Zie gisteren, zou ik bijna zeggen.
Nog 8 vergaderingen, 3 besprekingen, 3 bestuurlijke feestelijkheden en 3 andere afspraken te gaan en het is vakantie.
Vrijdagavond 23.30 start mijn weekje vakantie.
Daarom vanavond naast de (bestuurlijke) roddels over de stand van van zaken rond en in het stadhuis, nog maar weer eens tig mailtjes.
Ik ben sinds jaar en dag een fan van digitale innovatie, maar heb soms last van de massale impact van het voortschrijdend en uitdijend effect ervan.
Vanavond stuk geslagen met beantwoorden van emails en uitzetten van ideetjes, ook weer via email.
Soms moet ik in de snelheid oppassen dat ik in mijn emailtaal niet gebruik maak van allerlei afkortingen of woordverhaspelingen die in chat en digitaal verkeer heel gebruikelijk zijn, maar bestuurlijk toch wat minder bekend.
Als iemand me morgen vraagt wat ik vanavond gedaan heb, vind ik “emailen” als antwoord toch wat mager klinken.
Ik betrap mezelf er soms op dat ik zeg, “als je echt meteen antwoord wil, bel dan of val binnen” want email is niet meer altijd de snelle directe oplossing die het 4 jaar geleden was.
“l8terz” denk ik dan soms als ik die hele lijst met emails zie.
Op alle fronten wordt merkbaar dat we weer richting de verkiezingen gaan, al was het maar op de wildplakzuil aan ons stadsdeelkantoor waar ik sinds kort bij het parkeren van mijn fiets steeds tegen deze posters aan kijk.
Deze campagneposter is een doordenkertje.
Ik weet niet hoe het andere lezers vergaat, maar mijn eerste reactie is: dan had u uw auto maar niet verkeerd moeten parkeren of niet betalen, mevrouw Bruines.
Het ge
Ik dacht nog wel even tijd te hebben vanavond.
Ik kom er voor de zoveelste keer achter dat ik financi
Dit weekend veel weg geweest, veel cultuur en jong talent.
Vrijdagavond bezochten wij in buurttheater De Cameleon een dubbeloptreden van Maartje Teussink en Daan Hofman met begeleiding. Beiden belofstes voor de toekomst. Een dame met mooie stevige stem en mooie liedjes, een heer met mooie stem, mooie teksten en verrassend veel wisselingen in instrumenten en stijlen. Dat wat zij samen deden klonk ook heel goed. Ik was een beetje gammel, maar ben blij dat ik toch gegaan ben.
Een groot deel van de zaterdag zaten wij aan aan het [[popup:theaterdiner_copy.jpg:theaterdiner:]] met de opvoering van [[popup:diavolo.jpg:Diavolo in Corpo:]], een vrije vertolking van Carmen door de leerlingen van de theater en dansklassen van Het Amsterdams Lyceum.
Een staaltje pure logistiek: 65 spelers, 20 ondersteuners in techniek, coaching en muziek, 65 ouders in het publiek, veel leerlingen in de catering en een 5 gangen diner voor publiek en de hele cast.
5 uur lang spektakel afgewisseld door lekker eten in de zaal of aan een ellenlange tafel in de schoolgang warbij de controverse tussen Carmen, Seline en Jose langs en soms op de tafel met veel
The notion that “we” has to become “all of us“
Soms klinken dingen in het engels toch net weer anders, dit klonk, vond ik, erg mooi.
Niet dat de notie onbekend was, integendeel.
Na de moord op Theo Van Gogh is in navolging van “Wij Amsterdammers” en het verhaal van wethouder Aboutaleb over het vergroten van de “wij-groep” de vertaling van deze notie bijna een Amsterdams mantra geworden.
Dusdanig dat ik afgelopen week op mijn vrije ochtend naar het stadhuis toog voor een lezing van Jessica Stern over terrorisme. Dat had ik een half jaar geleden niet gedacht.
Al helemaal niet dat ik uit Amerika iets zou willen leren over terrorismebestrijding.
