Maand: november 2007

’t kan allemaal niet op met virale marketing en nieuwe toepassingen om via het internet je doelgroepen te bereiken.
Toch kan ik niet ontkennen dat het me deugd doet dat ook de Goede Doelen de nieuwe Communicatie tools hebben gevonden:
Ik liet Xander graag voor mij zingen, gunde hem zelfs een screenshot en ja natuurlijk stuurde ik de mail “zeg nee tegen clusterbommen” van Unicef door.
“Mijn stem tegen Armoede“, draagt mijn foto en staat op mijn website, nu ben ik ook al in persoon zichtbaar tegen clusterbommen.
Ik vind het wel gaaf dat onze Goede Doelen, deze marketing gevonden lijken te hebben, want wat werkt moet je gebruiken en dat dan nog liever voor het goede doel dan voor de commercie.

Het was een heftige dag, in alles:
te vroeg met de trein om om 9.15 bij het nieuwe stadion van Ado Den Haag deel te kunnen gaan nemen aan Innovation Playground 2007
Ik ben geen forens en dus ook niet gewend aan het feit dat je de juiste trein kan missen omdat er een te lange rij voor de kaartjesautomaat staat, je kortingskaart niet werkt omdat je voor 9 uur reist, de conducteur niet eens zou passen binnen het “haringen in het tonnetje” concept maar je toch principieel niet zonder kaartje wil vertrekken, de trein mist en je dus bij aankomst alle marge in reistijd ruim verspeeld hebt, weet dat bus 42 die kant op gaat maar je ongemak over niet op tijd gaan komen je tot een taxi noopt (grappige bijgedachte dat je die als bedrijfskosten toch weer ergens voor een stukje af kunt trekken, )je dat een ritje oplevert met een echte Hagenees die niet te beroerd is om de gedachte over de plaatsing van het nieuwe Ado stadion met je te delen (het ligt ergens tussen niets en nergens, er is voorzien in een verkeersplan dat ongewenst autoverkeer uit een aanpalende woonwijk weet te weren in het geval van een thuiswedstrijd): ik heb niets met voelbal en nog veel minder met hooligans, maar het kost zelfs mijn geen moeite om te me te verbeelden dat als je als voetbalfan op deze plek gefrustreerd uit het stadion komt na verlies van jou cluppie, het centrum wel heel erg ver weg is en ik kan me dus ook wel wat voorstellen bij het gegeven dat de naastgelegen bedrijven niet alleen maar blij zijn met het nieuwe stadion).
Zoveel gedachten en dan ben ik nog niet eens op de plek waar het om draait.
Ik mis de eerste Conceptroom sessie, dus kan uitgebreid rondkijken op de presentatiemarkt, meer dan 100 nieuwe concepten op het gebied van innovatie, waarvan er meteen al eentje is die mij vertelt dat als hun technologie het al deed, ik mijn trein vanochtend niet had hoeven missen: dan had ik mijn treinkaartje thuis al betaald en gedownload met mijn mobieltje.
Dat had gescheeld, zeker in mij gemoedsrust.

Grappig genoeg, ging ik voor mijzelf naar dit Event, niet voor werk: ik was er vorig jaar ook geweest, en alhoewel ik bijna niemand kende en dus wat solistisch ronddwaalde in deze wondere wereld van nieuwe mogelijkheden, had ik me extreem vermaakt en ge

