Vanavond was ik aanwezig bij de slotbijeenkomst van het Servicepunt
voor Politieke Participatie Migranten, opgericht in de tijd “dat
Nederland nog vreedzaam aan het polderen was”.
Na 4 jaar stopt het servicepunt en de behaalde resultaten zijn
indrukwekkend, alhoewel er meermaals geconstateerd werd dat we er echt
nog lang niet zijn met evenredige participatie in politieke en
maatschappelijke besturen.
Met de lancering van het werkboek De Wereld in huis werd verslag gedaan van 4 jaar servicepunt.
In een goed gevulde en gekleurde Boekmanzaal was er een discussie onder
leiding van Samira Abbos met een forum waarin Hans Dijkstal, Mustapha
Laboui, Jean Tillie, Helen Burleson-Esajas en Judtih Belinfante zitting
hadden.
Helaas waren zowel Job Cohen als Ahmed Aboutaleb verhinderd wegens
andere dringende zaken. Lodewijk Ascher nam de honneurs waar. Hij hield
een mooi betoog waaruit de woorden”In Amsterdan spreken de migranten
over de problemen van de stad in plaats van de stad over de problemen
van de migranten” en “Voor Wij Amsterdam hebben we elkaar nog meer nodig dan voorheen. Doe mee” me bij bleven.
Ook de opmerking van Jean Tillie dat we opeens in een tijdvak zaten van
de polulistische discours waarin eigenlijk vooral de huidige politici
op een inburgeringscursus “hoe voer ik een fatsoenlijk democratisch
debat” zouden moeten bleef goed hangen.
Ook mooi waren de warme woorden voor Brahim Fattah, de supernetwerker
van het ISP en zijn geemotioneerde woorden: Amsterdam mag trots zijn op
haar vele talenten en haar geslaagde aanpak, maak gebruik van de vele
talenten die hier rondlopen.
Na afloop nog ruim tijd voor netwerken, hapjes en dansen.