De statistiek een handje helpen
Al jaren vraag ik me regelmatig af bij het aanschouwen van honderden ski
DDD
Net als de beroemde vijfde dags kraamvrouwentranen, heb je op de ski ook de herkenbare Derde Dags Dip.
De anders vaak luie spieren zijn al twee dagen stevig uitgedaagd, de verzuring bereikt zijn hoogtepunt en hoogmoed komt op die dag wat sneller voor de val.
Dat fenomeen gekoppeld aan een dikke laag verse sneeuw, maakt dat alles even stevig minder gaat.
Eigenlijk is er dan maar een remedie: eerder stoppen en je in een dampend bad laten glijden.
Als je dan na afloop op het balkon uit zit te dampen en je voelt de sneeuwvlokken smelten op je blote tenen, is de sneeuw vanzelf weer vriendelijk.
Later op de dag wordt de lucht zo vol van sneeuw dat je niet eens meer ziet dat je in de bergen zit.
Alleen de koplampen van de zwoegende snowcats onderscheiden dan de bergen nog van de lucht.
Vuile lucht award
Woensdag 22 februari: dag van de schone lucht.
In Oud West wordt de ‘Vuile Lucht Award 2006’ uitgereikt door Maarten van Poelgeest en Marijke Vos aan de straat die het meest profiteert van een verbetering van de luchtkwaliteit. Genomineerden zijn de Nassaukade, de Bilderdijkstraat en de Overtoom. De ceremonie begint om 11.00 uur.
Het geluid van stille sneeuw
Aan de andere kant van de 1100 km rijden, ligt prachtige sneeuw.
Al veel geskied.
Soms even stil staan en luisteren naar het geluid van vallende sneeuw.
Je kan het niet opnemen, maar iedereen herkent het (niet/dempend) geluid.
De voorbereiding tijdens de ski fit van de sportschool, betaalt zich hier heftig uit.
Na elke ski fit les, dachten mijn hemstrings terug aan de sportleraar, maar hier blijkt dat ze toch geluisterd hebben: laat die dijen maar branden, riep hij steeds.
Wel dat doen mijn hemstrings, maar heel effectief: kwam nog nooit zover, ging nog nooit zo hard (dat is licht problematisch want ik houd eigenlijk niet van hard gaan, maar ja leuk dat je het blijkt te kunnen).
Eventjes elders
Even een weekje ander perspectief: bergen om niet tegen op te zien, vergezichten met alleen wit, dalen die voorlopige eindbestemmingen zijn, om vrolijk weer naar de top te klimmen.
Op naar het land van de Olympische Spelen om straks uitgerust en hopelijk bruingeblakerd de eindspurt in te kunnen zetten.
Opening nieuw gymlokaal Winterkoninkje
Donderdagochtend vroeg opende ik samen met 6 kleuterklassen, juffen, meesters, bouwers, ambtenaren en de architect het prachtige nieuwe gymlokaal voor de onderbouw op basisschool Het Winterkoninkje.
Een compleet feest, compleet met een jarige directrice, dans, ballonnen, cadeautjes en een demonstratie ritmische gymnastiek door een portefeuillehouder op kousevoetjes.
Als cadeautje bij de opening, ge
Samen meer samen
Woensdagochtend een informele kick off van het wijkgerichte integratieproject georganiseerd door Combiwel.
Mijn mentale agenda stond op uitslapen na de raad.
Ik versliep me en kwam een kwartier te laat binnen, bekende maar eerlijk.
Projecten waar deelnemers nu al trots op waren werden gepresenteerd en er werd gekeken hoe men nog beter op elkaar aan kon sluiten.
Ik mocht het nieuwe logo onthullen en een praatje houden over mijn favoriete gespreksonderwerp: samenwerken en trots willen/kunnen en mogen zijn op wat je bereikt als individu of als samenwerkende instellingen.
“Alleen kan hij het niet alleen” hoorde ik iemand bij het beschrijven van een praktijkvoorbeeld zeggen.
Alleen kan hij het niet alleen tegenover Samen meer Samen, vond ik helemaal rond.
Het logo is nu nog zwart wit, maar krijgt langzaam net als de verregaandere samenwerking een kleurtje.
Kennis voor macht
Dinsdagochtend verruilde ik welbewust Macht voor Kennis.
Tijdens de wekelijkse DB vergadering – centrum van besluitvorming, dus wellicht van macht – voor de collegbankjes.
In het samenwerkingsproject tussen de Universiteit van Amsterdam en de Gemeente Amsterdam voorziet de derde jaargang van dit mooie project in een collegereeks waarbij niet alleen de studenten van de UvA maar ook de deelnemende dienstonderdelen van de Gemeente Amsterdam samen leren.
Zo zat ik dus als een van de gemeentelijke deelnemers vanochtend voor het eerst sinds jaren weer in de collegebankjes, terwijl mijn collega DB’ers het op mijn uitdrukkelijk verzoek samen rooiden. Misschien wel een hele mooie langzame afscheidsceremonie.
Ik genoot.
Van het college krijgen
Van de stof, kort samengevat “welke manieren van kijken zijn er, hoe kijk je en welke invloed hebben de verschillende manieren van kijken op wat je ziet en wat je er mee doet”.
Van het plaatje dat ik zag toen ik naar achteren keek en niet alleen drie bevlogen studenten zag die zich in het kader van de samenwerking met een project in Oud-West gaan bezighouden , maar ook de divisiedirecteur van onze welzijnsinstelling, onze ambtenaar en onze projectleider “gezusterlijk” zag genieten van het college krijgen.
Van de energie die je krijgt van het op een andere manier en met andere mensen kijken naar waar je dagelijks mee bezig bent.
Ik ben een willig onderwerp voor allen die een leven lang leren aanhangen, aan mij echt besteed.
Voor het eerst sinds ik de verstandige maar ook moeilijke beslissing heb genomen om de volgende periode niet verkiesbaar te zijn, had ik vanochtend even positieve kriebels: ik mag straks ook weer eens heel iets anders gaan doen, heb veel in mijn rugzak om mee te nemen, maar ik kan wat ik al heb straks weer met hele nieuwe ervaringen en instrumenten gaan aanvullen.
Nu alleen mijn collega’s vertellen dat er misschien nog wel meer college’s op die dinsdagochtend gaan plaats vinden, maar ik was even heel erg op mijn plek deze ochtend.
Valentijnsdag in Oud-West
OR raadpleging over de organisatie ontwikkelingen
en
s’avonds de laatste reguliere raadsvergadering van deze periode.
Ik ben benieuwd welk effect Valentijnsdag morgen op de relaties binnen Oud-West gehad blijkt te hebben.
Naschrift na afloop:
thuisgekomen stond het resultaat van de OR ledenraadpleging al op de mail: Petje af voor de de snelle en zorgvuldige terugkoppeling.
De raad overleefde vanavond haar laatste raadsvergadering, met soms wat onverwachte wendingen, soms wat scherpe bewoordingen maar toch ook met een heel aantal met algemene stemmen aangenomen voordrachten en de raad keek na afloop eendrachtig in de kroeg naar de videoimpressie van het werkbezoek van de raad aan Londen:
Volgens mij is het dus ook morgen weer goed toeven in Oud-West