Na een lange mooie en gezellige avond op een prachtig amsterdams dakterras, een nachtelijk fietstochtje door koeler wordend amsterdam, is het vandaag even moeilijk om inspirerende tekst op mijn beeldscherm te krijgen.
Ik spoor mijzelf aan.
De temperatuur in mijn kamer maakt zelfs het gefrustreerd zuchten onaantrekkelijk.
Het beelschermvel blijft wit en wat er wel op verschijnt wordt genadeloos te licht bevonden en gewist.
Kijk ondertussen hoopvol naar mijn tenen met een vriendelijk verzoek of de inspiratie zich van daaruit naar boven zou willen werken…..
Het blijft stil.
Ik laat het scherm maar even voor wat het is en probeer mijn tenen om te kopen door ze even een koel voetenbadje aan te bieden.