Woensdag was ik weer eens even op het stadhuis.

Vroeger soms wel 4 keer per week, maar nu was het bijna een uitje.

Net als vroeger iets te vroeg, dan kiezen tussen rondje Waterlooplein of even op een bankje aan de Amstel zitten.

Ik rookte een sigaretje en keek uit over de Amstel.

In het opstaan trok iets mijn aandacht bij het stadhuis.

Ergens in een van de vensterbanken zag ik een groot ding staan.

Bij nadere inspectie bleek het een paarse krokodil.

Ik schoot in de lach: “We, o nee ze (’t is nog even wennen) hebben het begrepen”.

Ik was op het stadhuis voor een evaluatiebijeenkomst van het samenwerkingsproject tussen de UvA en de gemeente Amsterdam.

Dat ik genoot heeft iedereen kunnen volgen: terug naar de collegebankjes en een mooie manier om geleidelijk uit mijn functie te groeien.

Ook de andere aanwezigen waren positief en al pratende onstonden er veel suggesties om een volgend project nog meer dan deze keer al in het teken van samen leren en kennisdelen te laten staan.

Als we echt slim worden, dan kunnen die paarse krokodillen wel inpakken.