In de tekst die ik vanavond door de spellingchecker haalde had ik het meermaals over “content”.
De spellingchecker gaf mij elke keer braaf aan dat hij “tevreden” beter vond.
Ik had het over “inhoud” en niet over tevredenheid.
Gebruik dan toch gewoon “inhoud” zou je zeggen.
Hoe kan het nou dat je zelfs als je het Nederlands lief hebt “content” soms toch echt iets anders is dan “inhoud”?
Ik heb de spellingchecker hier het bos maar ingestuurd en bleef bij mijn eigen woordkeuze.
Ik ga graag met de trein.
Ik ga alleen zelden want doe bijna alles in Amsterdam.
Ik geniet van het voorbijtrekkend landschap, de veranderende gedachten en de flarden van andermans gesprekken.
Mijn trein gaat ook altijd op tijd.
De ellende die de vriendelijke dame uit het plafond door de luidsprekers over omleidingen, vertragingen en gebroken bovenleiding is ook nooit voor mij.
Vandaag wel.
Ik vond het eigenlijk wel rechtvaardig dat het mij nu ook eens trof al kwam het niet echt uit
Mijn netjes uitgestippelde reisje naar Woerden liep heel anders dan gepland. Maar ik vond het net echt om mijn vertraging vanwege blikseminslag in de bovenleiding
nog wel tijdig te kunnen melden.
Beheersbare chaos.
Op de terugweg haalde ik door de ellende wel weer de trein die ik eigenlijk gemist had. Met honderden mensen rende ik de aanwijzingen van de dame uit het plafond na om de vertraagde trein op een heel ander spoor alsnog te halen.
Zojuist schoot ik hartelijk in de lach om de mededeling vanuit de trein dat het allemaal niet opschiet richting Amsterdam omdat we met veel treinen nu file rijden.
Volkskrant maandag
Op de fiets naar het stadhuis in de stromende regen.
Van 30 graden daar naar fikse regenbuien hier in Amsterdam.
Nog in de franse sfeer wapen ik me met een knalgele Tour de France regenponcho en stop ik de franse playlist in mijn oren.
Vlak bij het stadhuis zie ik de trieste restanten van wat een zeer geslaagde Uitmarkt leek te zijn volgens de krant.
Ik miste hem volledig vanwege de late vakantie. Gelukkig zitten we volgend jaar weer wat vroeger in de vakantiespreiding.
Dochter Lotte was wel in de stad en deed enthousiast Uitmarkt.
Nu zag ik alleen de vlaggen nog en de vele opruim en schoonmaakploegen ploeteren in de stromende regen.
Thuis weer in een prachtige stad, maar zo vandaag wel wat triest en nat.
Volgens mij is er in heel Frankrijk geen dorpsplein waar niet Jeu de Boules gespeeld wordt.
Overal zie en hoor je de mensen spelen.
Het geplof of gekets van de ballen is net zo vertrouwd als het geluid van de krekels in het groen.
Hele pleinen vol, meerdere groepjes, spelanalyses, meetlinten met tussendoor een praatje, een lach, een pijp en na afloop Pastis.
Tijdens de vakantie schoot in een flits door me heen “dat zouden we moeten doen, iedere nieuwe Amsterdammer een set Jeu de Boules ballen geven.”
Uitstekend voor het onderling contact
Thuisgekomen las ik in de krant dat op de nationale naturalisatiedag in Amsterdam iedere nieuwe Amsterdammer een Delfts Blauwe aardappel had gekregen en ik schoot in de lach.
Met de stromende regen van vandaag, zie ik onze pleinen ook nog niet direct vollopen met enthousiaste spelers en thuis bij de piepers is vast huiselijker.
Tja, wellicht een taak voor de nu zo sterk gestimuleerde gaming industrie dan maar: een virtueel Jeu de Boules spel compleet met digitaal dorpsplein, het geluid van de ballen, platanen, een Cafe de la Place en een stralend zonnetje?
We gaan al jaren naar de Alpes Maritimes op vakantie.
Vanwege de bergen met de zee nabij.
