Als wij in het DB van Oud-West beslissingen nemen, en dat doen we vaak, dan zijn we het vaak inhoudelijk wel eens. Van ons DB wordt geen politiek vuurwerk verwacht, maar een verstandig bestuurlijk besluit waar de raad met al haar diverse politieke achtergrond dan nog haar eigen inbreng op kan hebben en over kan stoeien.

Wij als DB’ers kennen de grenzen van het programakkoord en weten daar meestal binnen te blijven.

Over de vraag welke discussie er in de raad losbarst over de stukken die je uit het DB laat komen, hebben wij het vaak. De een vind dat moeizaam, de ander verstandig omdat wij als bestuur de discussie in de raad door al te wollige of al te kort door de bocht geformuleerde stukken, niet willen bemoeilijken.

Voor mij mag ieder zijn portefeuille behartigen zoals dat hem (heb nu eenmaal alleen maar manlijke collega’s) het beste past.

Maar als ik het idee heb dat iemand de discussie in de raad nodeloos ingewikkeld maakt door de wijze van formuleren, dan blijf ik daar even stevig bij stil staan.

Ik ben geen meesterstrateeg, maar ik denk liever een eerder na over het proces van de discussie, dan de inhoud ervan en denk daar zo ondertussen wel enige ervaring in te hebben.

Als ik roep dat je iets beter niet zo kunt presenteren heeft dat meestal helemaal niets met de inhoud, maar alles met het proces te maken. Zo’n discussie kan lang duren. In mijn beleving is iedere minuut die we er in het DB aan besteden goed besteed omdat we daarmee onnodige discussies in de raad voorkomen. Wat je dan soms lijkt te vergeten in de beoordeling van de tijd die je aan zo’n punt besteed, is dat je het op inhoud, en daar gaat het toch ook om, helemaal eens bent.