Alle klusjes bleven weloverwogen tot de laatste zondag liggen.

Zo vouwde ik kilo’s was en is de stapel te lezen stukken groot.

Vanmiddag nog even aanwezig bij de nieuwjaarsreceptie van het servicepunt voor ouderen in de Cremerbuurt. De avocaat met slagroom sloeg ik uit ervaring beleefd af, maar een glaasje bessen met ijsklontje paste ook heel goed.

Ondertussen genoot ik van “ome Frans”, die ondanks zijn 83 jaar en reuma nog vollop en met microfoon meezong met de muzikant.

Met zijn reuma is hij extra afhankelijk van zijn electrisch vervoer. Helaas hadden onverlaten daar onlangs het rechterspiegeltje vanaf geslagen waardoor hij de weg er niet meer mee mee op mag. Hij maakte zich veel zorgen over de reparatiekosten.

Ik hoop dat ik vanmiddag contact heb gelegd tussen hem en “kleine Hans”van de fietsenwerkplaats, die een ster is in het repareren van karretjes en dat vanuit de fietsenwerkplaats ook voor een “prikkie” kan doen.

Wel even onthouden dat ik navraag of dat contact ook daadwerkelijk gelegd is.

Ondertussen hoop ik op de eerste beelden uit San Diego waar echtgenoot Marco op dit moment vlak voor het begin van zijn cursus walvissen aan het bekijken is. Hij beloofde mij bewijsmateriaal toe te sturen, nadat hij eerder al vrolijk en jaloersmakend belde met de mededeling dat hij aan Venice Beach zat, al was het binnen want het regende.