Het Maagdenhuis is bezet.
Dat klinkt nostalgisch.
Ik ben van na de maagdenhuisbezetting en studeerde aan de VU.
Daar actief in de studentenvakbond, maakte ik menige bezetting mee.
Ook ik heb destijds wel eens een nacht geslapen in de bestuursvleugel van de VU waar toen nog Sybolt Noorda huisde.
Toen hadden we nog met actiecomit
Vanmiddag tijdens het spreekuur een pijnlijk gesprek met mensen die ten gevolge van ons plaatsingsbeleid niet geplaatst kunnen worden op de school van hun eerste keuze.
Dat is eerder gebeurd maar tot nu toe vonden we steeds samen met de ouders een oplossing waar ze tevreden mee waren.
In dit geval is dat (nog) niet gelukt. Deze mensen vonden ons plaatsingsbeleid onbillijk en wilden het daar met mij over hebben.
Ik kan me hun gevoel daarbij heel goed voorstellen, zeker als je hoort hoe graag en waarom ze hun kind op deze school wilden hebben.
Het vaststellen van het plaatsingsbeleid heeft er bij ons voor gezorgd dat er een einde is gekomen aan de situatie dat kinderen uit Oud-West soms niet in Oud-West naar school konden omdat er teveel kinderen van ver buiten de buurt naar de scholen in Oud-West gingen. Niet alleen wilden we graag dat dat niet meer zou gebeuren, we willen ook graag dat kinderen naar een school in de buurt kunnen gaan. Daarvoor was het nodig om te bepalen dat kinderen uit Oud-West en een paar kleine stukjes daarbuiten voor gaan als er krapte is.
Deze mensen worden daar nu de dupe van en zijn daar ongelukkig onder ook al omdat ze helemaal niet ver uit de buurt wonen.
Hoe graag je het soms ook zou willen, afwijken van dat beleid kan niet.
Hun enige mogenlijkheid zoals het er nu uit ziet is dat ze in beroep gaan tegen onze beslissing.
Bepaald geen leuke boodschap.
Zondagmiddag even langs bij de Open Dag van Grafisch Collectief Thoets die dit jaar hun 25 jarig bestaan gaan vieren.
Al zou ik nog 10 jaar doorgaan, ik geloof dat ik nooit alle kunstenaars leer kennen die ons stadsdeel rijk is.
Als je de voordeur aan de Nassaukade ziet, heb je geen idee wat er achter gebeurt.
Leuk om gezien te hebben en weer eenstukje onbekend Oud-West achter de gevel in beeld.
Het zwembad was rustig.
Rimpelloos water.
Ik gleed door het water, genoot en mijmerde lekker.
Vanuit mijn ooghoek zag ik een kaper op de kust, een man met een mat borsthaar waar ze in de Arena jaloers op zouden zijn.
Kennelijk voedde hij zijn mat met een rooshoudend pocongoedje:
met elke slag die hij door het water deed vermengde zijn geur zich met het water.
Soms gaat het leven niet over rozen.
De consultant, de directeur, de stadsdeelvoorzitter en ook die anderen.
In hun agenda stond die dag: extern, terugkomdag.
4 jaar na hun opleiding, nog steeds
Op 25 februari 2005 onthullen leerlingen van de Annie M.G. Schmidtschool een plaquette ter nagedachtenis aan onze buurtgenoot Dirk van Nimwegen. De onthulling vindt om 11.15 uur plaats aan de muur van het Dirk van Nimwegen Centrum, Borgerstraat 52.
Helaas kan ik zelf niet aanwezig zijn.
Dirk van Nimwegen (1904 – 1969) was een verzetsman en
Anja Meulenbelt
Rings a bell, 2 eigenlijk:
Nu weblogster en lid van de Eerste Kamer voor de SP
Vroeger
Tijdens mijn vakantie opende de verbouwde Dirk van den Broek aan de Bilderdijkade.
Een prachtig verbouwde winkel, die mij vooral opviel door de herstelde historische gevelreclame.
Het herstellen van historische gevelreclames gebeurt veel in Oud-West: je krijgt er geen hap brood extra van en het brood gaat ook niet beter smaken, maar ik geniet wel erg van die mooie historische reclames in het straatbeeld.
Het roept herinneringen op aan vroeger en draagt bij aan historisch besef.
Door de publiciteit er om heen weet ik nu tenminste dat op de Bilderdijkstraat ooit het eerste supermarktfiliaal in Nederland begon volgens zoon van den Broek.
Dinsdagmiddag hielden we in Oud-West een mini-conferentie over Wonen, Zorg en Welzijn. Georganiseerd samen met de Ouderen Advies Raad in Oud-West.
De extramuralisering van de Zorg, de komst van de WMO, de wens van het stadsdeel om een passend antwoord te kunnen bieden op de veranderende en diverse zorgvraag van onze bewoners: redenen genoeg.
Over dit onderwerp is genoegzaam bekend dat je het niet alleen kunt, maar dat het zoveel verschillende organisaties waren, drong pas echt pregnant door bij het zien van deze dia.
Niet voor niets was het meest gehoorde woord op de middag Samenwerking.
Natuurlijk werd ook de vraag gesteld hoe je met zoveel verschillende organisaties, verschillende belangen, versnipperde informatiefuncties tot vruchtbare resultaten zou kunnen komen.
Positief als ik ben, genoot ik van het feit dat ik alle organisaties kende en me voor kon stellen wat we bij dit onderwerp aan elkaar kunnen hebben om bewoners met diverse zorgvraag van dienst te kunnen zijn.
Wel bekroop me een lichte vorm van ontzag voor de grote hoeveelheid betrokkenen, de grote betrokkenheid en de hoeveelheid vrijwilligersorganisaties:
Hoe het abstracte “maatschappelijk middenveld” en “belangenorganisaties” opeens als betrokken rijkdom kan voelen.
E
Terwijl ik al aan het pakken was, gebeurde er vorige week in Oud-West mooie dingen. Ik had er graag bij willen zijn:
Martin Bril reikte vrijdag 11 februari een prijs uit aan de makers van de drie beste sloopfoto’s van het Jan Swammerdam Instituut. De hoofdprijs ging naar Nicole Elsenburg. Hoe jammer sommigen van ons het ook vinden dat deze grote kunstgevulde reus gesloopt werd, de foto’s zijn prachtig.
Alle ingezonden foto’s zijn hier te bezichtigen.
