an open mind.
2) Respect each other, and each
3) Be aware of emotional distress, your own and others’. Know your limits.
4) Be willing to communicate your feelings about the way a discussion is unfolding.
5) Extend the benefit of the doubt to each other. If someone says something with which you disagree, or that makes you angry and uncomfortable, ask, “Why did you say that?” or something similar. Don’t assume the worst, but do insist that people take responsibility for their words.
6) Don’t make assumptions about each other, or why someone holds a given belief.
7) Participate. Listen; allow time for people to respond; reflect on what others are saying; ask questions; be prepared for class (mentally and physically); find a method of staying engaged that works for you; acknowledge other people as they speak.
8) Don’t take things personally.
9) Remember we are all from different places and were raised in different ways. Value these differences.
10) Remember that discussion is not a competition.
11) Allow expansiveness of discussion. We are not only interested in “facts” but in theories, ideas, and possibilities.
12) Think before you speak.
13) Don’t hold grudges. Every new class period is a new beginning.
14) What happens in FP stays in FP. Respect the trust placed in you when others share something difficult or personal, and keep it confidential.
15) Have courage.

Lotte: O.a. regel 13 kwam ongeveer van mij. Ik probeerde ze het principe van ‘Geen oude koeien uit de sloot halen’ uit te leggen. Juist. Probeer dat maar es te vertalen

Ik heb wel vertrouwen in dat College!

23 09 09
Geplaatst op

Man uit Touet

“Man uit Touet” staat er sinds vorige week in mijn de contactenlijst van mijn telefoon.

Dit na een toeristisch uitje in een dorp Touet sur Var vlak bij de plek waar ik vakantie vier. Een dorp waar we tot dan toe altijd achteloos doorheen gereden waren onderweg naar Nice, behalve als we onderweg brood wilden, dan stopten we daar bij de bakker.
Er bleek veel meer dan de huizen langs de Route Nationale: een prachtig dorp op de helling van de berg.
Genietend van al de kronkelende kleine straatjes, “les ruelles” en de prachtig beschilderde deuren, daalde ik af naar een terrasje bij het station en beloonde mijzelf met een glaasje wijn aan het spoor.

De wat oudere man aan het tafeltje naast mij bood mij een tweede glaasje aan. Tevreden met mijn uitje en met best zin in een praatje en nog een glaasje, vond ik dat een goed idee en schoof aan aan zijn tafeltje.
Nadat we de crisis, de stand van zaken in de huizenbouw – hij bouwde huizen – en de uitverkoop van de Cote d’ Azur aan de Russen besproken hadden, belandden we bij het Franse Chanson.

Hij was benieuwd naar welke ik allemaal kende, best veel. Samen zochten we naar wie ook alweer de zanger was van Les Feuilles Mortes en kwamen daar niet op (schandalig, maar toch).
Ik beloofde het zodra ik op de camping terug was te laten weten (dat niet weten en wel willen weten vreet namelijk aan je geheugen totdat je het gevonden hebt), btw Yves Montand.

De man aan wiens tafeltje ik was aangeschoven, bleek een groot ambassadeur van het franse lied en begon spontaan niet onverdienstelijk zijn lievelingsnummers voor mij te gaan zingen, een mens kan het bepaald slechter treffen! Zijn lievelingszanger bleek Daniel Guichard, dat moest ik opschrijven en heb ik natuurlijk ook gedaan. Hij zong zijn favorieten. Ik beloofde plechtig dat ik thuis op het internet naar zijn zanger zou gaan zoeken. Dat heb ik vanavond dan toch dus ook gedaan.

Het geluid uit de clips op You Tube vermengt zich grappig met de herinnering aan die man (wil eigenlijk “dat mannetje” schrijven omdat het zo’n stereotiep was van die posters waarop je franse “mannetjes” aan een bolletje wijn ziet, maar mannetje klinkt als je het over een mens hebt zo onaardig) die diezelfde liedjes voor mij zong gewoon omdat ik even naast hem kwam zitten op dat terrasje. Ik zal morgen maar een smsje sturen aan “de man uit Touet”, dat ik hem hoorde zingen daar op dat terrasje toen ik de clips beluisterde.

Geplaatst op

Lotte IS naar Amerika


Schiphol: Voorlopig even de laatste vriendinnenfoto uit de lange rij
die deze week gemaakt werd

Lotte gaat niet langer naar Amerika, Lotte is naar Amerika!
Marco, die haar weg brengt twittert in de grote Boeing 777 de melding dat het eerste biertje een goed idee blijkt en dat Lotte’s humeur weer opklaart.
Superblij dat Marco haar wegbrengt en dat ze samen de campus en de omgeving van Galesburg gaan verkennen.
Een waanzinnig nieuw hoofdstuk in haar leven waar ze lang naar toegewerkt heeft en ontzettend veel zin in heeft, al sloegen de zenuwen en de emoties de laatste uurtjes wel hevig toe.

Ik grapte door mijn tranen heen dat het voordeel van een digitale Lotte op afstand is dat ze tenminste nog uit te zetten valt, maar was met het abstracte concept naar Amerika een stuk vertrouwder dan nu met de concrete uitvoering daarvan.

Ik donderde ondanks goede voornemens toch moeiteloos in de Schipholemotieclichés, die nu Schiphol al lang weer verlaten is, helemaal niet aan Schiphol blijken te kleven en ook niet cliché voelen! Hoe blij ook voor Lotte, ik voel me gewoon verdrietig.

