Zaterdagnacht waren wij waar volgens Felix Rottenberg Wouter Bos had moeten zijn: campagne voeren tijdens de Museumn8.
Even los van het feit dat daar inderdaad veel mensen lopen die iets willen en ergens voor gaan, zijn mensen in een rij een zegen voor de campagnevoerder:
ze lopen niet weg, hebben over het algemeen een heel goed humeur, kunnen goed een energiedrankje gebruiken en staan nog wel even in de rij, dus ze nemen graag je foldertje aan.
Na afloop van de campagneactiviteiten de onvermijdelijke kroeg in.
Naar de toog om drank te bestellen.
Ik pakte het gaatje tussen twee mannen die aan de bar zaten, de een duidelijk ver heen of anders toch wel behoorlijk dronken.
Niet dronken genoeg toch om niet het zojuist gearriveerde “meissie” met een zichtbare vorm van interesse op te nemen.
“En wat heb jij vanavond gedaan meissie?”
“Ik heb Campagne gevoerd voor GroenLinks, veel folders uitgedeeld”
“Pfff ja” zei de metgezel, “ik vind het wel heel lastig kiezen deze keer hoor!”
Ik was nog helemaal niet moe en alhoewel de heren zwevend van de drank niet direct als zwevende kiezer binnen mijn bereik leken te liggen, ging ik de uitdaging aan.
“En wat is het dan precies dat u zo lastig vindt?”
De man kreeg geen tijd om antwoord te geven.
“Ik heb mijn stemkaart lekker weggegooid, ze mogen van mij allemaal de tyfus krijgen die politieke partijen” meldde de dronken makker met een stoere toon terwijl hij mij nog steeds stond op te nemen.
“Nou, Nou” zei de ander geschrokken.
“Okay, de tering dan” probeerde mijn fan.
“Goh, dat vind ik nou helemaal niet aardig, als u hen de tyfus of de tering toewenst, dan heeft u het ook over mij hoor, ik ben van GroenLinks.
Au!
Die kwam aan.
Of tenminste, zo leek het in ieder geval heel eventjes……
