Soms begin je een stukje met een titel waarvan je weet dat als er ooit een gek gaat googelen op die tekst, dat je de enige hit bent.
Dit is er zo een.
Ik zette mijn kind af op school en ging onderweg naar mijn afspraak. Zoals altijd fietsend met muziek tussen de oren, of in het hoofd. Ditmaal in het hoofd.
Ik zong, neuriede en dacht over “Ne me quitte pas” gewoon omdat die prominent in mijn favoriete franstalige playlist staat.
Zo prominent dat ik ondertussen aanzienlijke flarden van deze tekst in het frans kan reproduceren en vaak nadenk over welke vertaling van die zinnen ik het mooist zou vinden.
Ne me quitte pas, ik dacht na over of er een verschil in emotionele lading zat tussen de vertaling “ga niet bij me weg” of “laat me niet alleen”. Waarom weet ik niet, maar dat hield me bezig. Ik kwam er niet uit. Er is een verschil in lading, maar waar zit dat hem in.
Het jammere van korte fietsafstanden is dat ik mijn afspraak bereikt had voor dat ik een antwoord had op die vraag.
Voor een van de projecten waar ik mee bezig was, ha ik een interview met iemand over een pregnant maatschappelijk onderwerp (expres zo vaag geformuleerd). Zijn kantoor ademde de geur van wierook en bij binnenkomst zag ik een opengeslagen Koran.. .Wij hadden een goed gesprek, deden de vragen die moesten en mijn slotvraag “wanneer ben jij vanuit de missie die je voelt nu tevreden met het resultaat dat je bereikt hebt, werd meer dan beantwoord.
Hij weg, ik weer onderweg naar huis.
Op de weg terug neuriede ik een deuntje. Ik merkte dat ik dat deed en ging op zoek naar de tekst die daar bijhoorde.
De zoektocht leverde iets verbazends en wonderlijks op: ik bleek Abba te neurieen terwijl ik helemaal niet van Abba houd, maar kennelijk had mijn gesprek me van Ne me quitte pas naar I have a dream/ I believe in Angels gebracht, terwijl ik “for the record” niet alleen niet van Abba houd, maar ook niet heel echt in engelen geloof.
Maar eelijk is eerlijk, ik was verbaasd en ook wel een beetje tevreden dat het gevoerde gesprek kennelijk dit deuntje, waarvan ik in alle eerlijkheid zou geloven dat ik de tekst niet kende, bij mij naar boven bracht en een tekst produceerde, die ik dus wel degelijk toch bleek te kennen, die erg bij de inhoud van het gesprek paste.
Van Brel naar Abba, ik hoop van harte dat het me niet dagelijks gaat overkomen, maar deze keer leverde dit signaaltje van mijn onbewuste playlist me toch een vette glimlach op.

I have a dream, a fantasy
To help me through reality
And my destination makes it worth the while
Pushing through the darkness still another mile
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
Ill cross the stream – I have a dream