Een beetje traditionele activiteit tijdens de vakantie: ruzie maken met mijn computer. Alle ergernissen die ik tijdens het drukke werk registreer, maar waar ik niet aan toe kom, blijven liggen voor de vakantie.

Het is maar een apparaat, ik weet het.

Maar als het apparaat mij lijkt te beheersen in plaats van ik het apparaat, dan krijgt de machine menselijke trekjes voor mij.

Ik praat nog steeds niet met bomen en dolfijnen, maar betrap me er wel op mijn computer soms streng toe te spreken, zonder al te veel effect maar wel een intentie: hem (cliche, maar de computer is een hij, vooral als hij niet doet wat ik wil) duidelijk te maken dat hij moet doen wat ik wil en niet andersom.

Nadat ik gisteren de computer al opengeschroefd had, kwam er vandaag aan mijn overredingskracht een decoupeerzaag te pas. Dat hielp. Natuurlijk liet ik de decoupeerzaag niet op de computer zelf los, alhoewel dat ook kan.

Ik zaagde de achterwand uit mijn computerkast ter voorkoming van oververhitting en toen ik toch bezig was (ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik vandaag voor het eerst zo’n zaag in handen had, op 41 jarige leeftijd wel wat laat) zaagde ik meteen ook een stuk uit de zijnkant van het kastje zodat ook de CD en DVD vrijelijk open konden en de aan en uit knop bereikbaar was.

Finishing touch was het opbergen van een zaklantaarn in het kastje om gemakkelijker zicht te hebben op de diverse kabelaansluitingen (ik verlang naar de echte wireless computer, maar dan ook echt zonder snoeren, want voorlopig blijft er een boel rotzooi over).

Resultaat: een koel opgeborgen computer, een aantal vervangen verlengsnoeren (het duurt toch even voor je in de gaten hebt dat het probleem daar zit) en een nieuwe koptelefoon waardoor ik weer in stereo naar internetradio en muziek kan luisteren.

Het is danwel vakantie, maar er zijn dagen dat ik voor mijn gevoel minder bereik.