Een popup-plaatje, ter illustratie:
[[popup:caterpillar.jpg:(thumbnail):Rups!:1:center]]
Maand: september 2004
Links..
Snelkoppelingen naar sommige van de functionaliteiten:
Antwerpen
Na begroting, DB tweedaagse, morgen voor 4 dagen met de raad naar Antwerpen op werkbezoek met de raad. Heel sober, vol met werkbezoeken en met eigen bijdrage van de deelnemers.
Veel te weinig thuis. Bah. Zaterdag niet op de demonstratie. Bah.
Toch heb ik veel zin in het werkbezoek met de raad. Helaas morgen niet met de troepen mee in de trein. Ik kom na omdat ik donderdagochtend eerst nog portefeuillehoudersoverleg Onderwijs en Welzijn heb. Dat levert wel ruimte op om in de trein wat achterstallig leeswerk op schoot te nemen.
Eens
Het is dezer dagen helemaal niet moeilijk om het politiek met elkaar oneens te zijn: staking ja/nee sympathiseren als bestuur of werkgever, miljoenennota en Algemene Beschouwingen in de 2e Kamer. De vraag die kennelijk in het college ook al aan de orde kwam: kan/ga/mag je demonstreren zaterdag als je collega’s hebt die qua politieke kleur in het kabinet zitting hebben.
Voeg daar je eigen begrotingsbesprekingen aan toe: hoe collegiaal een bestuur mogelijkerwijs ook kan zijn en in de wetenschap dat op stadsdeelniveau het grootste gedeelte van de dingen waar we aan werken helemaal niet politiek gekleurd zijn, je komt de verschillen op dit moment veelvuldig tegen.
Waarom overheidsinvesteringen in het huren van parkeerplaatsen als je het ook aan Welzijn uit kunt geven, tegenover welk onderdeel van welzijn is eigenlijk een wettelijke taak en waarom doen we daar wat we doen.
Niet altijd even con amore, maar het houdt je scherp.
Bij al die verschillen, vond ik het wel even prettig om vanaf de bank met glaasje wijn en Parool van vandaag te constateren dat ik het voor een keer eens van harte eens kon zijn met de bijdrage van wethouder Frits Huffnagel over wat Amsterdam wel en niet moet doen om een aantrekkelijke stad voor ICT investeringen te blijven en zijn pleidooi over waarom we als Amsterdam vooral in glasvezel moeten investeren.
Na alle politieke verschillen van de afgelopen periode op diverse bestuurslagen, toch prettig dat je het tussen GroenLinks en VVD ook best op een aantal dingen eens kunt zijn.
You’ll never walk alone: soms gelukkig wel
Aan zee met het DB. Samen terug en vooruitkijken. Na onze intensieve begrotingsbesprekingen van vorige week vroeg dat best veel. Al was het maar omdat we allen ’s avonds een stukje indrukwekkende TV uit de Arena misten omdat we samen dineerden.
De geneugten van twee dagen weg blijken dan soms op heel ander vlak: Volstrekte eenzaamheid op het strand om zeven uur ’s ochtends. Nederland is helemaal niet vol als je eigen voetstappen de enige zijn die op het strand te zien zijn. De ruimte en rust die dat oplevert overstijgen de inspanning van twee dagen intensief vergaderen.
Op de terugweg van mijn wandeling zag ik al vanuit de verte een tegenligger aankomen. Onvermijdelijk komt dan het moment dat je elkaar passeert.
Met het hoofd naar beneden kun je dat moment nog heel lang uitstellen, maar een minimale groet is toch het minste. Mijn tegenligger dacht er net zo over.
Vlak voor weer uit elkaar gaan hieven tegenligger en ik gelijk het hoofd op. “Goedemorgen” mompelden we beiden om weer door te lopen.
Tegelijkertijd liepen we achteruit terug naar de plek van ons treffen.
We bleken elkaar te kennen “Heee Hallo” begroetingszoenen en “doe de groetjes thuis” om vervolgens toch weer snel door te lopen. De behoefte om het strand even alleen te hebben was bij beiden even groot.
