Maand: februari 2005

Bij thuiskomst klaagden de buren.

De stapel stukken voor maandag was zo groot geweest, dat de koerier ze tijdens mijn vakantie niet door de brievenbus had kunnen krijgen in de betreffende enveloppen.

Daardoor lagen al mijn stukken verspreid door de gang achter de voordeur.

De buren hadden zich bij thuiskomst van hun vakantie een weg door mijn stukken moeten banen alvorens naar binnen te kunnen.

Zij stapelen op de trap en ik ondernam eerst een creatieve vorm van kwartetten voordat ik alles weer op volgorde bij elkaar had om aan het lezen te slaan.

Vandaag alle gelezen kennis weer verwerkt in besluitvorming.

Aan het eind van de werkdag hadden we overleg tussen de Burgemeester en de stadsdeelvoorzitters waar we naast een stevige agenda ook met  lovende woorden afscheid namen van Jan Coen Hellendoorn, collega uit Oud Zuid en waar we tegelijkertijd de nieuwe collega uit Noord verwelkomden.

Wrang, maar waar.

 

8 dagen lang met gezin en collegagezin van Marco in een hotel in Val Gardena: helemaal perfect. Op de ski’s, in de sauna, in de bergen, [[popup:wintersportkok.jpg:zalig eten:]], idem [[popup:wintersporttoetjes.jpg:toetjes:]], bijna alle italiaanse anti paste tijdens het [[popup:wintersporteten.jpg:voorgerechtenbuffet:]] leren kennen, even nazitten in de bar soms met live muziek. Genoten tot het laatste moment, geskied tot het moment dat de auto ging rijden: een absolute top-drie vakantie!

En dit was even de langste logpauze in mijn historie, afgezien van het moment dat mijn site gehacked was en de hoster niet in staat bleek dat adekwaat te repareren.

In de volle wetenschap dat je lezers kwijt raakt, heb ik toch voor de vakantie gekozen.

Aan de techniek lag het niet: internetcomputer in het hotel en via mijn PDA met telefoon kan ik mobiel loggen, maar ik deed het niet.

 

Confessie: deze pauze was even heel ontspannend. Ik liep dagelijks met opgeheven hoofd langs de computer in de lobby.

Vakantie, en hoe!

Waar zal ik beginnen: dat ik mijn echtgenoot zojuist heb achtergelaten in een hooistoel in het kuurgedeelte van dit hotel?

Dat het hotelbusje ons naar elk ski station brengt vanuit het hotel zodat we maar weinig met die zware dingen hoeven te zeulen?

Het eten?

Het Valentijnsarangement dat er vandaag gewoon zomaar even bijzit (gisteravond was het voltallig personeel noest hartjesballonnen aan het blazen voor vanochtend).

Wij genieten samen met een collega van Marco en haar gezin enorm van bergen, ski’s en alles wat er steeds maar weer bij lijkt te horen.

Ik ski al jaren, maar altijd vanuit een appartement in Frankrijk, nog nooit vanuit een hotel en ook nog nooit in Italie.

Ik kijk mijn ogen uit en geniet enorm van alle verwennerij die er in ons volpension blijkt te zitten.

Het skien gaat uitstekend alhoewel ik nu echt door al mijn kinderen word ingehaald.

Helemaal weg, in de sneeuw, in de watten en in de wolken.

De enige handicap is het rare italiaans toetsenbord op het overigens gratis internetpoint, waardoor de trema’s niet te vinden zijn en de Z op een hele rare plaats zit.

Zo: en nu vakantie.

te laat, te moe!

Ontevreden? dat hangt er van af hoe je het bekijkt.

Normaal gesproken is de laatse vraag een redelijke open deur.

Soms komt het echter er op aan of je je tevredenheid afmeet aan het proces, de resultaten of de gezamenlijke inspanning om ergens uit te komen.

