Vanavond hadden we met de raad een themabijeenkomst over integratie.

Deze avond was al voor de zomervakantie afgesproken, maar viel na de gebeurtenissen van de afgelopen weken toch opeens op een andere plek.

Buiten de raadszaal, met filmbijdragen van buurtbewoners, stellingen, een zeer gedegen panel, een goede discussieleider en werkopdrachten waarbij de raadsleden uit de eigen fractie getrokken werden.

De hele avond sprak iedereen als individu en verwoordde de eigen zoektocht op de stellingen. Ik vond dit een enorm prettige manier om ongedwongen in een andere setting de discussie met elkaar aan te gaan en heb het idee dat we met de opbrengst ook aan de slag kunnen.

Bij de opdracht om prioriteiten te benoemen, kwam ouderparticipatie op scholen als ongedeeld eerste naar voren.

Aan het eind van de avond gaf een vertegenwoordiger van het bewonersplatform ons nog een mooie opsteker mee: jullie mogen trots zijn op jullie buurt want de manier waarop bewoners geregeerd hebben en gepraat is echt heel goed. Jullie mogen ook trots zijn op je opbouwwerk en je stadsdeelbestuur want zij hebben hard gewerkt en goede dingen gedaan de afgelopen periode.

Een mooi slot. Ook ik ben trots op onze bewoners en ontzettend blij met de enorme inzet die ons opbouwwerk altijd, maar de laatste weken des te meer in de buurt levert. 

Ondertussen ben ik na een lange dag thuis en val hier midden in de filisofiebijeenkomst van mijn echtgenoot. In rap tempo komen terwijl ik zit te werken, het bezoek van de koningin, de functie, de zin en de onzin van het geloof en het verschil tussen argumenten die je vanuit je eigen denken of vanuit je geloofsovertuiging naar voren kunt brengen aan de orde. In de nazit van het boek dat ze bespraken. Vooralsnog is er dus op dit moment zo ongeveer overal waar ik kom dialoog.

De dialoog slaat even dood als er toch snel gekeken moet worden wie de grootste Nederlander is geworden, achter de computer gezeten ben ik de boodschapper van het nieuws.