Plannen voor de Hallen
Vrijdag fietste ik van de ene naar de andere afspraak, de hele dag door.
Tussen de middag was er ruimte voor de voorlopige presentatie van de plannen van Stichting Culturele Hoofdstad (SCHA, voorheen LETZ, maar ook Harry de Winter) voor onze Hallen.
Het schijnt niet gemakkelijk te zijn om drukke mensen als Harry de Winter en het Stadsdeelbestuur bij elkaar te krijgen, maar vrijdag lukte het net aan.
De plannen zien er grotendeels mooi uit. Qua sfeerkleuring Off Broadway en Montmartre ineen.
Tussen droom en daad staan nog wat verdere uitzoek punten zoals natuurlijk altijd het geld, de vierkante meters en het bestemmingsplan.
Maar ik kon in gedachten al door het voorgestelde plan heenlopen en werd daar bepaald niet somber van.
Na nog een reken en teken exercitie hoop ik dat de plannen snel richting werkelijkheid gaan.
Nachtje buiten de deur? Help een dakloze
En dan bedoel ik niet dat je je eigen bed ter beschikking moet stellen, alhoewel dat natuurlijk ook nog zou kunnen.
Via dit mooie initiatief gaat 3% van elke hotelreservering naar daklozen.
Ik ga morgen eens uitzoeken of dat ook kan voor de hotel en conferentie reserveringen die wij, zij het spaarzaam, vanuit het stadsdeel boeken. Voor onze tweedaagse van morgen zal het geen soelaas meer bieden, maar toch.
Hersftwandeling
Morgen ga ik de hei op, maar zie ik geen hei. We zitten namelijk met het DB in Bergen aan Zee.
Gelukkig zag ik de hei vandaag tijdens een lekkere herfstwandeling wel.
Vroeger zou ik gedacht hebben: “daar staat een koe”.
Tegenwoordig zie ik een “anti-cruise maatregel”.
stressreductie of nostalgie
Geeft bijna net zoveel voldoening als in het echt.
Was er alleen niet uit of dit nu RSI remt of bevordert.
Het vermindert wel accuut de stress.
Spotted on Women on the Web weblog
De blaadjes vallen maar dat geeft niets
Donderdag had ik een overleg rond het Sociaal Meldpunt.
Ergens kwam aan de orde dat we de publiciteit over het Sociaal meldpunt regelmatig moesten herhalen om er voor te blijven zorgen dat bewoners dit meldpunt weten te vinden. Bij deze:
Bewoners van stadsdeel Oud-West kunnen zorgelijke situaties of burenoverlast telefonisch melden bij het stadsdeel. Het sociaal meldpunt is bereikbaar op werkdagen via telefoonnummer 589 34 44. Van een zorgelijke situatie kun je spreken wanneer iemand verkommert, niet de hulp krijgt die eigenlijk nodig is of vreemd gedrag vertoont. Bij burenoverlast kan het gaan om langdurige geluidsoverlast, mensen die hun huis extreem vervuilen of, onder invloed van alcohol en drugs, bij nacht en ontij overal aanbellen. Het zijn slechts voorbeelden.
Zelf vind ik het erg belangrijk dat mensen ons meldpunt weten te vinden. Niet alleen om eventuele overlast te melden, maar ook om te melden dat je je zorgen maakt over iemand in je omgeving. Een oplettende buur kan soms veel meer dan welke instelling of stadsdeel dan ook. Bewoners zijn toch de oren en ogen van de buurt.
Ik riep tijdens ons overleg argeloos dat nu dan wel het goede moment was voor extra publiciteit omdat de blaadjes weer gingen vallen. Per slot van rekening denken we dat mensen dan eerder depressief worden wat in extreme gevallen tot meer zorg of overlastmeldingen bij het Sociaal Meldpunt zou kunnen leiden.
Ik werd ter plekke terecht gewezen door de mensen die hier echt verstand van hebben, de professionals.
Het is een wijd verbreid misverstand dat mensen in de herfst eerder depressief worden. Dat klopt niet. Omdat ik vast niet de enige ben die dat dacht, zet ik dat bij deze recht.