“Meneer, dit is een boom, geen toilet!” zei ik tegen de man die uitgebreid zijn broek open stond te doen tegen een boom op de Overtoom.
Hij keek me meewarig aan, alsof hij medelijden met me had omdat ik de overeenkomst tussen een boom en een wc niet kon zien.
Tja dacht dat virus, ze heeft best tijd voor mij.
Onvrijwillig vasten.
24 uur lang een blikveld tussen rand van bed en wc.
Miste drie afspraken.
Zwaar beroerd en onder zeil.
Nu met wiebelende beentjes, beschuit met lange tanden, weer op de been.
Ik had mijn dag volgepland, maar niets hoefde.
Op de tafel lagen 4 terug van vakantie wassen die “vouw mij” riepen.
Ik heb nu geen excuus om ze voor de oppas te laten liggen.
Bovendien kan je tijdens het vouwen zalig wegdromen.
Maar eerst zoals elke dag koffie op school na het wegbrengen.
Opeens was er voor vandaag een overblijfjuf uitgevallen.
“Ik wil best even overblijfjuf spelen hoor, tijd zat”.
En zo zat ik tussen de middag met 19 kleutertjes.
Ze kenden gelukkig zelf hun plaatsje in de rij, die vormde zich moeiteloos.
Eerst in de zandbak en op het speelplein.
Daarna 19 keer handjes wassen, aan de tafeltjes zitten.
Broodtrommeltjes open, water, melk of thee inschenken.
Tijdens het eten voorlezen van Tonie de Dikke Kat.
Sponsjes over de tafel, tijd voor nog een paar liedjes.
Toen de juf binnenkwam zaten 19 kleuterjes keurig op hun stoel te zingen.
Ze keken best tevreden, de juf ook.
En, wow wat voelde ik me nuttig.
Wat een feest om dat lekker aan te kunnen bieden.
Weer veilig terug.
Zondag op verjaarsvisite.
Iedereen belangstellend: Hoe is het nu om geen werk te hebben?
Ik weet het nog niet!
Twee weken gelden naar Antwerpen geweest, daarna direct door naar de installatie van het nieuwe college in Amsterdam, daarna naar een ouderfeestje op school.
De volgende dag de hele dag “geoudervrijwilligd/oudergeparticipeerd” op de Montessoridagviering op school en de volgende dag op vakantie, zoals altijd deze week van het jaar.
De wasmachine snort, heb nog steeds zakelijke gesprekken en dus nog weinig tijd om “werkeloos” te zijn.
Morgen ga ik de studeerkamer leegruimen en opknappen omdat we vanaf zaterdag een uitwisselingsscholier uit New York in huis hebben, dinsdag zit ik vol met afspraken, woensdag ook….
Donderdag dan, wellicht ga ik het dan voelen….
Niet dat ik daar ben maar toch, geveleugelde uitdrukking.
Ik heb net de zoveelste Italiaanse afwas achter de rug, speciaal fenomeen: wasbak met een afdruiprek hoog erboven. Je wast en zet de natte afwas in een afdruiprek boven je hoofd. Resultaat niet afdrogen dat scheelt, maar wel bij alles wat je wegzet het restwater dat via je armen in je oksels druipt.
Dit Italiaanse fenomeen wordt ook beschreven in Ciao Bella van Penelope Green dat ik bij mijn afscheid heb gekregen.
Een australische die huis, haard en carriere in de steek laat om in Rome te gaan wonen.
Matig geschreven maar met hele leuke beschrijvingen van typisch italiaanse gewoontes en mooie dag tot dag belevenissen in de mooiste stad van de wereld, Rome.
Sinds mijn middelbare schoolreis naar deze stad, ben ik nog nooit een mooiere en intrigerendere stad tegengekomen.
Na een spannende tocht langs de westkust van het Gardameer: smalle wegen, tunnels met bochten, eng inhalende autochtonen en een route die zo dichr langs het water gaat dat TomTom opeens aangeeft dat we er in liggen. Gelukkig is hij niet gekoppeld aan de alarmcentrale want we zitten nog gewoon op de weg. Na een bezoek aan Salo besluiten we voor de terugweg de Tomtomte misleiden door met een veerboot over te steken en echt te water te gaan.
Hij kent echter ook de waterwegen en herberekent moeiteloos de tijd van aankomst door het water.
Wij gaan al zo’n twintig jaar met elkaar als cluppie op vakantie.
In het begin liftend, bijna zonder geld.
Toen langzaam een auto met teveel mensen, in 88 het eerste kind mee: nachtelijke flessen en een wakkere baby tijdens het mahjongspelen.
Anno nu (al sinds een tijdje) worden s’avonds de uitgaven geXLSt en keurig in een spreadsheetje gezet, alle foto’s afgetankt en als dat gebeurd is, worden de telefoonfoto’s gebluetoothed naar diverse telefoons (pairen, koppelen en accepteren) terwijl de muziek van thuis gewoon uit de laptop schalt.
Wow, maar geloof dat ik zo ouderwets nog in bed een paar bladzijden uit een boek ga lezen.
Dat duivele oorkussen ligt erg lekker terwijl we de meivakantie ledigen.
Nou heeft hij zijb kussen ook wel op een erg verleidelijk plekje neergelegd hier op het Lidostrand bij Venetie in een zalig zonnetje..
Neergestreken in de Ledrovallei: de late lente viert hier uitbundig feest.
‘ Het is hier Bob Ross achtig’ verklaarde mijn dochter. Rake omschrijving.
Vandaag nationale Feestdag, de dag van de Arbeid gebruikte men hier massaal om het gras te maaien en bomen te zagen zodat de serene rust van ons grasveldje even kwijt was.
Nu aan het eind van de dag schalt de muziek uit het dorpsfeestlokaal, helemaal leuk.
