Maand: juli 2006

Donderdag een lunchafspraak met Jason en zijn onbekende vrienden.

Zij op interrail in Europa.

Dat is heel wat anders dan de ski vakantie waar wij nu al twee jaar samen met zijn ouders in de hotelbar met Jason’s gitaarspel en ons muzikaal enthousiasme de optredens van de muzikanten tot een feest weten te maken.

Mailcontact van ouders naar ouders en ja wij zouden elkaar treffen.

Zij aan het begin van een lowbudget maand touren.

Dus nodigde ik ze maar uit voor de lunch met vier net wel/geen 18jarigen bij het Filmmuseum. Ze hadden maar kort in Amsterdam en het Vondelpark moet je dan wel gezien hebben.

Werden ze toch overvallen door een reportageploeg van het meisjesblad Girls.

Of ze op de foto wilden en

Woensdag was ik weer eens even op het stadhuis.

Vroeger soms wel 4 keer per week, maar nu was het bijna een uitje.

Net als vroeger iets te vroeg, dan kiezen tussen rondje Waterlooplein of even op een bankje aan de Amstel zitten.

Ik rookte een sigaretje en keek uit over de Amstel.

In het opstaan trok iets mijn aandacht bij het stadhuis.

Ergens in een van de vensterbanken zag ik een groot ding staan.

Bij nadere inspectie bleek het een paarse krokodil.

Ik schoot in de lach: “We, o nee ze (’t is nog even wennen) hebben het begrepen”.

Ik was op het stadhuis voor een evaluatiebijeenkomst van het samenwerkingsproject tussen de UvA en de gemeente Amsterdam.

Dat ik genoot heeft iedereen kunnen volgen: terug naar de collegebankjes en een mooie manier om geleidelijk uit mijn functie te groeien.

Ook de andere aanwezigen waren positief en al pratende onstonden er veel suggesties om een volgend project nog meer dan deze keer al in het teken van samen leren en kennisdelen te laten staan.

Als we echt slim worden, dan kunnen die paarse krokodillen wel inpakken.

Ik ben niet objectief.

Een gewaarschuwd lezer telt voor twee.

Nou had ik gelukkig al eerder geschreven dat ik niet voor recensent in de wieg gelegd ben, maar toch.

Vanavond was ik aanwezig bij de premi

Voor de tweede keer dit WK was ik op zoek naar “gefeliciteerd” in het Italiaans.

Eerder had ik het al gevonden om de blije en zingende italiaanse toeristen te feliciteren.

Ik vergat het alleen weer net zo hard.

Vanochtend toch onze italiaans restaurantbuurman gefeliciteerd die gisteravond in een vlaag van voetbalkoorts zijn zaak dichtgooide om met landgenoten voetbal te gaan kijken.

Daar heeft hij goed aan gedaan. Op de Overtoom viel om 5 voor negen de stroom uit. Hij heeft zichzelf ruim een half uur handenwringend wachten op de terugkomst van de stroom bespaard. Minder fortuinlijk waren de bezoekers van de caf

Hij zat achter glas in de zon, eerdere foto’s van schoolreisjes waren toch echt beter

3 bussen vol kinderen tussen de 6 en 9 jaar op schoolreisje tijdens een hittegolf:

volledig ingesmeerd, petten op, bevroren flesjes water mee.

Op naar het Archeon dat voor de gelegenheid maar wel even van te voren gebeld was met de vraag welke verkoelingsmogelijkheden ze hadden.

De Romeinse baden bleken voor deze gelegenheid nog goed dienst te kunnen doen.

Leuk voor de ouders dat juist dinsdag alle kranten melding maakten van het hoge percentage onveilige schoolreisjesbussen.

Bepaald geen geruststellende gedachte.

Wel extra blij dus als ze weer veilig terug zijn.

De winkel op de hoek verkocht vlak voor en na aankomst ongetwijfeld zijn het hoogste aantal ijsjes dat hij ooit had in korte tijd had omgezet aan in de hitte wachtende ouders en met paarse hoofden teruggekomen kinderen.

Ondanks de hitte hadden veel kinderen het over het leukste schoolreisje ooit.

Daarna zat er weinig activiteit meer in: koude douche en met de ven voor de televisie hangen.

Ga ik toch vol voor de Linkse Lente, dat betekent nietdat je dan een snikhete zomer wilt met uizicht op niet meer dan een uitgekleed Balkenende III in het najaar.

Toch geniet ik met de zweetdruppeltjes op mijn hoofd van de persberichtenmailinglist van GroenLinks:

Halsema roept Weisglas tot de orde

3 juli 2006

GroenLinks vindt het onterecht dat Frans Weisglas, als Kamervoorzitter, de val van het kabinet “bizar” noemt en de openhartige zin van de Premier probeert te realtiveren als een ongelukje uit vermoeidheid. Achter ieder incident dat tot een kabinetsval leidt schuilt immers een waslijst van politieke en persoonlijke spanningen. Vandaar de volgende vragen aan de kamervoorzitter.

Schriftelijke vragen van het lid Halsema (GroenLinks) aan de Voorzitter van de Kamer over zijn beoordeling van de val van Balkenende II, d.d. 3 juli 2006.

1. Is het juist dat de woorden in uw weeklog op de website van de Kamer geschreven worden als Kamervoorzitter en niet als VVD-politicus?

2. Was het niet beter geweest, juist vanwege de unieke rol die u zelf tijdens het debat speelde, om enige terughoudendheid te betrachten bij uw uitlatingen over het debat en de val van het kabinet?

3. Want ontstaat nu niet ten onrechte de indruk dat u namens de Kamer concludeert dat de val van het kabinet “bizar” is? U weet toch dat het in Nederland vrijwel altijd zo is, dat achter het incident dat leidt tot de val van een kabinet, een waslijst van politieke en persoonlijke spanningen in een coalitie schuilgaat?

4. Ook uw analyse dat het “erg slecht” is om te debatteren in de nacht roept vragen op. U weet dat de cruciale zin van de premier, die u aan vermoeidheid wijdt, een meerderheid van de Kamer in het verkeerde keelgat schoot. Veel fracties waren van mening nu eindelijk de waarheid gehoord te hebben. Is het dan niet heel onverstandig om vervolgens als Kamervoorzitter daar publiekelijk stelling in te nemen?

5. Want wat betekent dit? Zegt u nu namens de Kamer dat de premier door vermoeidheid vergat te liegen? Of dat de Kamer door vermoeidheid niet kon of wilde luisteren naar de poging van de premier zijn woorden “in de juiste context” te plaatsen?

6. Bent u bereid te erkennen dat uw interventies eerder een bijdrage leveren aan het “gedoe” in Den Haag dan daarop een zinvolle correctie zijn?

Het hoofd koel, het hart warm en vast een airco ergens ten burele van de Tweede Kamer.

Een weblog in de politiek blijft ingewikkeld.

Ik hoorde en zag de spotjes: “Ben jij ook zo verliefd op Amsterdam, Houd je ook zo van deze stad, Kom dan op de eerste Amsterdamdag”.

Ik kwalificeer als doelgroep, maar was niet in Amsterdam.

Jammer.

Om het goed te maken deed Nederland een reclamespotje voor zichzelf zonder ondertiteling.

Met uitzicht op koeien, gras, riet, strak blauwe lucht, scherende meeuwen, kabbelend water en hier en daar zelfs een Rembrandt maakte ons land met Friesland even overtuigende reclame voor zichzelf.

Wat kan ons land toch mooi zijn.