Maandagmiddag had ik een aantal buurtbewoners op mijn spreekuur die me kwamen melden dat zij zich nogal stoorden aan de muurschildering die tegenover hun raam aan het ontstaan was. Vanavond was dit ook een nieuwsitem op AT5.

De muurschildering is een van de projecten die een aantal buurtbewoners zelf bedacht hadden in het kader Van het URBAN project.

De muur is best wel groot en de afgebeelde vrouw best wel bloot en daarin lag de kern van hun probleem.

Als je vanuit je moslimachtergrond een bloot afgebeelde vrouw niet behoorlijk vind en je kinderen hier niet dagelijks mee wilt confronteren, kan ik me best voorstellen dat je niet blij bent met zo’n levensgrote afbeelding die je uit je raam ziet.

Aan de andere kant komt het idee uit de buurt zelf, waren mensen bij aanvang van het project erg enthousiast over het idee en heeft er ook overleg in de buurt plaatsgevonden.

De onvermijdelijke vraag kwam: of ik er niet voor kon zorgen dat de dame op de muur aangekleed kon worden. Het beeld van de vijgebladen van de portefeuillehouder Kunst drong zich onmiddelijk op. Ik heb voorzichting mijn inschatting uitgelegd dat ik dacht dat de kunstenaar daar niet veel voor zou voelen omdat dat dat inmenging in zijn concept zou betekenen, maar ook omdat het gedicht de lichamelijke schoonheid van Roosje beschrijft en het dus in dit geval ook nog eens om het spreekwoordelijke “functioneel” bloot gaat. Niet dat ik zo goed thuis ben in het oeuvre van Van Lennep, maar in September bij het buurtfeest waarbij o.a. dit idee gepresenteerd werd, is mij gevraagd om het gedicht voor te dragen bij de opening. Vanavond liet de kunstenaar bij AT5 al weten dat hij Roosje inderdaad niet aan wilde kleden.

Morgen komt er nog een gesprek tussen die mensen die het niet gepast vinden, het stadsdeel en de kunstenaar. Ik hoop natuurlijk op een oplossing die recht doet aan alle betrokkenen, maar de verschillen lijken groot en het dilemma ligt scherp.