Woensdagochtend was ik op visite bij de Winklerschool, onze school voor speciaal baisisonderwijs.

Zij zitten tijdelijk in een ander schoolgebouw omdat op hun eigen school nieuwbouw krijgt.

Het vooruitzicht is prachtig, maar het verhuizen en het tijdelijk “kamperen” in een schoolgebouw dat niet van jou is en in dit geval ook niet helemaal ingericht op de extra wensen die kinderen uit het speciaal onderwijs nodig hebben, maakt de logeerperiode soms wel ingewikkeld.

Zo heeft hun tijdelijke school lang zo’n mooi speelplein niet als hun eigen plekje en dat is lastig, zeker als je de pauzes gebruikt om even lekker uit te razen om daarna weer goed te kunnen leren.

De school heeft ons dan ook om extra buitenspeelmateriaal en ondersteuning in menskracht bij de buitenspeelwacht gevraagd.

Vandaag mocht ik onder toeziend oog van uit elke klas twee kinderen het extra buitenspeelmateriaal onthullen.

De school had het materiaal zelf uitgezocht, maar wilde ons graag bedanken voor de mogelijkheid.

Op het moment dat ik samen met een van de leerlingen het lint van het verhullende gordijn door mocht knippen, begon het keihard te hagelen hetgeen op het golfplaten dak van de overdekte binnenplaats een enorme herrie maakte.

De kinderen en ik moesten daar enorm om lachen, maar gingen vervolgens dus maar lekker “binnen buiten spelen”.

Ik kreeg een prachtig boek met tekeningen waarin de kinderen hun ideale speelplaats hadden getekend en mocht daarna nog even met meester Djen de klassen rond, waar het verhaal over het [[popup:winklertekening.jpg:mooiste/raarste/coolste speelding]] ondertussen al teruggerapporteerd was door de leerlingen.