Vanavond was ik aanwezig bij de slotbijeenkomst van het Servicepunt

voor Politieke Participatie Migranten, opgericht in de tijd “dat

Nederland nog vreedzaam aan het polderen was”.

Na 4 jaar stopt het servicepunt en de behaalde resultaten zijn

indrukwekkend, alhoewel er meermaals geconstateerd werd dat we er echt

nog lang niet zijn met evenredige participatie in politieke en

maatschappelijke besturen.

Met de lancering van het werkboek De Wereld in huis werd verslag gedaan van 4 jaar servicepunt.

In een goed gevulde en gekleurde Boekmanzaal was er een discussie onder

leiding van Samira Abbos met een forum waarin Hans Dijkstal, Mustapha

Laboui, Jean Tillie, Helen Burleson-Esajas en Judtih Belinfante zitting

hadden.

Helaas waren zowel Job Cohen als Ahmed Aboutaleb verhinderd wegens

andere dringende zaken. Lodewijk Ascher nam de honneurs waar. Hij hield

een mooi betoog waaruit de woorden”In Amsterdan spreken de migranten

over de problemen van de stad in plaats van de stad over de problemen

van de migranten” en “Voor Wij Amsterdam hebben we elkaar nog meer nodig dan voorheen. Doe mee” me bij bleven.

Ook de opmerking van Jean Tillie dat we opeens in een tijdvak zaten van

de polulistische discours waarin eigenlijk vooral de huidige politici

op een inburgeringscursus “hoe voer ik een fatsoenlijk democratisch

debat” zouden moeten bleef goed hangen.

Ook mooi waren de warme woorden voor Brahim Fattah, de supernetwerker

van het ISP en zijn geemotioneerde woorden: Amsterdam mag trots zijn op

haar vele talenten en haar geslaagde aanpak, maak gebruik van de vele

talenten die hier rondlopen.

Na afloop nog ruim tijd voor netwerken, hapjes en dansen.