4 x trein deze week, die doet wat met mijn waarnemingsvermogen: full power, helaas zonder extra opslag of encoderingscapaciteit.
Gisteren samen met Tim in de trein naar Utrecht, mimde ik het kunstwerk op het station terug in een vrolijke groet.

”s Avonds dezelfde weg alleen terug in de trein, mijn verdrietig telefoongesprek in een coupe met ingedronken jongeren onderweg naar hun vrijdagavonduitje.
Vanochtend weer de trein, weer naar Utrecht, te op tijd, maar met croissant, krant en koffie en op het perron zicht op nooit eerder opgevallen kunst.

Op het station, geen groet naar het kunstwerk, veranderde de tevreden reizigster in een vrouw met een graftak, zoals de bos bloemen die even te voren nog als vrolijke bos bloemen in de winkel had gelegen in een graftak veranderde.
De hele dag de echo van het gesprek van gisteren door mij heen.
Tussenstop Overvecht met kwetterende volgels en alle bomen en struiken uitbundig in bloei uitgelicht door een weldadig zonnetje “what a day for a funeral”, maar als dan toch dan liever met vogels en bloeiende struiken dan anders, alhoewel bloei en einde samen wel mooi, maar iets te nadrukkelijk lijken te zeggen dat het leven gewoon door gaat.

De lange wandeling tussen graven door, wat zie je dan veel “het eeuwige leven ligt besloten in het hart van de dood” onderweg naar het graf van de man die mijn leven maar soms raakte, maar dat wel deed.
Huisvriend van de moeder van Marco en dus van hem, kinderen net iets ouder dan die van ons, wijze raad bij huwelijk en geboorte en ruim een jaar geleden een samenzijn met twee ondertussen volwassen gegroeide gezinnen met tuin, zon, goed gesprek, goed eten en drank. Geloof speelde een hele belangrijke rol in zijn leven, niet in het mijne, maar zijn verhalen maakten de passie voor geloof voor mij wel tastbaar.
Terug bij Janny in de tuin, de vijvers elke dag vol met meer kikkers waar voorbijgangers verwonderd naar staren, werd er een boomhut gepland waarvoor zaag, planken en spijkers al klaar lagen, rende zoon met vriendje rond en liet de zon een kleurtje achter op onze gezichten. Tussen spelende kinderen, kikkers en bloeiende bomen gesprek over de dienst, de begravenis, herinneringen en geloof.
Aleen weer terug in de trein, man en zoon bleven bij Janny die net uit het ziekenhuis s’nachts nog beter niet alleen is, eten met Mick en Lotte op de bank bij Jesus Christ Superstar op TV,
De trein is even klaar, de gedachten allerminst…..
En morgen traditioneel paaseieren zoeken in de tuin van mijn vader.