Vroeger, als klein kind, was ik bang voor bruggen. Dat dunne laagje materie tussen mij en het water vond ik maar niets, helemaal niet als er ook nog een trem of vrachtwagen over de brug reed, want dan trilde het ook nog zo. Ik liep dan ook altijd snel over de brug. Het vaakst had ik dat bij de brug over de Overtoomse Sluis, want daar woonde ik vlak bij en die moest ik ook regelmatigover.

Eigenlijk was ik dat vergeten, totdat ik vanavond over die brug liep, behoorlijk in gedachten dus helemaal niet zo snel als vroeger. Opeens was die herinnering er weer.