Lijkt al twee dagen gelden dat ik vanochtend mijn jongste zoon uit zijn hoogslaper probeerde te lokken.

"Mam ik wil niet, mijn bed is de lekkerste plek ter wereld".

Ik herkende het gevoel want had dat nog maar 5 minuten geleden bij mezelf overwonnen.

Ik probeerde hem te paiaen met dat hij nog maar twee halve dagen naar school hoefde en dat het dan vakantie was.

"en dan gaan we vrijdagmiddag direct uit school naar de videotheek, huren we een film, kopen we popcorn gaan we naar huis, trekken we onze pyama aan, deken over ons heen…… en dan hebben wij vakantie.

Hij klaarde op en zag het weer helemaal zitten.

Ondertussen lever ik nachtwerk, raak ik op pijnlijke momenten een halve avond werk kwijt door een document niet goed te bewaren en stuur mezelf nu naar bed. Stress, ondanks het feit dat ik met mezelf had afgesproken dat ik na het stadsdeelvoorzitterschap de hectiek van het werk even wat minder zou zoeken (helpt niets, ik vind het veel te leuk).

Ik paai mezelf opeens met hetzelfde pyamamoment als waar ik vanochtend Tim mee verlokte.

Alleen heb ik geen flauw idee waar ik tussen nu en vrijdagmiddag nog de tijd vandaan haal een pyama te kopen.

Geloof dat ik morgen bij het ontbijt maar ga onderhandelen over de dresscode en of het ook in ochtendjas mag.