Mijn kinderen zwaaiden mij gisteren uit als was ik een kandidaat onderweg naar de Idolsfinale.
Doe je best, zorg dat je je plek krijgt.
Beiden waren op hun middelbare school al druk en met succes aan het lobbyen geweest voor hun moeder.

Ik had van te voren besloten er los van mijn kandidatuur een goed GlLcongres weekend van te maken, hotelkamer geboekt (gezellig samen met mijn opvolgster in Oud-West dus niet snel weg hoeven na de eerste congresdag), tijd voor discussies, veel patrijbekenden en onbekenden tegenkomen, eindelijk een live gezicht bij de vele digitale GroenLinksers en zaterdagavond samen met een groep GroenLinksers uit eten in Zwolle en tot in de hotelbar doorpaten over het programma de hete hangijzers rond ontslagrecht, WW en CAO besprekingen.

Het wilde mij niet lukken om serieuze campaininggedachten voor plek 21 te ontwikkelen, maar had er eenmaal op de conceptlijst ook niet echt zin in om daar net zo hard ongemerkt weer af te donderden door helemaal niets te doen.
Toch kwam de vrolijke “wil je me vanaf plek 21 steunen”er gedurende het weekend steeds makkelijker uit, zonder het echt serieus te laten worden.
Had twee prachtige pleiters Natasja van den Berg en Ruud Grondel, maar tegen de tijd dat we aan “mijn blokje” toekwamen werd het pleiten voor de kandidaten wegens tijdgebrek afgeschaft.
Met steun van de vele amsterdamse vrienden en de nieuw opgedane contacten werd mijn conceptplaats een echte op 22.

En dat vind ik dan eigenlijk stiekum toch wel erg leuk.
Niet alleen omdat ik vind dat mijn manier van besturen voor GroenLinks een plaatsje op de lijst verdient, maar ook omdat mijn lobbyende kinderen en echtgenoot het nieuws met enthousiasme ontvingen.
Marco plaatste zelfs direct na mijn smsje het nieuws als reactie op mijn log.