Tim was vroeg op en goedgemutst.
“Met de vlam in de pijp, scheur ik door de Brennerpas” zong hij achterop de fiets.
Op school moest hij meteen even uit gaan leggen waar wij straks naar toe rijden.
Een weekje veel wit en weinig weblog
Veel sneeuw en weinig werk
Aan creativiteit ontbreekt het niet.
Hij gaat bij mij op dit moment alleen even allemaal naar andere websites.
Erg leuk om te doen, meedenken en schrijven aan wat er voor je werk op het web komt te staan, maar net als met tijd, geld een aandacht, je kunt het tegelijkertijd maar
Zoon Tim is al een maand druk aan een Lego City aan het bouwen.
De stad groeit dagelijks.
Hoewel hij als zoon van zijn groene moeder stevig investeert in openbaar vervoerverbindingen,
slibt de regio -zijn kamer- ernstig dicht, hetgeen een verkeersinfarct tot gevolg heeft waar Amsterdam nog nachtmerries van zou krijgen: de distributie van verse kleding naar de kasten is onmogelijk, de vissen krijgen nog slechts na halsbrekende toeren hun eten en de weg naar het bed is alleen met een slimme hink-stap-sprong te nemen.
Tijd voor een stadsregisseur dus.
Arthur Verdellen is te duur en bovendien al bezig het sociale omgangsverkeer te regisseren, dus moest moeders aan de slag.
6 uur lang boog ik mij over verkeerscirculatieplannen, sloop en vernieuwbouw en het plannen van open gebieden.
Het beleef niet bij het uitdenken van plannen, de handen gingen uit de mouwen en als er even niet opgelet werd, smokkelde ik snel wat materiaal richting het vuil.
Het resultaat mag er zijn.
Het aantal auto’s bracht ik rigoreus terug door stevig te investeren in een garage langs de ring (fluitje van een cent),
de omgeving langs de stad werd ontdaan van landschapsvervuilende elementen, een loungehangout met bibliotheek werd toegevoegd.
Helaas heeft de burgemeester van de stad er nog niet van kunnen genieten want die ligt lamlendig met koorts op de bank.
Geluk bij een ongeluk: nu kan ik net iets langer genieten van deze aangeharkte stad, want de uitbreidingsdrift ligt alweer op de loer.
[[download:decl1.formulier2_pika07.doc:icon::]]
big smile voor deze
Vanochten in het weekend toch maar weer de wekker.
Om 10 uur achter de computer zitten om online kaartjes voor de Kaiser Chiefs te kunnen kopen.
Voelt minder zeker dan heel vroeg voor het postkantoor in de rij gaan staan, maar erg aantrekkelijk leek dat niet.
De website was behoorlijk overbelast en ik was pas na 23 minuten aan de beurt, de angst dat de kaartjes uitverkocht zouden raken groeide, maar ik had gelukkig beet en vanwege een mooi bedachte actie kon je concertkaartjes en de nieuwe CD tegelijkertijd bestellen, op 23 februari ligt die thuis op de mat, ruim op tijd om de nieuwe CD Yours Truly, Angry Mob nog goed tussen de oren te krijgen voor het concert.
De vorige CD ging op aanraden van zoon Mick vorig jaar mee op onze meivakantie en sloeg zo aan dat Tim nog maanden te pas en te onpas I predict a riot zong.
Update: de actie met de CD leek een beetje fout gegaan te zijn want na 10 minuten had je geen keus meer met of zonder CD was er alleen nog maar met, mij niet opgevallen want ik wilde de CD
Lang geleden was ik aan het winkelen in de Bijenkorf.
Ik had kennelijk de tijd, want ik deed hem van boven tot onder.
Elke keer als ik bij het open gedeelte kwam (daar waar de zwarte pieten altijd klommen) hoor de ik muziek.
De eerste keer registreerde ik het half, de tweede keer vond ik het wel lekker klinken, de derde keer werd ik nieuwschierig, maar was ik nog lang niet bij de bron.
Uiteindelijk eenmaal op de 1e verdieping aangekomen stond daar midden tussen de damesmode een gezelschap muziek te maken.
Het klonk ondertussen al vertrouwd dus ik bleef het optreden uitluisteren en was verkocht.
Sindsdien heb ik een gesigneerde CD van JP den Tex Emotional Nomads in mijn bezit.
Ik draaide hem een tijd lang grijs, kocht hem geloof ik in 1998 en sindsdien hebben de muziek en naam een warm plaatsje in mijn muzikaal geheugen.
Toen ik van de week per ongeluk een recensie van Bad French van JP Den Tex in musicfromnl wist ik ook meteen weer dat ik dat waarschijnlijk mooi zou vinden.
Weer impusief gekocht, maar deze keer via de website en keurig thuisbezorgd in een envelop met van dat lekkere bolletjesfijnknijp inpakfolie.
De vorige keer de eerste geluiden in de Bijenkorf, nu komen ze uit mijn computer.
Ik wordt sowieso al redelijk gelukkig van muziek, maar mijn eigen toevallig gevonden “ontdekkingen”, of het nu tussen de damesmode in de Bijenkorf of de toevallige match met het onbekende bandje uit het voorprogramma is, klinken toch altijd weer net even anders.
Woensdagavond was ik gevraagd voor een eervol “partijklusje”, het voorzitten van de vergadering waarop het afdelingsbestuur van GroenLinks Amstelveen.
werd gekozen. Dat is goed gelukt: een nieuw bestuur met wel 7 mensen, zo groot heb ik ze de afgelopen jaren bij mij in de buurt niet meer gezien.
Na de pauze volgde een discussie over het groen houden van de Bovenkerkerpolder onder begeleiding van Klaas Breunisse als GroenLinks statenlid voor Noord- Holland.
Boeiend om te horen wat er daar op raakvlak tussen gemeente en provincie allemaal speelt en hoe complex dat is: groene as, natuurcompensatie, de verlegging van de N201, de Kamelenvariant bij de Gaasperdammerweg, het groene hart, agrarisch groen, recreatief groen, een fantastisch compromiswoord in “vliegende agrarische recreatiehectaren”, een mogelijke golfbaan, het provinciaal golfbaanbeleid, embargogebied en streekplanherzieningen.
Klaas Breunisse legde haarfijn uit hoe het in elkaar zat, wat de dilemma’s waren, de verhouding tussen de gemeente en de provincie in deze en wat wie zou moeten doen om de Bovenkerkerpolder groen te houden.
Ze hebben niet alleen een nieuw bestuur in Amstelveen, maar ook een stevig item om in Amstelveen de verkiezingen mee in te gaan.
“En zijn jullie elkaar nog tegengekomen?”
“Wij, elkaar tegengekomen, ehh?”
“Bij het concert maandag!”
Tja, dat krijg je ervan als je in
Nu ik ze al lang niet meer gebruik, de betalingen bijna allemaal digitaal gaan……
Heb ik eindelijk eens gezien waar al die enveloppen voor de Postbank terechtkwamen.
