In mijn herinnering was de foto veel scherper dan toen ik hem nu weer zag.

Op het moment dat ik deze foto nam wist ik het eigenlijk al:

De stoere zeiler, de grote bos krullen, het stoere shaggie.

Ik viel toen op hem om de blijheid waarmee hij blij kan zijn

Het enthousiasme waarmee hij enthousiast kan zijn

Zijn verhalen

Zijn scherpe geest

Zijn hoge bergen

Meer wist ik toen nog niet

20 jaar geleden was het prachtig weer en nodigde ik hem uit voor een barbeque.

Nerveus en gespannen.

In blijde afwachting en zorgvuldige voorbereiding leende ik die dag Pink Floyd bij mijn neef want daar hield hij van (The Final Cut, mij toen volstrekt onbekend en nu al heel lang geliefd).

Bij mij gaat liefde door de oren en niet door de maag.

Om een lang verhaal kort te maken: we zagen de zon samen opkomen.

Samen maken we dat korte verhaal al twintig jaar lang.