Vrijdag lopend naar het concert van Keane, zaterdag op de fiets naar de Dijk, hopelijk een klimaatneutraal cultureel weekend zo, want Live Earth heb ik weinig van meegekregen.
Naats De Dijk in de Heineken Music Hall, tegelijkertijd Sensation White in de Arena.
Dat leidde tot een mooie waterscheiding ter hoogte van de Febo: rechts kleur ging naar de Dijk, links alleen maar wit. 
Voorwaar een bijzonder gezicht.
Al 20 jaar fan en ontelbare concerten later, dacht ik heel even tijdens het concert dat het naast comfortabel vertrouwd toch ook weinig nieuw was, maar ik had beter mogen weten. Het concert op 070707 was niet alleen het laatste van Mike Booth van de Hot Haarlemmerdijk Horns waarvan De Dijk op een mooie manier afscheid nam; op de knieen spelend naar de sterblazer toe.
Dat wisten we, dus zaten we er ook een beetje op te wachten “nee hoor het concert is echt nog niet afgelopen want ze hebben nog geen afscheid genomen van Mike”.
Maar toen Huub met behoorlijke trots als surprise act Solomon Burke aankondigde, ging de boel echt los. 
Burke moet door 4 man het podium opgedragen worden en is een enorme massa vlees, maar zodra hij zijn mond opendoet en gaat zingen, vergeet je dat allemaal en ga ik plat.
Het was maar kort, maar afsluitend met “Everybody needs somebody” was het een opwindend cadeau tijdens een als vanouds prachtig concert van De Dijk.