Het zwembad was rustig.
Rimpelloos water.
Ik gleed door het water, genoot en mijmerde lekker.
Vanuit mijn ooghoek zag ik een kaper op de kust, een man met een mat borsthaar waar ze in de Arena jaloers op zouden zijn.
Kennelijk voedde hij zijn mat met een rooshoudend pocongoedje:
met elke slag die hij door het water deed vermengde zijn geur zich met het water.
Soms gaat het leven niet over rozen.
De consultant, de directeur, de stadsdeelvoorzitter en ook die anderen.
In hun agenda stond die dag: extern, terugkomdag.
4 jaar na hun opleiding, nog steeds
Op 25 februari 2005 onthullen leerlingen van de Annie M.G. Schmidtschool een plaquette ter nagedachtenis aan onze buurtgenoot Dirk van Nimwegen. De onthulling vindt om 11.15 uur plaats aan de muur van het Dirk van Nimwegen Centrum, Borgerstraat 52.
Helaas kan ik zelf niet aanwezig zijn.
Dirk van Nimwegen (1904 – 1969) was een verzetsman en
Anja Meulenbelt
Rings a bell, 2 eigenlijk:
Nu weblogster en lid van de Eerste Kamer voor de SP
Vroeger
Tijdens mijn vakantie opende de verbouwde Dirk van den Broek aan de Bilderdijkade.
Een prachtig verbouwde winkel, die mij vooral opviel door de herstelde historische gevelreclame.
Het herstellen van historische gevelreclames gebeurt veel in Oud-West: je krijgt er geen hap brood extra van en het brood gaat ook niet beter smaken, maar ik geniet wel erg van die mooie historische reclames in het straatbeeld.
Het roept herinneringen op aan vroeger en draagt bij aan historisch besef.
Door de publiciteit er om heen weet ik nu tenminste dat op de Bilderdijkstraat ooit het eerste supermarktfiliaal in Nederland begon volgens zoon van den Broek.
Dinsdagmiddag hielden we in Oud-West een mini-conferentie over Wonen, Zorg en Welzijn. Georganiseerd samen met de Ouderen Advies Raad in Oud-West.
De extramuralisering van de Zorg, de komst van de WMO, de wens van het stadsdeel om een passend antwoord te kunnen bieden op de veranderende en diverse zorgvraag van onze bewoners: redenen genoeg.
Over dit onderwerp is genoegzaam bekend dat je het niet alleen kunt, maar dat het zoveel verschillende organisaties waren, drong pas echt pregnant door bij het zien van deze dia.
Niet voor niets was het meest gehoorde woord op de middag Samenwerking.
Natuurlijk werd ook de vraag gesteld hoe je met zoveel verschillende organisaties, verschillende belangen, versnipperde informatiefuncties tot vruchtbare resultaten zou kunnen komen.
Positief als ik ben, genoot ik van het feit dat ik alle organisaties kende en me voor kon stellen wat we bij dit onderwerp aan elkaar kunnen hebben om bewoners met diverse zorgvraag van dienst te kunnen zijn.
Wel bekroop me een lichte vorm van ontzag voor de grote hoeveelheid betrokkenen, de grote betrokkenheid en de hoeveelheid vrijwilligersorganisaties:
Hoe het abstracte “maatschappelijk middenveld” en “belangenorganisaties” opeens als betrokken rijkdom kan voelen.
E
Terwijl ik al aan het pakken was, gebeurde er vorige week in Oud-West mooie dingen. Ik had er graag bij willen zijn:
Martin Bril reikte vrijdag 11 februari een prijs uit aan de makers van de drie beste sloopfoto’s van het Jan Swammerdam Instituut. De hoofdprijs ging naar Nicole Elsenburg. Hoe jammer sommigen van ons het ook vinden dat deze grote kunstgevulde reus gesloopt werd, de foto’s zijn prachtig.
Alle ingezonden foto’s zijn hier te bezichtigen.
Bij thuiskomst klaagden de buren.
De stapel stukken voor maandag was zo groot geweest, dat de koerier ze tijdens mijn vakantie niet door de brievenbus had kunnen krijgen in de betreffende enveloppen.
Daardoor lagen al mijn stukken verspreid door de gang achter de voordeur.
De buren hadden zich bij thuiskomst van hun vakantie een weg door mijn stukken moeten banen alvorens naar binnen te kunnen.
Zij stapelen op de trap en ik ondernam eerst een creatieve vorm van kwartetten voordat ik alles weer op volgorde bij elkaar had om aan het lezen te slaan.
Vandaag alle gelezen kennis weer verwerkt in besluitvorming.
Aan het eind van de werkdag hadden we overleg tussen de Burgemeester en de stadsdeelvoorzitters waar we naast een stevige agenda ook met lovende woorden afscheid namen van Jan Coen Hellendoorn, collega uit Oud Zuid en waar we tegelijkertijd de nieuwe collega uit Noord verwelkomden.
Wrang, maar waar.
8 dagen lang met gezin en collegagezin van Marco in een hotel in Val Gardena: helemaal perfect. Op de ski’s, in de sauna, in de bergen, [[popup:wintersportkok.jpg:zalig eten:]], idem [[popup:wintersporttoetjes.jpg:toetjes:]], bijna alle italiaanse anti paste tijdens het [[popup:wintersporteten.jpg:voorgerechtenbuffet:]] leren kennen, even nazitten in de bar soms met live muziek. Genoten tot het laatste moment, geskied tot het moment dat de auto ging rijden: een absolute top-drie vakantie!
En dit was even de langste logpauze in mijn historie, afgezien van het moment dat mijn site gehacked was en de hoster niet in staat bleek dat adekwaat te repareren.
In de volle wetenschap dat je lezers kwijt raakt, heb ik toch voor de vakantie gekozen.
Aan de techniek lag het niet: internetcomputer in het hotel en via mijn PDA met telefoon kan ik mobiel loggen, maar ik deed het niet.
Confessie: deze pauze was even heel ontspannend. Ik liep dagelijks met opgeheven hoofd langs de computer in de lobby.
Vakantie, en hoe!
