Maand: maart 2007

Je eigen plek krijgen, hebben, houden, veroveren, weten, nemen, respecteren ect. gaat niet altijd zonder slag of stoot.
Op het internet is het feestelijk simpel: “je domein…..staat klaar voor gebruik”.
Ha, alweer een plekje.
Als extraatje het zonnige gesprek met de dame in San Fransisco van The Red Victorian van zonet (bijna nacht met volle maan hier, overdag daar en aan haar stem te horen scheen de zon daar uitbundig): we hebben ook al prachtige plek in San Fransisco in de zomer. Hun webstekplek is overigens de moeite waard: op zo’n manier een hotelkamer uitzoeken is wel heel vrolijk.

Multitasken, het heeft zijn beperkingen, nu ook wetenschappelijk aangetoond.
Dat bericht is handig voor als ik mijn kinderen tot de orde wil roepen: “je kunt niet

Woensdagavond at ik in Hillegom bij Het Alternatief.
Hillegom bleek na jaren Hoogeveen het alternatief voor mijn disgenoot, maatje uit mijn Masteropleiding van een aantal jaren geleden.
Twee keer per jaar eten, flipperen, bijpraten, de jaarlijkse r

Ooit was er een reclame, ik geloof voor verzekeringen voor ondernemers.
Het was in de tijd dat de mobiele telefoon net in opkomst was.
Ik liep samen met Marco ergens in een veel te mooie stad in Itali

Even weinig woorden meer over.
Teveel woorden al gebruikt vandaag.
Net pas terug uit de vergadering van de Raad van Toezicht voor de toelichting van de accountant en het vaststellen van de jaarrekening.

Accountant: het lijkt me een gaaf vak voor anderen.
Toch geniet ik van de verhelderende toelichting, het aanwijzen van de soms achter de cijfers onzichtbare dwarsverbanden, de man achter de cijfers zegt soms meer (alhoewel natuurlijk neutraal gepresenteerd) dan de cijfers zelf en gaaf dat er een inhoudelijke discussie (dus over meer dan de cijfers alleen) op volgt.

Vantevoren ingeschat is dit niet mijn meest joyeuze avond bij de RvT, eenmaal thuis denk ik daar al weer heel wat milder over.

Een zaterdaguitje met de trein.
Op naar Valkenswaard, samen met Harro.
Naar de installatie van Anton Ederveen als nieuwe burgemeester.
Het was mijn eerste keer Valkenswaard, niet de laatste; ik geloof dat ik er volgend jaar carnaval ga vieren.

Het gemeenthuis, aan de Hofnar 15, een straatnaam die aangeeft dat het gemeentebestuur over een zelfdzame zelfrelativering beschikt, alhoewel de kans groot is dat de straatnaam eerder afkomstig is van het gegeven dat hier vroeger de Hognar sigarenfabriek zat dan dat het nu een opzettelijke shakesperiaanse verwijzing naar de nar als onmisbaar raadgever van de macht is.

Een vriendelijke dame meldt iedereen dat de eerste rij bezet is, die is voor de burgemeesterskring.
“De burgemeesterskring” dat klinkt prachtig en hij bestaat ook echt.
Anton heeft de twijfelachtige eer “de jongste burgemeester” van Nederland te zijn. Mocht hij dat echt een eer vinden, dan heeft hij pech want de titel wordt hem op 2 april al weer afgenomen door een toekomstig ambtgenoot die met de naam Roderick maar liefst drie hele maanden jonger is.

De vertrekkend burgemeester staat zijn ambtsketen af en geeft aan daarmee Anton aan Valkenswaard te willen ketenen, maar spoort hem aan toch vooral ontketend aan de slag te gaan, ik ben benieuwd of dat geen gevaarlijke aansporing blijkt te zijn.

Ze zochten in Valkenswaard een vernieuwer en een verbinder getuige de profielschets, maar waarschuwen de burgemeester in hun speeches tegelijkertijd niet al te hard van stapel te lopen: het optimum zoeken tussen evolutionair en revolutionar vernieuwen aldus de fractievoorzitter van de PvdA aldaar en de gemeentesecretaris die de gemeentelijke organisatie roemt, het over de voltooide reorganisatie heeft en daarmee misschien toch heel voorzichtig waarschuwt om niet te veel te willen veranderen.

De Amsterdamse delegatie bestaat bijna alleen uit Geuzenveld, afgezien van

De gedachten was er al steeds, de afspraak in wording, de uitvoering liet even op zich wachten.
Vandaag dan toch echt, de luch met de ex-collega uit de politiek:
ga je missen, ik jou ook maar-hoeft niet-blijf bel en mailbaar-en als je even aan het eind van de dag behoefte hebt aan een afstoomborrel, you’ve got my number-ben tegenwoordig wat flexibeler in werktijden (ik wel).
Onze eeuwige giebel tijdens de portefeuillehoudersoverleggen en agendacommissies, soms tot de orde geroepen “kunnen de dames van GroenLinks iets zachter pret hebben?”
De pret was er weer, een snelle bijpraat op de dossiers, de afstand is er wel maar ik zuig al die informatie toch nog steeds op als een dorstige plant, genoeg om het over te hebben.
Je kan best stoppen met de politiek, hij stopt toch niet met jou.

Deze keer deden we het slimmer, de volgende afspraak staat al gepland.

Bij het bijna dagelijkse kopje koffie bij de concierge op school, kwamen de moeders vandaag in actie:
de concierge is ziek, de hulpconcierge was er ook niet.
De was stapelde zich op.
Twee wassen per dag met thee, handdoeken en de schoonmaakdoekjes.
De

Het begint meteen zonnestralen te regenen:
de uit Amerika verscheepte DVD kwam binnen (helaas even geen tijd),
leuke gesprekken,
leuke telefoontjes,
een Linkse Lente roep van mijn partij
en tot slot
een nieuwe domeinregsistratie aangevraagd: dat bolletje is pas net geplant, dus heeft nog wat zonnestralen nodig om boven de grond te komen.

Soms is het even niet anders.
Dochter Lotte heeft PTA week: het leren moet ze zelf doen, maar kan haar ondersteunen en aanhoren en belonende activiteiten bedenken, zoals samen naar Grey’s Anatomy kijken, haar tophit en als extraatje naar de nieuwe serie Julia’s Tango.
Rekening houdend met het normale TV patroon, ONM als mijn enige TV-zwakte, Star Trek als nieuwe hobby van Tim (genetisch bepaald door de gedeelde voorliefde van Marco en mij) en het calvinistisch geloof dat je toch Journaal en AT5 nieuws moet zien, leverde dit pakket een marathon TV avond op:
6 uur nieuws, daarna AT5, even eetrust, ONM, Star Trek (okay de afleveringen over de Augments zijn iets fysiek gewelddadiger dan die met de Xindi, maar we blijven het spannend vinden), Tim naar bed en daar is alweer Grey’s Anatomy: Lotte smult en ik bergijp dat wel. Julia’s Tango, tja “Claire” uit ONM in de hoofdrol da’s alvast bekend, de boze huizenkoper en de wijnboer Pieter vast gecast als “lekker ding”, komen ook wel zo over.
Ik had andere plannen, maar heb me niet verveeld: als dit maar geen routine voor de maandavond wordt.