Vanavond aanwezig bij Paraplay in Paradiso, de iPod playlist van de bezoekers als middelpunt van de muziekavond.

De opening van het Transito 2006 festival.

Ik heb geen Ipod, mijn muziek komt uit mijn PDA. Ik mocht die van mijn dochter lenen, maar voelde me niet comfortabel bij de gedachte dat ik de hele avond getagged en getracked kon worden op haar muzieksmaak.

Dan maar zonder en ter compensatie een zendertje zodat ik overal in Paradiso gevolgd kon worden.

Zag een bijzondere harpinstallatie waarvan de snaren met scheermesje bedekt waren en het bespelen alleen met ijzeren handschoenen kon, dan kreeg je ook wel meteen toegang tot muzikale blaffende honden, vele beelden en zelf te maken samples en loops.

Zag een mooi filmpje over RIFD en vele mensen met een ID tag op.

Je kon sms’en voor verzoeknummers of naar een ID.

Stond natuurlijk in de verleiding. De ID die op het beeldscherm opgaf dat hij niets zocht omdat hij alles al had, smste ik bijna dat hij in ieder geval mij nog niet kende. Het smsje naar userID…(vergeten) “wow mooi dat streepje kant”, deed mij toch onbewust rond kijken of ik iemand met een streepje kant zag.

Het spelletje werkt dus.

Ik vond het idee gaaf, de visuele representatie ook, maar verder….

Een meer dan half leeg Paradiso is toch niet meer dan een half leeg Paradiso, en kijken naar een beeldscherm, is hoe mooi het ook mag zijn toch heel wat anders dan opgaan in een concert.

Toch vermoed ik dat het delen van elkaars muzieksmaak en het kunnen herkennen van de ID’s die er op zo’n bijeenkomst rond lopen in de nabije toekomst nog veel vaker tot inzet van dit soort evenementen gemaakt zal worden en dat dat steeds leuker zal worden.