Dag 2: Chicago-Denver

Lotte wordt vandaag 17.
Met haar verjaardagsdatum heeft ze haar verjaardag al op diverse plekken in de wereld gevierd: in de trein tussen Chicago en Denver is weer een mooie voor in haar verjaardagsbibliotheek

Dag 1: Amsterdam-Chicago

Vandaag de grote start van onze Amerikareis.
Samen met Marco’s moeder zitten wij 16 dagen in Amerika.
We vliegen op Chicago, nemen de trein naar Denver om vervolgens met een camper naar San Francisco te rijden vanwaar we na 3 dagen SF weer naar huis vliegen.
Dag 1:
Vliegen van Amsterdam naar Chicago.
Gehel tijdverward gaan we daar aankomen.
Voor ons is het qua gevoel 7 uur ’s avonds, maar Chicago klokt 12 uur ’s middags.
Sinds we maar 1 dag in Chicago blijven, moeten we het tijdsverschil maar benutten door in een klap te acepteren dat het middag is

Frans, Engels en Duits en de WMO op zijn…

Met de tassen al gepakt voor het Berlijnse bezoek arriveerde, zijn de voorbereidingen op het laatste moment nihil.
Zojuist de ontbijttafel voor 9 personen gedekt, maar dat is het dan ook wel.
Gisterenavond veel Duits en veel herinneringen: Marco was 16 toen hij voor het eerst naar deze mensen in Berlijn ging, dochter Lotte ook 16 toen zij er afgelopen maand was en nu zitten ze twee weken in ons huis.
Tim heeft Duits vooralsnog tot te moelijk verklaard en aangezien hij dat met Frans in Frankrijk ook al had gedaan, ging hij maar over op het engels dat moest hij toch voor de komende weken oefenen. Frankrijk heeft hem daarin al een aardig end geholpen want er komt verbazend veel engels uit dat mannetje.
Later op de avond nog een ingewikkelde discussie en dat na aardig wat glaasjes prosecco over de nieuwe zorgvorm in Duitsland: een poolse verpleegster in huis voor je moeder waarbij de poolse weinig verdient maar onderdak heeft en moeder niet meer rap rap in minuten geholpen wordt maar de hele dag aanspraak heeft. De arbeidsomstandigheden kunnen daarbij behoorlijk slecht zijn. In het duits over WMO, kosten voor de zorg, vakbonden, waardering, loon en toekomstscenario’s. Dat hakte er in.
Over een paar uur schakelen we over op het engels en dat blijft het voorlopig even.
De blog de komende weken vanaf de andere kant van de oceaan.

blogstilte

De laatste dagen is het heel relaxed in Huize Overtoom: beetje wassen voor de vakantie, de laatste mailtjes, huis schoonmaken om het over te kunnen dragen aan onze Berlijnse vrienden die vanaf maandag twee weken ons huis overnemen, en veel Tour de France kijken.
Marco heeft eindelijk ook vakantie en hij viert het begin daarvan door veel Tour te kijken en veel commentaar te geven (als Ducrot ooit niet meer kan praten, kan Marco zo voor hem als verslaggever in de plaats, hij zegt hetzelfde en vaak ook nog een minuutje eerder ook).
Vanaf maandag 16 dagen Amerika, dan heb ik weer wat te vertellen.
Morgen wisseling van de wacht in huis, 9 mensen in huis en te slapen met de gaande en komende koffers in de gang, met zijn allen eten en de zondagavond samen met de Berlijnse vrienden doorbrengen (inpakken is dan klaar hebben we afgesproken) waardoor we waarschijnlijk straks ontspannener dan ooit zullen vertrekken.

Blije Belastingbetaler?

Mijn echtgenoot roept altijd dat hij een blije belastingbetaler is.
Daar hebben we er denk ik niet zo veel van, maar ik doe graag met hem mee.
Al een paar weken hing mijn eerste belastingbetaling als “zelfstandige” (tegen de tijd dat ik de haakjes bij dit woord durf weg te halen, wordt het vast wel eens wat) me boven het hoofd: Electronische aangifte omzetbelasting.
Vanmiddag ben ik er maar eens ingedoken.
Zojuist mijn eerste betaling overgemaakt, op tijd.
Niet verder vertellen, maar voel me nu best een beetje “een grote meid” weer een vinkje bij wat er gedaan moest worden en het is toch weer een stapje in deze “zelfstandigheid”.

