Vanavond zetten wij met enige spijt het peuter half hoogslaapbed bij het grofvuil. We hebben ons best gedaan het aan te beiden aan iemand met kleine kinderen, maar er was even geen behoefte. Expres zetten wij het vanaf het eerste moment dat het mocht buiten, compleet met alle moeren en bouten. “Ach” riep ik nog om het schuldige gevoel te verminderen “het is vast zo weg”. We besloten de webcam uit de studeerkamer op ons hoopje bed te richten om het te kunnen volgen. En ja hoor, binnen een uur was iemand het aan het weghalen. Het live volgen leverde bovendien nog op dat mijn man nog even tekst en uitleg kon geven en bovendien aanbood om eventueel te helpen bij het in elkaar zetten. Leve de webcam en leve de nieuwe bestemming voor ons kinderbed.