Vanavond na een dag vol boeiende afspraken, was ik te gast op de borrel van het Bewonersplatform Oud-West met vanavond een speciale aangelegenheid, het afscheid van Astrid als senior opbouwwerkster in Oud-West.
Zij heeft binnen haar organisatie een nieuwe opdracht en gaat projecten doen.
Als allereerste kwartiermaakster destijds van de nieuwe opbouwwerkorganisatie, heeft zij de harten van iedereen gestolen, inclusief het mijne.
Haar komst luidde voor Oud-West het nieuwe opbouwwerk in, dat we na een aanbesteding en inclusief een voor alle betrokkenen pijnlijk afscheid van het voormalige opbouwwerk verwelkomden.
Een politiek gevoelig dossier dat mij destijds niet in de koude kleren is gaan zitten (ik droomde er regelmatig over) en dat ik ook niet zonder moeite politiek overleefd heb. Het was extra mooi om alle uitgesproken waardering voor Astrid’s werk en daarmee ook dat van Dock aan te horen samen met Zeeger, de ambtenaar die destijds de ambtelijke begeleiding van de aanbesteding naar het nieuwe opbouwwerk met zoveel betrokkenheid en deskundigheid voor zijn rekening heeft genomen. Feest vieren over succes was er destijds wat ons betreft niet bij: de wonden uit het verleden lagen diep en een nieuwe toekomst bouw je voorzichtig, maar dat het toch goed was, zo voelde het toch ook vanavond weer.
Het nieuwe opbouwwerk, het werd vanavond toch maar weer benoemd, bleek aan te slaan, het aanvankelijk wantrouwen sloeg snel over naar voorzichtig optimisme en vertrouwen en ondertussen is de meerwaarde van de nieuwe vorm van opbouwwerk niet meer weg te denken in Oud-West.
Astrid speelde daar een niet aflatende energieke rol in. Ze kende de hele buurt, ondersteunde alle medewerkers van het opbouwwerk, bewoners en medewerkers van het stadsdeel. Ze wist wat er leefde en deelde dat desgevraagd graag met iedereen.
Ten tijde van de moord op Theo Van Gogh en bij de beroering over de El Tahweed, moskee hadden we samen een hotline en spraken we elkaar meerdere malen per dag. Voor analyse, advies, afstemming, of soms ook gewoon even voor een borrel en het uitspreken van bewondering en steun, want het waren spannende tijden en wederzijdse overuren.
In tijden van nood, leer je met wie je kan samenwerken en dat deden we ook, dwars door de lijnen van onze professies heen.
Haar baas prees Astrid vanavond als de beste opbouwwerskter die hij kent, ik kan me daar van harte bij aansluiten.
Oud-West gaat haar missen, ik ook voor Oud-West, maar in mijn nieuwe functie als lid van de raad van toezicht van Dock, blijf ik haar volgen.
Het bijpraten hebben we al afgesproken.