afbeelding uit het GemeentearchiefDonderdag was er in het buurtmuseum een presentatie van verhalen uit de Bellamybuurt. Feest! Het buurtmuseum zat helemaal vol. Hoewel er in 2 uur maar een kleine selectie gemaakt kon worden uit alle verhalen die er verzameld waren, was het genieten voor iedereen.

De afgelopen maanden hebben een aantal studenten Nederlandse Etnologie van de Universiteit van Amsterdam verhalen en herinneringen van buurtbewoners aan de Bellamybuurt opgetekend. Op initiatief van Minke Wagenaar en met ondersteuning van het Meertens Instituut en het buurtmuseum. Direct na afloop bleek al dat een publicatie van deze verhalen echt niet uit kan blijven omdat er zoveel moois uit naar voren kwam: herinneringen aan de bioscoop Olympia, de diamantbewerkingsindustrie in de buurt, de chocoladefabriek van Casper Flick, de bloeiende geschiedenis van en groei van de duivensport in de Bellambuurt, de uit de hand gelopen hobby van Ome Kick, die leidde tot de kinderboerdeij op het Zimmerterrein (voor velen nog steeds beter bekend als “het landje van Ome Kick”).

Ik heb allemaal mooie dingen gehoord en geleerd. Over de overlevingsstrategie van de duivensport tijdens de oorlog (postduiven werden toen verboden). Over de goedkope manier van films draaien met een achterlichtprojectie waarbij het doek vanwege de hitte van de lamp nat gehouden moest worden waardoor de atmosfeer in de bioscoop behoorlijk dampig werd. Met de grote hoeveelheid belangstellenden in het kleine buurtmuseum en met beamer en computer als hedendaagse versie van een buurtbioscoop werd de atmosfeer al snel even dampig, maar na het verhaal over Olympia, waande je je daardoor alleen maar meer even terug in het verleden.