Maand: november 2007

Vandag de eerste dag van de INEC Broadband Cities Conference 2007, met als thema “Cities planning for an Attractive, Sustainable, Competitive and Socially Inclusive Community of Tomorrow”.
Bijna meteen daarna door naar een concert van de Kaiser Chiefs in de Heineken Music Hall: de verwerking van al het gehoorde zal dus vanacht wel komen,
Ik was erg onder de indruk van het verhaal van Professor Carlotta Perez die de breedbandontwikkelingen bekeek gerelateerd aan de historische ontwikkelingen van eerdere technologische evoluties en hun ontwikkelingen en wat die ons voorspellen over slim handelen -met name de rol van deoverheid- tijdens deze nieuwste technologische revolutie.
Het zette de rest van de dag en het denken in een mooi kader.

Uit het fotoalbum van de band

De nostalgie kan maar niet op dezer dagen.
Zaterdag waren we op het feestje ter ere van 25 jaar Dick Hout & de Planken, al bijna net zoveel jaren ons favoriete feestbandje.
Huisband van de VU toen wij er studeerden, huisband van PH 31 toen het nog niet tegen de vlakte lag. De band tijdens ons trouwen en op nog veel meer plekken.
Wij wat ouder, zij ook.
In het verhaal van de band krijgt kinderen, liepen er wel wat zeer volwassen ogende dochters van de band op de dansvloer, eentje zelfs die ik deze week nog op een babyfoto naast mijn toen nog baby oudste zoon zag liggen.
Zij gingen verder, wij ook.
Het zijn al lang mannen met banen, maar ze treden nog graag op.
Gelukkig, want ik ken geen betere avonden op de dansvloer dan bij deze band.
Ook deze avond weer, hun ere-avondje, waar ze dan toch ook gewoon wel weer zelf op het podium stonden.
Ter ere van hun jubileum hadden ze twee gasten:

Gelukkig blijkt zo ongeveer elke domeinnaam met “iets van trots” in combinatie met “Nederland” gekaapt.
De koude rillingen lopen me over de rug bij de come back poging van de VVD.
Prachtig hoor je plek op het politieke speelveld weer terug willen vinden, wie zich wil positioneren is zoekende en weet het kennelijk ook niet helemaal meer.
Als hulp aan Illegalen strafbaar zou worden en je DNA tests voor huwelijkspartners gaat bepleiten, dan wens ik heel GroenLinks een bestuurlijk ongehoorzame toekomst in het gevang toe.
O ja, en als tegenwicht op/strategisch meebewegen met het harder wordende klimaat, stel ik per direct een verbod voor op het gebruik van het woord “illegaal” in verband met mensen.
Mijn straf, is geheel in dit tijdsbeeld niet mild: heropvoeding met terugwerkende kracht voor de zondaar door taakstraf en voor de ouders van de zondaar een opvoedcursus spijtbetuigen.
Bah, en nu maar wachten tot ze op rechts over elkaar buitelen om de voorstellen van de VVD te nuanceren danwel aan te scherpen. Ik laat de TV maar uit deze week.

Vandaag weer vergadering voor het Nivon Pinksterkamp: even inkomen weer en de blik op het Pinksterweekend zetten.
We vergaderden paralel in Tiel en in Amsterdam: in Tiel de jeugd en jongeren activiteitenclub en bij mij de algemene programmaclub, die videoconferentie die komt er echt nog wel een keer.
De plannen en activiteiten borrelden weer aan een stuk door op.
We zijn allen ondertussen bijna vrijwillige cultuurscouts geworden en er werden dan ook weer heel veel bandjes en acts geopperd.
Als ik naar mijn culturele uitjes van afgelopen week kijk (het was niet voor niets zo stil op mijn weblog, ik was uit), zou ik al een groot gedeelte van het culturele programma kunnen vullen:
* Het Amsterdamse Smartlappenkoor en de “oudellullen rock” van Dick Hout & de Planken (gezien en gehoord op zaterdag)
* Mondo Leone, prachtige ontdekking van afgelopen zondag
* Mijn Zwervend Hart van Theatergroep Esperanza, gezien in -eindelijk want dat wilde ik al zolang een keertje van binnen zien- het Parooltheater.
En zo waren er nog wat mensen die hun culturele ontdekkingen van de afgelopen periode op tafel legden.
De volgende vergadering over het programma, inclusief het inhoudelijke sprekersgedeelte, staat alweer gepland.
Het wordt straks weer kiezen uit veel moois, ik heb er nu al zin in.
Om ook weer even lekker aards en logistiek bezig te zijn, ga ik met iemand samen aan de slag om ook het totale organisatiedraaiboek (van ducttape, tot afzetlinten, verkeersborden, tenthuur en opzetschema’s, wie bestelt wat en wanneer, aggregaten, verkeershesjes, vergunningen en nog veel meer) op papier te zetten. Lekker basic, maar eigenlijk wel een beetje onmisbaar als je drie dagen lang 1000 mensen bij elkaar hebt.

Vrijdagavond, te eten bij mijn opvolgster en partijgenote.
Natuurlijk hadden we het helemaal niet over Parkeergarage Cremerplein (mijn handen jeuken), overschrijding bouwkosten stadsdeelkantoor, de brede school, ontbijt op school, de WMO, de verzelfstandiging van het onderwijs, het jongerenwerk, het ICT lab, de muziekwerkplaats, het vrijwilligersfeest, de Hallen……
en toch was het wel weer heel gezellig en weer veel te snel toch laat.

