Vanmiddag tijdens het spreekuur een pijnlijk gesprek met mensen die ten gevolge van ons plaatsingsbeleid niet geplaatst kunnen worden op de school van hun eerste keuze.

Dat is eerder gebeurd maar tot nu toe vonden we steeds samen met de ouders een oplossing waar ze tevreden mee waren.

In dit geval is dat (nog) niet gelukt. Deze mensen vonden ons plaatsingsbeleid onbillijk en wilden het daar met mij over hebben.

Ik kan me hun gevoel daarbij heel goed voorstellen, zeker als je hoort hoe graag en waarom ze hun kind op deze school wilden hebben.

Het vaststellen van het plaatsingsbeleid heeft er bij ons voor gezorgd dat er een einde is gekomen aan de situatie dat kinderen uit Oud-West soms niet in Oud-West naar school konden omdat er teveel kinderen van ver buiten de buurt naar de scholen in Oud-West gingen. Niet alleen wilden we graag dat dat niet meer zou gebeuren, we willen ook graag dat kinderen naar een school in de buurt kunnen gaan. Daarvoor was het nodig om te bepalen dat kinderen uit Oud-West en een paar kleine stukjes daarbuiten voor gaan als er krapte is.

Deze mensen worden daar nu de dupe van en zijn daar ongelukkig onder ook al omdat ze helemaal niet ver uit de buurt wonen.

Hoe graag je het soms ook zou willen, afwijken van dat beleid kan niet.

Hun enige mogenlijkheid zoals het er nu uit ziet is dat ze in beroep gaan tegen onze beslissing.

Bepaald geen leuke boodschap.