Ik ben blij dat ik toch gegaan ben, want ik was onder de indruk van niet alleen die ene zin.
Haar observaties leken in het geheel niet uit de lichtelijk overspannen terrorisme bestrijdende Amerikaanse politiek te komen.
Voor mijn gevoel: eindelijk thuis.
Ik heb twee inspirerende dagen achter de rug.
Woensdag gevuld met een lezing over terrorisme en met een langdurige sessie archtectenselectie voor een van onze Brede Scholen. Donderdag directeurenconferentie over Ouderbetrokkenheid in de breedste zin van het woord.
Het heeft allemaal meer met elkaar te maken dan je op het eerste gezicht zou vermoeden.
Na twee dagen heel veel opbrengsten, observaties en redenenen voor een stukje.
Net thuis want de directeurenconfenertie werd afgesloten met een etentje, is het even op: information overload en battery low.
Ondanks het feit dat mijn vrije tijd morgen nu al vergeven is aan een concert waar ik graag naar toe wil en er weinig inhaalslag zal zijn, geef ik toe : ik wil wel, de pen jeukt, maar de gaap overheerst.
Ik geef toe en ga naar bed.
Dinsdag 19 April was de 2e Dag van de Leerplicht.
Speciaal bedoeld om de Leerplicht nog eens extra extra onder de aandacht te brengen. Voor deze dag waren een aantal voorbeeld activiteiten ontwikkeld waar wij de [[download:draaiboeklesbriefactiedef.doc:text:lesbrief:]] met posterontwerp uit kozen.
In dit kader ging ik samen met onze twee leerplichtambtenaren op bezoek bij een van onze scholen om te praten over het hoe en waarom van de leerplicht en natuurlijk ook om de prijs uit te delen.
Zo stond ik opeens voor de klas met een interactief lesje leerplicht. Samen met de echte juf en de leerplichtambtenaren konden we zo nog wat tips meegeven voor deze groep 8 die bijna aan de stap naar het voortgezet onderwijs begint.
De twee prijswinnaressen Hanne en Titia hadden met hun posterontwerp de invalshoek van het leerrecht gekozen: ieder kind heeft recht op onderwijs.
Een mooie en betrokken invalshoek die ook goed terug te zien was in hun posterontwerp.
De poster krijgt een ereplaatsje bij de leerplichtambtenaren die wel graag de poster, maar de kinderen liever niet uit hoofde van hun functie terugzien.
Zondag was er Ezeltjesdag bij kinderboerderij de Zimmerhoeve en Buurthuis De Havelaar.
De ezeltjesdag wordt vaker gehouden ook in Oud-West, er bestaat zelfs een stichting ezeltjesdag
De opkomst was fantastisch, toch zeker 350 mensen. Vanwege het mooie weer leek het rond grasveld en zandbak nog het meest op Het Vondelpark op een zonnige zondag.
Veel ezels, leuke activiteiten, heel veel bekenden, druk met een heel ontspannen sfeertje waarbij bijna iedereen ook lang bleef hangen.
Met als thema Wild West, pittige chili con carne, countrymuziek schallend over het grasveld, een wereldkoor (met daarin twee juffen, dus de aandacht van de massaal toegestroomde kindertjes uit de klas was aandoenlijk) en een erg leuke countryband: Rootsclub.
Een echt buurtfeest.
Ezels en sociale cohesie doen het uitstekend samen.
Vorige week vrijdag was ik bij het afscheid van Jan Coen Hellendoorn, voormalig stadsdeelvoorzitter in Oud-Zuid.
Hij had een mooi afscheid vanuit filmhuis Rialto, gelardeerd met culturele toespraken en een hele mooie film over Carel Willink gemaakt door leerlingen van het voortgezet onderwijs uit Oud-Zuid.
Jammer dat hij vertrok, maar daar ga je als buurvrouw-collega niet over.
Afscheid uit een politieke functie is volgens mij zelden aangenaam.
Gepland of ongepland: het afkicken, na afloop en niet meer midden in alle besluitvormingsprocessen staan, lijkt me vreselijk wennen.