Echt Hema

Foto: website Mediamatic

Het zal je maar gebeuren, je hebt een oer-Hollands merk dat staat als een huis, net nog het verwijt gekregen dat je worsten bepaald niet koosjer geproduceerd worden en dan gaat er een kunstproject met je naam aan de haal. Tss…

Foei of Joepie?

Ik ben erg voor Joepie: ik zou mijn eigen afdeling marketing en promotie een extra weekje vrij geven na deze actie, anderen deden het werk al:
* Gratis publiciteit (die natuurlijk groter wordt als je er boos om wordt, dat snap ik ook wel),
* je wordt geroemd als cultuurdrager van de Nederlandse Cultuur,
dank u wel Mediamatic, mag ik u als directeur marketing een vrijwillige bijdrage aan uw project geven. ….

“Mediamatic kijkt naar Arabisch-Nederlands kunst, design en kunst en cultuur.
En daarom vragen we hoe een Arabische Hema zou zijn: El HEMA!
De warenhuisketen Hema is de de meest publieke manifestatie van de Nederlandse cultuur. Je hebt volkeren die hun identiteit vinden in kerken tuinen of badhuizen. Wij Nederlanders identificeren ons met de Hema; het levende monument van praktische kleurige helderheid en “waar voor je geld”.

De Hema is het alif en baa (abc) van de inburgering.
Wij houden allemaal van de Hema en de Hema houdt van ons allemaal.
Daarom spreekt de vraag naar een Arabische Hema direct tot de verbeelding: het is de verbeelding van de vraag naar een Arabisch Nederland.”

Gelukkig lijkt de juridische dreiging van de Hema weer van tafel.
Echt Hema is namelijk ook Echt Kunst en Echte Hollands Koopmanschap en nuchterheid.

Eer is iets moois

Meestal laat ik de tv voor wat hij is.
Vanavond bleef ik gelukkig hangen.
Ademloos keek ik naar de documentaire over eerwraak gemaakt door Seren en Yeter van de stichting Verdwaalde Gezichten samen met Frans Bromet.
De power, de betrokkenheid, de manier waarop de discussie aangegaan werd, het willen onderzoeken, verklaren, veranderen, ik vond het indrukwekkend.
Of eer dan maar niet afgeschaft moest worden als er zoveel narigheid uit voortkwam?
“nee eer is iets moois, iets van jezelf, dat moet je willen hebben, alleen de wraak moet afgeschaft worden, de eer moet blijven”.
Op zo’ n manier je omgeving en omstandigheden van vrouwen willen veranderen, petje af.

Genieten

Ik wentel deze dagen in een zalig zonnetje op de camping.
Mijn dagelijkse baantjes zwem ik nu tussen een kom van bergen met de zon op het water.
Ik lees eens wat en draai me om op de zonnestoel.
Kleine afwasjes, vers stokbrood en croissantjes bij het kampwinkeltje. In de afgelopen 15 jaar is deze plek toch langzaam een tweede thuis geworden en bij het zwemmen in de sportschool, waan ik me oachter mijn ogen in het campingzwembad.
Tijdens de siesta als het te warm is bij het zwembad werk ik wat in de schaduw bij de tent.
Het draadloos netwerk heeft zich deze week openbaard, dus chat ik af en toe wat als Lotte thuis is, kan ik werken en mailen en had ik gisteravond een heuze videochat met Marco die nog in Nederland aan het werk is, dat was gaaf.
Morgenmidag weer terug naar Nederland, nog een weekje aan het werk en daarna hebben we allemaal vakantie.

Strandje bij de Hallen

Ha dit is toch mooi nieuws uit Oud-West via de electronische Parool die ik op de campingin Frankrijk bij een temperatuur van boven de 30 graden bezorgd kreeg:
Stadsstrandje bij De Hallen aangelegd
OUD – WEST – Aan de Bilderdijkgracht, bij de Hallen en het stadsdeelkantoor van Oud-West, is een stadsstrandje geopend. Op het braakliggende stuk grond is op een oppervlakte van 4000 m2 fijn zand opgespoten.

En nu maar hopen dat de zomer er achter aan komt.

De sponsortrui

Marco’s bedrijf liet voor hem als fervent fietser zijn eigen sponsortrui maken.
Helemaal mooi en lekker druk, precies zoals hij zijn fietstruien graag heeft.
Dit weekend fietste hij in Frankrijk.
Een kleine fotoshoot op de boulevard te Nice paste daar wel bij.