Vandaag was ik de cabdriver in onze familiewagen.
Een stapel CD's voor de heenweg voor allen.
Een stapel Cd's voor de terugweg, voor mij alleen.
Zoon Mick en vrienden/vriendinnen gingen een paar dagen naar Aubenton, waar hun theaterdocent met zijn iHTs een landhuis tot cursusplek voor dans- en theatermakers aan het omvormen is.
Ze kunnen er altijd handjes gebruiken en de “meester” heeft vele “volgers” bij het realiseren van zijn dromm
Als het maar even kan, wil Mick daar graag naar toe en meewerken.

Onze auto was de grootste en met 6 man in de wagen is al snel sneller en voordeliger.
Dat sneller gold dan voor hen, want ik moest ook weer terug, maar goed.
Ik had wel de leukste variant lading uit het volgeladen wagen liedje: ze zongen als sijsjes.
Hun theatrale opleiding verried zich op prettige wijze.

We begonnen met The Killers (jammerlijk in Paradiso gemist) en Snow Patrol (binnenkort samen naar toe) maar toen eenmaal de soundtrack van Moulin Rouge opging, wist ik meteen weer dat ik theatermakers aan het vervoeren was: een hele show, die ik afgezien van de audio gemist heb omdat mijn rol het letten op de weg voor was en de show zich achterin afspeelde.

In Aubenton was sinds ik daar de vorige keer was enorm veel gebeurd.
De vloer waar ik Mick vorige keer met hoed en het kersvers Stones shirt van het concert van de avond daarvoor had [[popup:mickaubenton.jpg:gefotografeerd:::center]], was vakkundig gesloopt en door het hele huis waren de veranderingen zichtbaar met als summum een van de speelklare studio's.
Klaar is het waarschijnlijk nooit, maar da's deel van de charme van dit groeiproject.

Net als de vorige keer een rondleiding met glas in de hand, nog even enthousiast, de droom krijgt vorm, dit keer ook met ondertiteling van Mick die smaakvol kon vertellen over zijn aandeeltje in de transformatie.

Blij dat ik voor dit project 5 paar werkhandjes en vijf youngsters had afgeleverd die het weer enorm naar hun zin gaan hebben, toverde ik de nu lege auto om tot een comfortabele muziekluisterstudio, chips en mijn Cd's onder handbereik.
Ik ben niet gek op autorijden, maar 4 uur in de auto alleen, je eigen muziek, eigen gedachten, als enige controle over de volumeknop en begeleiding van je eigen stem daarbij is toch wel feestelijk.
Gelukkig maar, want deze weg leg ik vast nog vaker af.