Maand: januari 2007

Wat was dat nou dat tegelijkertijd bekend en raar voelde, het duurde even voor ik er achter was:
Ik luister (en kijk met een half oog) naar een concert op Fabchannel, van I am Kloot in dit geval, terwijl ik werk.
Dat heb ik vaker gedaan, dus dat is t niet.
Doe 4 dingen tegelijkertijd, ook bekend.
Zou best kunnen slapen, maar ga dat nog lang niet doen.
Ik heb nog zo’n 300 bladzijden te lezen voor mijn eerste vergadering van morgen.
Dat was hem: voor het eerst sinds tijden heb ik weer centimeters stukken voor mijn neus die gelezen moeten worden voor een vergadering.
Bij mijn nieuwe werk maak ik zelf de stukken, die houd ik dun.

Gelukkig gaan de stukken over een onderwerp dat mij (zolang het niet 100% technisch wordt) enorm boeit, dus ik lees weer met plezier.

Tja een politica in ruste moet je niet aan het voetballen zetten, ik kan d’r helemaal geen bal van, bovendien ben ik uit functie.
Voor iedere politica die hierop wel reageert en het mij laat weten, zal ik hardstochtelijk juichen.
Zwaar tot ongenoegen en schaamte van mijn kinderen heb ik de kunst tot yellen en juichen ernstig geoefend bij een Rodeo in Amerika, waar de locals pas gingen yellen toen ik het voortouw nam:

“Beste vrouwelijke politici

Hoe vaak sport u? Meer dan 1 keer per week sporten is voor veel vrouwen een uitzondering. Vrouwen zouden vaker moeten sporten, maar hier is niet altijd de mogelijkheid voor. De thuissituatie kan het sporten voor vrouwen belemmeren, maar ook de faciliteiten zijn niet overal optimaal. Er zijn bijvoorbeeld maar weinig verenigingen die damesvoetbal aanbieden.

De meiden van FC Zeeburg zijn 13 jaar en ouder en vinden voetbal hartstikke leuk. Helaas worden zij op straat vaak

Kennelijk gisteravond laat toch weer iets fout gedaan.
Mn weblog ziet er weer vanochtend opeens even heel anders uit, tot mijn eigen verassing.
Vanavond maar weer peuteren, fris van zin.

Strak weer, waterig zonnetje.
Stilstaand voor de deur van het werk roken, is maar soms leuk.
Een rondje City rookt net een sigaret.
De straatjes achter het Leidseplein komen bij van het stapweekend.
Overal staat de Klicko buiten.
Bakken met lege flessen.
Her en der een vroege stofzuiger en de geur van een emmer sop.
Afgezien van de schoonmaker en een vroege leverancier is er hier nu geen mens op straat.

Bij haar geboorte had Lotte twee halve extra pinkjes.
Omdat ze niet helemaal af waren en ze er dus ook niets mee zou kunnen, hebben ze deze meteen bij na de geboorte af laten sterven, heel eenvoudig door ze af te binden waardoor ze heel snel afstierven en er af vielen.
Sindsdien had Lotte twee bultjes bij haar pink die door de omgeving vaak voor wratjes aan werden gezien.
Daar wilde ze al lang iets aan laten doen, maar zolang ze in de groei was, leek dat niet zinvol.
Afgelopen week was het zover.

Best spannend.
Zij zei precies wat ik dacht, dat het toch wel raar was om dit souvenir van de geboorte permanent te laten verdwijnen.
Ze had ze toch zestien jaar lang gedragen.

We gingen samen op pad.
Ik mocht mee en kijken.
Lotte deed het heel erg stoer, ookal deden de prikken erg veel pijn.
Ze kneep de hand van de assistente fijn, die maar

Honderden, duizenden stukjes.
Erg mooi speelgoed.
Vandaag vroeg ik me zittend tenmidden van veel van die stukjes opeens af hoeveel er ondertussen al door mijn handen gegaan waren.

Bij het opruimen dan.

En alweer een nieuwjaarsreceptie, terwijl mijn gestel de nieuwjaarsreceptie van de vorige avond nog niet helemaal te boven was (wat maakt dat het altijd tegen het einde nog leuker wordt en waarom laat ik me weer moeiteloos verleiden om aan den lijve te ondervinden dat er kroegen zijn in deze stad die ook na

Heftig vechtend tegen de elementen – ik had ze tegen onderweg – excelleerde de random knop op mijn mp3 speler.
Hij gaf mij een fiks aanzwellende aria uit Puccini’s Madama Butterfly, waardoor de strijd tegen de elementen minstens een hero

Dit jaar is het voor het eerst eens rustig met nieuwjaarsrecepties.
Vroeger had ik in januari meer recepties dan mijn lever leuk vond.
Vandaag mis ik de eerste waarvan ik het echt jammer vind: de nieuwjaarsreceptie voor ouderen van het stadsdeel.
De leukste nieuwjaarsreceptie die ik ken.
Morgen haal ik mijn schade weer in bij de nieuwjaarsreceptie van GroenLinks Amsterdam.

De combinatie van storm en het buitenzetten van grofvuil is in dit jaargetijde niet ideaal.
Ik baande mij fietsend een weg langs de netjes buitengezette maar toch weggewaaide kerstbomen heen.
Het had ook wel iets charmants en daarnaast ben ik helemaal blij dat het weer eindelijk weer eens een beetje iets heftigs doet.
De storm heeft een wonderlijk goede uitwerking op mijn algehele staat van zijn.
Lekker.