Vanwege Nice, de Cote d’Azur.
Vanwege de mooie ligging van de camping.
Maar zeker ook vanwege het prachtige licht.
Ik heb nog nergens anders het licht zo mooi zien zijn.
Dit keer leidde dat tot een bijna filosofische discussie op een terras in St. Paul de Vence waar het licht standaard, zeker aan het eind van de middag op zijn mooist is.
Wat maakt licht nou zo mooi?
Hoe zie je het verschil in soorten licht?
Hoe gebruik je het?
Hoe schilder je licht en hoe kan het je inspireren?
De laatste vraag natuurlijk een beetje ingegeven door een bezoek aan het Chagall museum in Nice en het feit dat Chagall vanwege het licht hier naar toegekomen is.
Mooi dat hij dan ook begraven ligt op de begraafplaats van St. Paul de Vence waar het licht elke keer maar weer zo mooi is.
Wow.
Dit was wel even een heel mooi en welkom stukje produktinnovatie:
Een ven met watervernevelaar.
Hoe het werkte weet ik niet helemaal: het lijkt me lastig een wateraansluitpunt op 6 plekken op je terras.
Dat het werkte was volsrekt duidelijk.
Van de 4 terrassen op rij, waren er drie leeg.
Dit terras zat tjokvol.
De avond van te voren bleken er plaatsjes vrij te komen op een zeiltocht langs de kust bij Cannes.
Of we wilden?
En of het een bezwaar was dat er gefilmd werd voor een TV station als promotie voor de camping?
Dacht het niet.
Wel even een verklaring tekenen dat we geen geld voor de vertoning van de beelden zouden vragen.
Dus helaas geen carri
De vakantie nadert haar einde.
Het werk wacht en vermengt zich langzaam met het optimaal genieten.
Ondertussen is het hier eindelijk zo warm als we het gewend zijn en maakt de rust alhier dat ik verword tot iemand die de zon op de huid voelt, het ruisen van de wind geniet en vanuit een halve oogopslag naar de mensen langs het zwembad kijk.
Het hele afgelopen jaar vertoonde mijn bureaublad het zwembad waar ik nu mijn baantjes zwem.
En o wat herkende ik het weer toen ik hier weer was.
Ik plons dagelijks met veel liefde mijn bureaublad in.
Om negen uur zwem ik mijn baantjes in een uitzicht van hoge bergen aan alle kanten, blauwe lucht en groene bomen.
Dat de rest van de campinggasten dan nog in bed ligt en ik zeker een half uur het zwembad voor mij alleen heb en daar heel alleen met de omgeving heel nietig lig te zijn, maakt de wereld even helemaal perfect.
“Het leven laat zich maar al te graag liever beschrijven dan beleven”
Geciteerde wijsheid uit een van de vele bladen die mijn schoonmoeder altijd voor ons meeneemt op vakantie (waardoor ik bij alle telefonische of internetenquetes altijd maar weer “eens in de afgelopen 12 maanden” kan invullen en dus toch nog meedoe.
Genieten langs de rand van het zwembad.
Deze bleef wwl even hangen. Een waarschuwing voor de weblogger die veel verhaalt maar misschien minder beleeft?
Ik geloof het toch niet.
Soms midden in een gebeurtenis ontstaat er een zin, die ook mijn stukje maakt, maar in herinnering ook het anker van de gebeurtenis blijft en het beleven blijft kleuren.
Waar ik over geschreven heb blijft vaak intenser hangen.
Toch herken ik het wel. Mijn altijd parate camera schiet tegenwoordig minder. Bij het concert van de Stones wilde ik aanvankelijk een plaatje schieten toen Mick Jagger heel dicht bij was.
“Niet doen, ogen open en genieten van het moment”. Ik genoot en heb geen foto.
Het zou me niets verbazen als er binnenkort een verbod op mobieltjes met camera bij concerten zou komen. Je staat toch als band zeker voor een publiek en niet voor een collectie en masse opgestoken mobieltjes te spelen die een buffer zijn tussen jou en het publiek waar je voor speelt.