Zonder over het bovenstaande iets te willen verklappen, want mijn voorkeuren ten aanzien van tevredenheidsmeting zijn maar ten dele voorspelbaar voor de buitenstaander en anders wel binnenkamers, citeer ik maar een van onze beroemde straatnaamgevers in Oud-West, want wie zei er ook alweer “het kan verkeren? Geen quiz. Antwoord Brederode.

Al verkerend, soms verkeerdend en meer dan soms  over verkeer gaand, haalden wij vanavond een mooi en verdedigbaar resultaat, al het andere kan verkeren.

Ik heb voorlopig even bijna al het nodige werk gedaan: morgen nog een dagvullend programma met veel belangrijke processen, maar morgenavond, no matter what, even een week in de ruimte van gezin, sneeuw en bergen. Riant vooruitzicht.

Op donderdag 10 februari, van 17.00 tot 19.00 uur open ik het fotoproject ‘Oud-West door ogen van bewoners’ door een reizende fototafel te onthullen in het Buurtmuseum.

Beeldend kunstenaar Dominique Panhuysen heeft 12 bewoners uit stadsdeel Oud-West gevraagd om haar hun blik op de buurt te laten zien. De plekken waar ze langs wandelden, heeft ze gefotografeerd. Van die foto’s maakte ze een mobiele fototafel met 12 albums.

Ik mocht zelf ook mijn plekken in Oud-West aangeven voor de foto. Het wandelen door de buurt en het vertellen over de plekken alleen al was heel erg leuk om te doen. Ik ben ontzettend beniwud naar het resultaat.

De tafel staat van 11 februari t/m 11 maart in de publieksruimte van het stadsdeelkantoor en gaat daarna reizen door Oud-West. Tot 1 maart zijn er ook foto’s te zien in 6 etalages rond het Bellamyplein in het kader van Bellamy by Night.

Opening donderdag 10 februari 2005 van 17.00 tot 19.00 uur in het Buurtmuseum, Wenslauerstraat 51

Programma:
17.00 uur: verzamelen in Buurtmuseum, wandeling langs de etalages
18.00 uur: terug in het buurtmuseum, onthulling van de reizende fototafel door stadsdeelvoorzitter Saranna Maureau.

Ondertekening van het OKC convenant

Volgens het persbericht:

Eind januari heeft stadsdeel Oud-West een belangrijke stap gezet om de kwaliteit van de zorg voor het jonge kind te verbeteren. Stadsdeelvoorzitter Saranna Maureau en vertegenwoordigers van de consultatiebureaus van GG&GD en Amsterdam Thuiszorg, de Opvoedwinkel, het Geboortecentrum, de verloskundigenpraktijk Bilderdijkstraat, ACK Kraamzorg en Bureau Jeugdzorg hebben toen een intentieverklaring ondertekend om in Oud-West een Ouder-en-Kindcentrum (OKC) in te richten. De ondertekening is een stap voorwaarts in de realisatie van een centrale OKC in Oud-West. In de OKC wordt ook de al jaren draaiende opvoedwinkel opgenomen.

Bij het OKC kunnen ouders en verzorgers terecht met vragen over de gezondheid, de ontwikkeling en de opvoeding van hun kind of kinderen. Vanaf het eerste moment van de zwangerschap biedt het OKC deskundige voorlichting en ondersteuning aan ouders, die daaraan behoefte hebben. Het doel is om kinderen een zo groot mogelijke kans te geven om gezond op te groeien en zo goed mogelijk voor te bereiden op een plaats in de maatschappij. Er komen OKC’s in alle Amsterdamse stadsdelen.

In 2004 woonden in Oud-West ongeveer 1380 kinderen van 0 tot 4 jaar. Per jaar worden er ongeveer 440 baby’s geboren in Oud-West. Naar verwachting zal 85 procent van deze kinderen zonder grote problemen volwassen worden. Ongeveer 15 procent van deze kinderen krijgt vroeg of laat te kampen met gezondheids-, opvoedings- of psychosociale problemen of een combinatie hiervan. Vroege signalering en preventie kunnen deze problemen voorkomen. De samenwerkende partners in Oud-West zorgen daarvoor.

