Ik zit op het bankje voor school te wachten op Tim, voor onze wekelijkse lunch:
geen overblijf, maar samen ergens in de buurt.
Vanuit een afstandje komt er een onderbouwklas met juf aan.
Ze waren in de dependence en hebben geknutseld, getuige de mooie kleurige kartonnen letters die chocoladeletters moeten voorstellen.
De letters zijn rijkelijk beplakt.
Hand in hand twee aan twee lopen ze achter de juf op mij af.
De vader vlak voor mij, ziet zijn kind dat zich onmiddelijk uit de rij losmaakt.
“En ging het vandaag met haar?”, vraagt de vader, het meisje was vast pas net op school, waarop de juf accuut tot stilstand komt.
Het effect op de rij is acuut en prachtig om te zien.
De 24 kindertjes die zojuist nog zwaaiend met hun letters mijn richting opkwamen, staan bijna net zo accuut stil.
Mooi om in bijna