Leuk hoor Sinterklaas vieren op je werk.
Kom ik vanochtend op mijn werk, ontvang ik een mailtjemet foto en de tekst “die jongen gaat zijn moeder achterna”.
Ik mail terug: Oh heb je mij dan wel eens op de tafel zien staan?
Helaas begreep ik precies wat zij bedoelde, van enige verlegenheid
was geen sprake, liedje zingen op de tafel of voor Sinterklaas door de
microfoon:geen punt.
Ac,h en stiekem ben ik toch ook wel een beetje trots
De afgelopen dagen stonden in het teken van Sinterklaas:
Eerst had de heilige man mijn kantoor al als opslag gebruikt.
Later kwam hij ook nog bij onze personeelsvereniging De Kwaker,
waardoor iedereen zich weer eens bewust werd van het feit dat veel
collega’s kinderen hebben.
Mooi feest met een lekkere tocht per rondvaartboot op zoek naar
Sinterklaas die verdwaald was. Uiteindelijk haalden wij hem op bij de
parkeergarage in de Marnixstraat, wat een plaats om te stranden. Veel
gezang, cadeaus en een groepsfoto. Heel geslaagd en weer uitstekend
georganiseerd door de vrijwilligers van de personeelsvereniging.
Zondagmiddag thuis met oma’s en opa’s Sinterklaas in
familiesfeer. Grote tevredenheid bij een ieder, de kinderen na
afloop snel aan de slag met de nieuwe aanwinsten.
Ik kreeg o.a. een mp3 speler om het moreel te ondersteunen tijdens het sporten en een keukenschort (als dat geen hint is).
Vanavond weer een hele berg stukken voor de staven van morgen en tussen de bedrijven door spelen met het nieuwe mp3 apparaatje.
Avondje noest zwoegen: 3580 e-mail berichten verwijderd. Pfff en ik zit nog pas in oktober. Ik had het graag af willen maken, maar de avond is op.
Wat een boel rotzooi krijgt een mens binnen via de mail.
Wat bepaald niet helpt is dat een organisatie waar ik veel mee te maken heb bij elke mail om bevestiging van ontvangst vraagt. Dat betekent dus voor elk weg te gooien bericht twee keer klikken i.pv.
Vandaag mooie inhoudelijke dag gehad, voornamelijk over de inhoud van Onderwijs: cito en leerplicht.
Besturen op hoofdlijnen of niet: het blijft goed om als bestuurder terdege kennis te nemen van wat er in het veld speelt op deze domeinen. Goed werk dus vandaag.
Vanavond met een aantal collega’s en ex-collega’s een erg gezellig etentje gehad, waaruit vast nog meer voort komt.
Voor mij telde vandaag hoe je als mens en daarnaast ook als (ex)collega met elkaar een mooi verband weet waarin iedereen floreert en je ook samen naar iets toewerkt. Ik genoot vanavond en zie uit naar het vervolg waar we spijkers met koppen gaan slaan.
Vanochtend hielp ik op school met de Sinterklaasvoorbereiding.
Vaak lukt dit niet, maar als ik het maar vroeg genoeg zie, dan block ik tijd in mijn agenda om ook gewoon even betrokken ouder te kunnen zijn.
De schone taak om “feestlaatjes” voor de klassen met lekkernijen voor de Sintviering van morgen te vullen en af te passen op het aantal leerlingen in de klas.
Ik geniet daar altijd erg van: zo’n school die gewoon in bedrijf is, klassen met deuren open, zo af en toe kinderen met een opdracht over de gangen en ouders die aan het helpen zijn.
Vanochtend was het extra leuk omdat de concierge van school taart uitdeelde omdat haar ID baan omgezet was in een vaste baan.
Ik drink bijna elke dag een kopje koffie bij de concierge in mijn functie van moeder, maar eenmaal op het stadsdeelkantoor ben ik weer de schoolbestuurder en lokale overheid.
Wij hebben er in Oud-West hard voor geijverd om in ieder geval de concierges van de scholen van ID tot reguliere baan te maken. Ik ben zowel als schoolbestuurder als portefeuillehouder onderwijs erg tevreden dat dat gelukt is.
De taart om dit te vieren, die ik als meehelpende moeder op at, maakte de cirkel toch wel helemaal rond.
Vanuit welke hoedanigheid ik het ook bekijk: een school kan niet zonder concierge. Een reguliere taak, dus een reguliere baan. Vanaf vandaag dus een echte concierge.
Ik heb weinig op met Sterrenbeelden.
Alleen heel soms dreig ik me er toch even plotseling in te herkennen.
En dat is dan meestel op de momenten dat ik de door mijzelf gecreeerde chaos eerder groter maak dan kleiner.
Deze week verhuisde ik met mijn computer van de woon- naar de studeerkamer zodat ik in principe daar rook en niet meer structureel en te veel in de huiskamer.
Compleet met een herinstallatie van Windows en het opnieuw opzetten van mijn favoriete werkomgeving, levert dat nogal werk en gedoe op.
In plaats van me daarop te concentreren, installeer ik een TV kaart op mijn computer, besluit ik dat nu het goede moment is om mijn PDA ook met mijn thuiscomputer te laten samenwerken, wil ik cassetebandjes op de computer overzetten en overgaan op open source software.
Toegegeven, als dat allemaal gelukt is heb ik mijn eigen Media Centre, maar tegelijkertijd is het wat veel na alle reguliere taken.
Natuurlijk mislukt er in eerste instantie veel te veel en heb ik een aantal relevante zaken zoals een tekstverwerkingsprogramma nog niet eens geinstalleerd.
Met nog zeker twintig wensen te gaan, kijk ik toch al tevreden achterom naar wat er al gelukt is. De planning en prioritering is ver te zoeken.
Proefondervindelijk leren, veel beginnen maar lang niet alles afmaken, alles leuk en interessant vinden.
“Je gedraagt je als een echte Tweeling” dacht ik toch opeens vanavond.
Vandaag hadden wij een geplande Crisis Management Training.
Er moest geoefend worden voor eventuele calamiteiten in het stadsdeelkantoor. Wat voor een rampje ons zou treffen was een verrasing.
Wel wisten we van de vorige keer dat het allemaal behoorlijlk “levensecht” gebracht zou worden.
Voor de oefening werden we getroffen door twee van onze milieuagenten die tijdens hun werk met een gevaarlijke stof overgoten waren na een incident. In de oefening ging het niet best met ze. Terwijl zij zogenaamd afgevoerd werden naar het ziekenhuis en wij de familie op de hoogte moesten stellen, overkwam ons een tweede calamiteit: er was een gevaarlijke stof vrijgekomen in het stadsdeelkantoor. De medewerkers die er mee in aanraking gekomen waren moesten geisoleerd, het gebouw ontruimd en daarnaast was er nog een risico dat de stof vrij zou komen buiten het stadsdeelkantoor.
Pff een behoorlijk gedoe. Ongeruste medewerkers in afzondering, ondertussen allemaal functionarissen van dienst die dingen van ons wilden, maar