Ik kreeg voor de zoveelste keer de rillingen bij de beelden van de uit de hand gelopen scholierendemonstraties.
Niet vanwege de scholieren op zich, maar omdat sommige demonstraties het nu eenmaal in zich hebben om onbeheersbaar te worden en uit de hand te lopen en dat de beelden ervan je je altijd doen schamen voor het achterlijke, zinloze, elkaar versterkende geweld van partijen die op dat moment volgens het script van de dag tegenover elkaar schijnen te moeten te staan en zich dus ook zo gedragen.
Ik heb een hekel aan geweld, atijd gehad en ook mijn studentenactivisme heeft me daarin nooit gehard, kennelijk toch echt een ras PSP’er.
Niet dat ik ze niet genoeg meegemaakt heb, de studentendemonstraties waarbij het bezetten van een kruispunt onherroepelijk leidde tot inzet van politie met paarden, de bezettingen van de vleugels van het universiteitsbestuur, of het IBG gebouw te Groningen waarbij ik de derde sommatie nooit afwachtte, veel te bang om daadwerkelijk geconfronteerd te worden met geweld.
Ik zaf de krakersrellen destijd vanuit een zolderkamer en kan nog steeds niet zeggen wat me met het meeste afschuw vervulde: het harde getimmer van de ME of het consequent treiteren en fysiek belagen door de krakers: geweld deugt gewoon niet en al helemaal niet als je slim genoeg bent om te zien dat als op een bepaalde manier gespeeld, de rol van demonstrant en de rol van politie onvermijdelijk tot fysiek tegenover elkaar staan gaat leiden.
Wat nu precies het verschil maakt tussen een demonstratie die niet uit de hand loopt en eentje die wel uit de hand loopt, ik weet het niet: beheersdheid, organisatie en controle aan beide kanten, dat helpt vast, maar er hoeft er van beide kanten maar eentje een beetje door te slaan en de vlam is in de pan – waarop ieder vanuit zijn rol zich met ongetwijfeld een heel terecht gevoeld gevoel van ja maar als hij dit, dan ik dat, zich uiteindelijk toch moeiteloos in het geweldsscript stort, hoezeer daar ook sturing vanuit de organisatie van bedei partijen op uit geprobeerd wordt te oefenen..
Ik zal nooit vergeten dat ik in totale afschuw toen ik ME’ers met paarden zag naderen in Den Haag (er was weer eens een kruispunt bezet, favoriete actie in die dagen, redelijk zinloos vond ik, maar het riep wel altijd reactie op en daar leek het om te doen tenslotte, met klem een kaartje van het Malieveld naar Het Centraal Station kocht, waarop de chauffeur me bevreemd aankeek en zei dat het maar

Dochterlief is naar een schoolgala.
Van wat ik tijdens de voorvertoning in de huiskamer heb gezien, gaat ze daar schitteren en schitterend zijn.
Ik hoop voor haar dat ze bij de toegangscontrole aan de deur onder de steekproef voor de blaastest gaat vallen, dan is ze onderdeel van het nieuws.

Tim is net zoals ongetwijfeld heel veel anderen volstrekt in de ban van het laatste boek van Harry Potter.
Hij leest zich gek.
Zo af en toe, schiet hij net zoals zijn vader dat zo goed kan, tijdens het lezen vreselijk in de lach.
Hij leest voor:
“Het Geheime genootschap, dat bekend staat als”….

Hadden we het toch toevallig net aan tafel gehad over wat een paradox is.
Toch vonden we het wel heel scherp opgemerkt.

Ik zit op het bankje voor school te wachten op Tim, voor onze wekelijkse lunch:
geen overblijf, maar samen ergens in de buurt.
Vanuit een afstandje komt er een onderbouwklas met juf aan.
Ze waren in de dependence en hebben geknutseld, getuige de mooie kleurige kartonnen letters die chocoladeletters moeten voorstellen.
De letters zijn rijkelijk beplakt.
Hand in hand twee aan twee lopen ze achter de juf op mij af.
De vader vlak voor mij, ziet zijn kind dat zich onmiddelijk uit de rij losmaakt.
“En ging het vandaag met haar?”, vraagt de vader, het meisje was vast pas net op school, waarop de juf accuut tot stilstand komt.
Het effect op de rij is acuut en prachtig om te zien.
De 24 kindertjes die zojuist nog zwaaiend met hun letters mijn richting opkwamen, staan bijna net zo accuut stil.
Mooi om in bijna

