Tussen alle drukke bedijven van deze week door, verloor ik maandagavond glansrijk onze Mah-Jongg competitie.

Wij vierden dit jaar ons 15e competitiejaar.

Ooit, lang geleden, leerde ik tijdens een zeilweekend van het bestuur van onze studentenvakbond mijn vriendjes en vriendinnetjes Mah-jonggen.

We bleven lang op in die nachten om het onder de knie te krijgen.

Ondertussen spelen we alweer 15 jaar gezamenlijk een competitie met 16 mensen.

Ookal stond ik aan de wieg van het leerproces, de beker heb ik “helaas” nog nooit in ontvangst mogen nemen.

Echt erg vind  ik het natuurlijk niet.

Ik geniet van het feit dat we dit bijna 20 jaar na dato nog steeds met veel plezier en verve doen, we elkaar nog steeds regelmatig zien. Ik volhard koppig in mijn speltechniek waarbij de de schoonheid van de stenen op mijn plankje nog steeds belangrijker is dan de winstgevendheid van het puntenaantal.