Na het feest van zaterdag, ging de wekker zondag wel erg vroeg.
Op het programma een netwerkbijeenkomst van Return on Ideals, voor ondernemers met idealen.
Ondernemend voelde ik me op dat moment allerminst en het enige ideaal dat op dat moment nog boven kwam drijven was “terug naar bed”.
Maar goed: ’s nachts een vrouw, ’s ochtends een vrouw!
Zondag ondernemen in de kapel van het klooster bij Kontakt der Kontinenten.

Prachtige setting, dat zeker en toen er naast koffie en veel water (het vochtverlies van de vorige avond wilde duidelijk gecompenseerd) ook nog mooi pianospel op de vleugel in de aanvang zat, kwam het met mijn vrede voor de dag wel goed.
Voor en door het gezelschap werden er 5 projecten gepresenteerd van ondernemers met idealen waar je feed back op kon geven en aan toe kon voegen, en eventueel aan bij zou kunnen dragen.
Ik voel me wel lekker op een plek waar het expliciet de bedoeling is dat je alle idee

Maar als ze daar dan staan: de vlinders der nacht,
ziet niemand hun traan, hoort niemand hun klacht
Want onder hun kleding van zijde en bont
klopt een hart dat de liefde nooit vond

Het kon even allemaal niet op dit weekend.
Na de SRVU re

Vrijdagavond was er een SRVU studentenvakbond reunie ter ere van 60 jaar SRVU
’t zijn confronterende tijden, een reunie terwijl je oudste zoon net zijn eerste studiejaar op de VU is ingegaan en je voor het lezen van de bijdragen in het gastenboek en het herlezen van je eigen interview in het boekje Tussen fundi en realo eerst je leesbril op moet zetten. Maar het was onverminderd gezellig al waren we duidelijk de oudste lichting aanwezig.
Met veel mensen uit onze oude SRVU tijd aten we voor de reunie in caf

De oproep in de klassen had succes gehad: onze veegploeg voor de schoolpleinen mocht vanochtend rekenen op een stevige uitbreiding.
Werven als de blaadjes vallen is kennelijk een goed idee.
We hadden deze keer dan ook wel heel erg veel erg van ons werk, maar met vele handen en nog veel meer blaadjes zaten we binnen een uur al weer aan de koffie.

Vanavond na een dag vol boeiende afspraken, was ik te gast op de borrel van het Bewonersplatform Oud-West met vanavond een speciale aangelegenheid, het afscheid van Astrid als senior opbouwwerkster in Oud-West.
Zij heeft binnen haar organisatie een nieuwe opdracht en gaat projecten doen.
Als allereerste kwartiermaakster destijds van de nieuwe opbouwwerkorganisatie, heeft zij de harten van iedereen gestolen, inclusief het mijne.
Haar komst luidde voor Oud-West het nieuwe opbouwwerk in, dat we na een aanbesteding en inclusief een voor alle betrokkenen pijnlijk afscheid van het voormalige opbouwwerk verwelkomden.
Een politiek gevoelig dossier dat mij destijds niet in de koude kleren is gaan zitten (ik droomde er regelmatig over) en dat ik ook niet zonder moeite politiek overleefd heb. Het was extra mooi om alle uitgesproken waardering voor Astrid’s werk en daarmee ook dat van Dock aan te horen samen met Zeeger, de ambtenaar die destijds de ambtelijke begeleiding van de aanbesteding naar het nieuwe opbouwwerk met zoveel betrokkenheid en deskundigheid voor zijn rekening heeft genomen. Feest vieren over succes was er destijds wat ons betreft niet bij: de wonden uit het verleden lagen diep en een nieuwe toekomst bouw je voorzichtig, maar dat het toch goed was, zo voelde het toch ook vanavond weer.
Het nieuwe opbouwwerk, het werd vanavond toch maar weer benoemd, bleek aan te slaan, het aanvankelijk wantrouwen sloeg snel over naar voorzichtig optimisme en vertrouwen en ondertussen is de meerwaarde van de nieuwe vorm van opbouwwerk niet meer weg te denken in Oud-West.
Astrid speelde daar een niet aflatende energieke rol in. Ze kende de hele buurt, ondersteunde alle medewerkers van het opbouwwerk, bewoners en medewerkers van het stadsdeel. Ze wist wat er leefde en deelde dat desgevraagd graag met iedereen.
Ten tijde van de moord op Theo Van Gogh en bij de beroering over de El Tahweed, moskee hadden we samen een hotline en spraken we elkaar meerdere malen per dag. Voor analyse, advies, afstemming, of soms ook gewoon even voor een borrel en het uitspreken van bewondering en steun, want het waren spannende tijden en wederzijdse overuren.
In tijden van nood, leer je met wie je kan samenwerken en dat deden we ook, dwars door de lijnen van onze professies heen.
Haar baas prees Astrid vanavond als de beste opbouwwerskter die hij kent, ik kan me daar van harte bij aansluiten.
Oud-West gaat haar missen, ik ook voor Oud-West, maar in mijn nieuwe functie als lid van de raad van toezicht van Dock, blijf ik haar volgen.
Het bijpraten hebben we al afgesproken.