Gelukkig blijft het ons nog even bespaard.
Morgen geen AT5 Live verslag van het vellen van Anne’s Boom.
In al mijn cynisme had ik me al af zitten vragen of als de kap niet door zou gaan, AT5 smartegeld kon eisen vanweg het niet doorgaan van dit unieke (lees cynisch realityTV doorgeslagen) media event.
Als voormalig onderdeel van de stuurlui, (veel bomen, veel emotie, sommigen gelukkig gered -Bilderdijkstraat- anderen gesneuveld, altijd gedoe en maar zelden naar de buitenwereld helder waarom het nu toch echt wel of niet moest gebeuren), matig ik me geen “stuurlui aan wal” oordeel aan.
De massaal toegestroomde pers, de mailtjes aan Cohen, het verzoek van Marijke Vos om de boom nog even te laten staan, maken me wel heel blij dat het veloordeel voorlopig even “afgekapt” is.
Ik hoop dat ze er met zijn allen uitkomen en dat het Anne’s boom gegund blijkt om gestut en wel nog jaren door te gaan.
De wijze waarop de besluitvorming rond de boom in de media komt, laat mij wel met een cynische smaak in de mond achter.
Blijft de boom staan, dan zal dat toch ook in grote mate te danken zijn aan de media aandacht.
Maar dat er daadwerkelijk sprake zou zijn van een live verslag van het kappen van de boom, vind ik toch maar drie keer niets.

Vandaag weer een dagje fysiek in het sociale domein.
Eerst bestuursvergadering bij een kleine stichting van een cultuureducatieve theatergroep. Erg leuk om nu ook eens de andere kant van de Kunstmedaille mee te maken. De verwondering over hoe het er in de kunstproducerende wereld aan toe gaat is nog niet uitgewerkt, ik geniet er van. Naar huis met heel wat digitaal materiaal: zij hebben nog geen website, mooi klusje voor mijn kerstvakantie.
Na een onderwijs werkafspraak door naar de Raad van Toezichtsvergadering van Dock. In rotterdam dit keer weer dus ruim tijd voor het luisteren naar Kunstof met dichter Daniel Dee, toch mooi meegenomen. De vergadering bevatte veel organisatieontwikkelingen, groei en nieuwe organisatieschema’s maar ook ruimte voor de agenda voortschrijdende visievorming.
Al met al een mooi rondje lang Kunst, Onderwijs, Cultuur en samenlevingsopbouw vandaag.
Er zijn dagen dat ik minder velden raak.
Het nachtelijk langslopen van de digitale velden en het achterlaten van wat bites voor de blog is dan ook puur ter ontspanning en rust voor het slapen gaan.

Weerslag van twee dagen INEC Broadband Cities Conference 2007, met als thema Cities planning for an Attractive, Sustainable, Competitive and Socially Inclusive Community of Tomorrow
Veel feitjes en cijfers, penetratiegraden en uploadsnelheden.

Aangezien ik niet van de infrastructuur, maar wel van de verbindingen ben, was het bij alle feitendata wel even doorbijten en regelmatig verzitten om bij de les te blijven.
Toch hoorde ik veel dingen waar ik iets mee kon en veel dingen die wat ik boeiend vind in een breder perspectief plaatste (Wat maakte nou dat ik in 2002 al zo ge

Drie dagen lang op pad: 2 dagen naar de Inec Conferentie Broadband Cities 2007 en een dagje meedenken in het Fablab over interactieve applicaties voor ontmoetingen in het publieke domein binnen de prachtwijken.
Teruggekomen met veel informatie die nog niet allemaal is neergedaald.
Ook terug met veel visitekaartjes en linkjes.
Het nagaan van al die linkjes is een mooie bron van ontspanning op de zaterdagavond.
Vanavond kwam ik na diverse links op een website die ik anders nooit gezien zou hebben en waar ik op het eerste gezicht ook helemaal niets mee kon:

Tot bij nader inzien, de site ook in het engels benaderd kon worden en ik opeens in de “Fatwa van de week” zat.
Weer wat geleerd.