Momenteel staat ongeveer de helft van de 0 tot 4-jarigen ingeschreven bij de consultatiebureaus van Amsterdam Thuiszorg in de Borgerstraat, de Helmersstraat en in het Geboortecentrum in de Bosboom Toussaintstraat. De andere helft gaat naar de consultatiebureaus van de GG&GD in de stadsdelen Westerpark en Oud-Zuid. Het is de bedoeling dat er ook een consultatiebureau van de GG&GD in Oud-West komt, zodat straks alle ouders in het stadsdeel zelf terecht kunnen.

Zolang er nog niet

Dinsdagavond raadsvergadering: vol, lang, spannend en controversieel.

Op de agenda stond het besluit om voor de herprofilering van de Bilderdijkstraat toch de bomen te kappen ondanks het feit dat er langdurig door alle partijen geprobeerd is een oplossing met behoud van de bomen te vinden en dat in een eerder stadium ook leek te gaan lukken.

Bomen, herprofileringen en mensen: altijd ingrijpend, altijd controversieel en moeilijk.

Ik heb tijdens mijn raadstijd geen onderwerpen of besluiten gezien waar mensen heftiger op reageren. Ik kan me dat ook goed voorstellen.

Bomen en zeker grote en oude bomen zijn ontzettend belangrijk, zeker in zo’n versteend stukje stad als Oud-West. Belangrijk voor het uitzicht, voor het tegengaan van luchtvervuiling en belangrijk omdat ze nu eenmaal voor heel veel mensen een grote emotionele waarde hebben.

Ik wist zo af en toe niet met wie ik het meer te doen had, met de uitermate betrokken en goed voorbereide insprekers die gedurende de avond hun voorlopig laatste poging om de bomen te redden door het raadsbesluit zagen mislukken, of met collega Toonk die als verantwoordelijk portefeuillehouder al het boegeroep, ellende en scherpe vragen over zich heen kreeg.

Ook GroenLinks dat samen met De Groenen en Leefbaar Oud-West een meerderheid probeerde te krijgen voor een alternatief  waarbij mogelijk wel een groot aantal bomen behouden zou kunnen worden, redde het niet.

Ik vind het doodzonde dat we dit moeten besluiten en weet dat collega’s Werner en Hans er net zo over denken.

Bomen en herprofileringen in een stad verhouden zich helaas vaak slecht tot elkaar. Ik hoop dat de voortgang in de wetenschap het snel mogelijk maakt dat je gewoon wel bijna altijd met zekerheid en behoud van verkeersveiligheid de straten op kunt knappen als dat moet gebeuren.

Helaas werd de sfeer na een goed begin waarin er nog mooie foto’s van iepen en een stuk boomschors aan de raad werden aangeboden, toch wat grimmiger. Toen behalve het applaus en boe-geroep er ook een paar kwalijke opmerkingen her en der gemaakt werden.

Het is natuurlijk heel moeilijk om in zo’n beladen sfeer met ge

Vandaag een van mijn favoriete representatieve taken, op bezoek bij een echtpaar met een 65 jarig huwelijksjubileum.

Gewapend met een plant, een Oud-West boodschappentas en het Groot Amsterdams Sprookjesboek, ontvangen op de koffie tenmidden van het jubilerend paar, de trotse zonen en schoondochters. Al snel weet ik dat er ook nog klein- en achterkleinkinderen zijn.

“We zijn met zijn drie-en-twintigen”. De mededeling op papier zegt weinig, de trotse blik van de dynastiehoudster zoveel meer.

 

Ik word rondgeleid langs de bloemen en planten, de felicitaties en kaartjes en nat