Maand: december 2006

We probeerden het dwars door de Top 2000 heen, maar dat interfereerde al snel met de downloadcapaciteit van ons muzikaal geheugen, de Top 40 quiz.
Onze twee”Leo Blokhuis” know alikes tegen de rest van het gezelschap.
Er wordt heftig gezongen, geneuried in de krochten van het geheugen gezocht en het gaat het heftig aan toe: “ik schreeuw niet, ik houd de stemming erin” of “voor iemand die niets zegt te weten’ zeg je wel veel’ je lijkt je vader wel”. Op de volgende editie van het spel mag het nummer van de Stichting Correlatie niet onvermeld blijven. Toch is het enorm leuk

Zoals wel vaker op dit tijdstip in december, was er een engeltje in de buurt.
Al mijn eerdere logjes zijn er weer.
Mijn oude verschijningsvorm ga ik in het nieuwe jaar weer vinden.
Eerst een paar daagjes zonder computer.

Niks niet uploaden
Deze keer is een virus de boosdoener.
Niet op de computer.
Hij legt mij lam.
Ik ben even onder zeil.
Opladen komt morgen wel weer

Tja, ik had er nooit over nagedacht, maar de cadeautjes onder de kerstboom kun je ook verkeerd uitpakken.
Onder de kerstboom lag een gloednieuwe versie van mijn weblog programma.
Daar wilde ik wel mee aan de slag.
In een te heftige opruimwoede, ruimde ik net iets te veel van de server op, waardoor ik vlak voordat we onderweg gingen naar ons kerstdiner elders een fatale witte pagina kreeg.

Ligt niet aan het programma, lag aan mijn opruimwoede!

Ik beschouw het maar als een uitnodiging voor een bijlesje.
De server is weer mooi opgeruimd op wat lelijke files na die niet wegwilden, maar die voor straf hernoemd werden tot troep.

Morgen alle files en foto’s maar weer uploaden.

Voor nu, even de boodschap dat mijn adres niet gekaapt is, ik nog besta.
Ik heb vakantie, dus kan mooi aan de slag met een transformatieproces van de standaardlook, naar wat het ongeveer was.
Alles komt goed.

The Sound of Music: zo'n ding waar ik tot op heden alleen kop, midden of staart ahd gezien maar nog nooit helemaal.

Ik snap nu ook waarom, wat duurt dat ding avondvullend lang.

Samen met dochter op de bank, sing along ondertiteling erbij, hielp niet heel erg bij mij.

3 uur samen met Lotte kijken was eigenlijk heel leuk, maar au hoe komen die liedjes nou weer uit mijn hoofd……

Mijn hoofd bedacht wel 20 redenen om niet te willen, maar ik liet me toch gewillig pushen:

Skifit bij de sportschool

De rest van het gezin heeft baat bij versterking van de zwakste schakel in het skigezelschap en daarnaast: zo leuk is het niet om altijd links en rechts door je hele gezin voorbij gezoefd te worden, en eenmaal verhit beneden begroet te worden met een enthousiast "mag ik gaan" van de jongste.

Dus ging ik maar weer een intensieve relatie met mijn hemstrings aan, liet ik toe dat bovenbenen, buik en bilspieren tot brandens toe gedrild werden door een van de sportschoolinstructeurs waarvan ik me altijd afvraag wat ze toch in het eten van die mensen doen. Met de vriendelijkste lach, een speedy enthousiast tempo en stemvolume laten ze je de meest pijnlijke dingen doen.

Ter voorbereiding gaf ik me over aan een traploopmachine die mij tegen een hartslag 133 16 verdiepingen liet klimmen en me daarvoor slechts beloonde met een calorieverbruik van 35, tsss nog niet eens een glas wijn.

Maar ik voel me nu wel heel braaf en gelukkig komt het niet fit gevoel in de gepijnigde onderdelen pas morgen.

De pyama bleek onderhandelbaar, de computer protesteerde tegen deze plotselinge verwaarlozing, maar de schoolvakantie is begonnen en de eerste film geconsumeerd in spinnende tevredenheid

Lijkt al twee dagen gelden dat ik vanochtend mijn jongste zoon uit zijn hoogslaper probeerde te lokken.

"Mam ik wil niet, mijn bed is de lekkerste plek ter wereld".

Ik herkende het gevoel want had dat nog maar 5 minuten geleden bij mezelf overwonnen.

