Het was weer zo’n maandag: ik zat op mijn stoel en de wereld, of tenminste het ambtelijk deel van de wereld voltrok zich voor mij.

Zo af en toe en regelrechte stoelendans, als er teveel mensen binnenkwamen. De koffie en thee werden af en aan geruisloos aangevuld.

Van “op welke uitnodigingen ga je deze maand wel of niet in” tot integratie, voorwoorden, stadsdeelhuis, gebaar naar nieuwe bewoners, gesprek met de moskee, Het Fijnhout, Sociale Activering, Kunst in de Openbare Ruimte, Buurtsportinitiatieven, trouwlocaties, het vermeerderen van zorgeloosheid en het verminderen van handelingsverlegenheid.

Er trok nogal wat aan mij voorbij.

Aan het eind van de dag had ik een kennismakingsgesprek met onze nieuwe wijkteamchef van de politie.

Soms zeggen ze dat de bestuurlijke top zo vaak verandert, maar ik zie toch her en der bij anderen snellere personeelswisselingen aan mij voorbij gaan: ik ben in mijn korte voorzittersperiode aan “mijn” derde wijkteamchef en aan de tweede districtschef toe. Op zich houd ik niet zo van personele veranderingen, ik vind het altijd jammer dat mensen weggaan. Maar goed het went.

Ik neem me voor de wisselingen constructief op te pakken en de inhoud van onze overleggen dan ook maar weer opnieuw vorm te gaan geven.

Onze nieuwe wijkteamchef heeft een indrukwekkende en gevarieerde staat van dienst en brengt vast ook weer een nieuwe en eigen werkwijze met zich mee. Ik heb ondertussen al eventjes in mijn rol mogen oefenen, dus het wordt vast een nieuwe goede samenwerking.