Mick, dezer dagen ook weer even thuis, is ziek en Tim mag ik zo alweer uit school halen en wat er achter bleef in Lotte’s kamer wil ook best onderhanden genomen worden, dus we komen de dag wel door. Vanavond om 23.30 krijgen we, hoop ik, de aankomstberichten.

Geplaatst op

Afscheid deel 1 van vast velen

Vanavond gingen wij gezinswijs uit eten ter gelegenheid van het afscheid van onze 10 jaar lange vaste oppas Syl.
Tim nu in groep 8, bijna twaalf, is te oud om op gepast te worden. Dat vindt hij en dat vindt zij.
10 jaar lang vast onderdeel van ons gezin en nu in de laatste week van ons gezinswijs samenzijn, markeerden wij het afscheid in een week die in het teken staat van afscheid.
Oudste zoon Mick vertrok vorig jaar naar Belfast voor een internationaal uitwisselingsproject bij de Belfast Community Circus: een expeditie die aan beide kanten zo goed is bevallen dat hij er nog een jaartje aan vast gaat knopen – welliswaar nu hier voor een vakantiestop- maar half september weer voor een jaar naar Belfast!
Lotte vertrekt donderdag voor 4 jaar studie in Amerika: supergaaf maar wel eng ver weg!
Morgen staat in het teken van haar afscheidsfeest: feest thuis en daarna voor leeftijdsgenoten in de kroeg.
Hoewel zowel Mick als Lotte zich afgelopen weekend op Lowlands ophielden, stond en staat het hele huis in teken van vertrek: 6 kilo pompoen voor de pompoensoep tijdens het afscheidsfeest, open koffers en XL emigratiekoffers, vacuumzuigzakken om je kleren 75% in omvang te laten slinken, hoeveel gewicht mag je ookal weer mee naar Amerika, last minute lenzenkeuring, weblogopstarts, uitnodigen van hen die je vergeten bent, schoenenselectie, kastopruiming, telefoonopzegging etc etc.
Toch best een beetje onder de indruk van wat er komen gaat vlucht ik in opruim-, kook- en selectieactiviteiten: nu regelen, straks voelen.
Vanavond bij een van onze favoriete restaurantjes Daar Baand (de enige vrouwelijke Iraanse chefkok in Nederland) stond in het teken van 10 jaar samen en herinneringen aan hoe we ooit samen begonnen met onze oppas. Zij had speeches voor de twee oudsten waarin ze terugblikte en ook maar weer even als voorbode voor de komende week liet zien dat de tijd vliegt en je kinderen groot zijn voor je het in de gaten hebt (cliches zijn cliches omdat ze zo waar zijn, maar dat voelt niet altijd zo waar als nu).
Lotte gaat veel verder weg dan onze vaste oppas waarmee we al meteen afspraken dat er welliswaar een eind aan de structuur is gekomen, maar dat we elkaar vaak zullen blijven zien en dat ze incidenteel die te oude Tim toch best nog wel een keertje op visite wil hebben (grag zelfs) en dat ze hem inicidenteel ook best nog op wil vangen.
Realiseer me nu dat op de vele lijstjes van te doen en te kopen deze week ik toch het fenomeen zakdoekjes vergeten ben, maar goed: zij zijn groot……dan kan ik dat ook best zijn!

Geplaatst op

Resident, Europa, La France

De vakantie dringt zich heftig op: Sinds 11 dagen aanwezig op mijn nieuw verworven residentenplek op mijn vertrouwde camping. Als eigenaar van een oude caravan en houdster van een seizoensplaats heb ik nieuwe rechten en aanzien. Daar maal ik niet echt om, alhoewel het hebben van een electrische afstandsbediening voor de toegangspoort me toch heimelijk best een goed gevoel geeft.

De contacten met de andere residenten, bijna allemaal fransen, zijn wel helemaal gaaf. Ik aarzel al lang niet meer om mijn mond open te doen, wordt opgenomen in het geheel en weet over steeds meer onderwerpen mee te praten in het Frans.

Vannacht was Europa aan de beurt. Met twee Europa positivisten (waaronder ikzelf) en twee contra’s hadden we tot diep in de nacht een gesprek over de kansen die Europa biedt. Mooi was het om te zien dat het geloof in Europa in sterke mate bepaald wordt door hoe je de “pouvoir”/macht van je eigen regering bepaalt. Als je nu al geen hoge pet op hebt van “hen die de macht hebben” dan voelt het extra gevaarlijk om die macht uit handen te geven. Daarnaast liep heel sterk de gedachte dat het individu van nu vele malen meer dan vroeger de mogelijkheden heeft om op zijn eigen manier nee te zeggen of om op een andere manier dan vroeger de invloed te laten gelden. Kortom de discussie ging niet alleen over Europa contra het eigen land maar ook over de potentie van eigen individuele initiatieven. Voorwaar (er zat een Belg bij dus vandaar wellicht de woordkeus) geen slecht gesprek en om half drie vannacht had ik toch echt het gevoel een serieuze bijdrage geleverd te hebben in een Franstalige discussie. Hetgeen wel betekende dat ik mijn dagelijkse zwemrondje om 9 uur toch even oversloeg.