Ik probeerde hem te paiaen met dat hij nog maar twee halve dagen naar school hoefde en dat het dan vakantie was.

"en dan gaan we vrijdagmiddag direct uit school naar de videotheek, huren we een film, kopen we popcorn gaan we naar huis, trekken we onze pyama aan, deken over ons heen…… en dan hebben wij vakantie.

Hij klaarde op en zag het weer helemaal zitten.

Ondertussen lever ik nachtwerk, raak ik op pijnlijke momenten een halve avond werk kwijt door een document niet goed te bewaren en stuur mezelf nu naar bed. Stress, ondanks het feit dat ik met mezelf had afgesproken dat ik na het stadsdeelvoorzitterschap de hectiek van het werk even wat minder zou zoeken (helpt niets, ik vind het veel te leuk).

Ik paai mezelf opeens met hetzelfde pyamamoment als waar ik vanochtend Tim mee verlokte.

Alleen heb ik geen flauw idee waar ik tussen nu en vrijdagmiddag nog de tijd vandaan haal een pyama te kopen.

Geloof dat ik morgen bij het ontbijt maar ga onderhandelen over de dresscode en of het ook in ochtendjas mag.

De videotheek aan de overkant: voor mij huisleverancier van sigaretten en eventueel drank buiten winkelopeningstijden, voor de kinderen gewoon voor een video zo af en toe.

In de rij voor het pakje sigaretten was het wachten op een man die zo'n tien porno dvds moest laten scannen.

Ik zie alles en niet alleen dat, zodra ik iets zie begint mijn fantasie te werken, meestal wel, maar in dit geval niet zo'n heel gelukkige eigenschap.

10 van die dingen, waar laat je die, hoe lang duurt het voor je die uit hebt, istie nu ernstig viriel (in weerwil van mijzelf kijk ik toch even naar de man die dat allemaal gaat verstouwen) of ernstig zielig of gewoon gewoon en hoevaak zou hij dan….? Nee laat maar.

De man achter de kassa maakt dit x keer per dag mee en staat mij altijd zo vriendelijke macho te woord dat hij er zelf vast ook wel raad mee weet om nog maar te zwijgen over het feit dat hij wel midden in de keuken werkt met zijn baan, scant de titels met uitgestreken gezicht. Bij nummer twee: "deze heb je al gehad", bij nummer 4 hetzelfde verhaal. Terwijl ik mijn best doe niet in de lach te schieten, kennelijk is er iets slecht voor je geheugen of in deze categorie vlees gewoon vlees, zegt de man, hoe kan hij ook anders "nah, laat die dan maar zitten" hetgeen hem toch algauw zo'n 5 euro bespaart.

Omdat het lang duurt, wordt ik even tussendoor geholpen "sigaretten mop?"

Ik knik stralend van ja (meegaan is een stuk gemakkelijker dan boycotten want dan is het een stuk verder lopen en bovendien is het een wonderlijk stuk theater).

Wat ik wil hebben kan hij net als gisteren niet vinden, dus wijs ik net als gisteren met uitgestrekte vinger naar waar mijn waar zich bevindt. Dat gebaar herinnerde hij zich nog en hij begint te lachen.

"Ach" zeg ik, "ik ben allang blij dat je niet tegen mij zegt "die heb je al gehad".

Hij giert het uit, maar de man van de porno dvd's vindt mijn grap aanmerkelijk minder geslaagd.

Het weekend ging over veel:

Zaterdag op pad naar Amersfoort voor de Nivon Pinksterkamp vergadering: vanuit diverse plekken in het hele land werken we aan de invulling van het kamp voor 2007, zo heel af en toe samenkomen en de puzzelstukjes bij elkaar leggen.

Dat geeft veel energie en de treinreis met koffie, mooi uitzicht, gevulde speculaas en de krant is een lekker Mocona moment.

Schoonmaken, borrelen, de laatste land zien leggen aan de wereldbolpuzzel, verjaardagsfeestje in onze oude studentenkroeg (ze komen er nog steeds, maar wij zijn het duidelijk niet meer), het hoofd in een te druk zwembad leegzwemmen en vanavond toch maar de herhaling van een programma met Robert Long uitzetten op het moment dat Gerard Cox in beeld komt en je net al Barry Stevens gehad hebt: omdat Gerard Cox echt te erg is en je ook die avond nog aan het werk moet om een stuk af te leveren.