Na een slechte zomer leek woensdag de dag waar iedereen op zat te wachten. “Woensdag wordt het voorlopig de allermooiste dag” gonsde het al de hele week.

Al om 10 uur s’ochtends stonden de wegen naar het strand vol.

Ik moest s’avonds in Den Haag zijn en besloot dat te combineren met het strand.

Ik huurde een fiets op het station en fietste naar Scheveningen.

Met blote voeten door de branding en de zon in zee zien zakken: helemaal echt en helemaal lekker.

Ik reis zelden met de trein, maar geniet daar altijd enorm van: niets hoeven, muziekje luisteren, mensen kijken.

Ook nu weer.

Tegenover mij zat een vrouw.

Ze zag er zelfverzekerd uit, maar rommelde ook nerveus in haar tasje.

Ze had zich duidelijk mooi gemaakt: een mooie jurk, mooie make up die ze zo af en toe in een miniscuul spiegeltje controleerde.

Ze ging vast iets leuks doen want ze keek met enige regelmaat met een dromerige blik naar buiten.

Opeens haalde ze een schaar en een blaadje uit haar tas.

Ze knipte iets zeer zorgvuldig langs de lijntjes af en ronmmelde nogmaals in haar tasje.

Daar kwam een CD met hoesje uit.

Ze probeerde hardnekkig de achterkant van de CD hoes los te krijgen.

Drie behulpzame mannen in het bankje naast ons gaven graag aanwijzingen: “er zitten twee nokjes in het midden, dan wip je hem zo los”.

Ze bedankte hen vriendelijk, maar peuterde onverstoorbaar door met haar gelakte nagels die ze na afloop wel even op eventuele schade inspecteerde.

Uiteindelijk was het haar gelukt. Voorzichtig plaatste ze de net geknipte velletjes in het CD hoesje, gooide het restmateriaal en de oorspronkelijke hoes weg.

Ze keek tevreden naar het resultaat en nog maar weer eens dromerig naar buiten.

Ondertussen was ik erg nieuwschierig geworden.

Wat zou deze vrouw gaan doen?.

De zojuist in elkaar gezette CD was vast voor iemand die ze graag mocht of lief had, die dromerige blik niet minder.

Een nieuwe vriend, vakantieliefde, geheime minnaar, impressario (wie weet waren het wel haar mooist ingezongen liedjes)?.

Mijn fantasie ging heftig met me op de loop.

In Den Haag stapte ze uit en verdween ze snel in de mensenmassa.

Ik heb me die avond nog regelmatig afgevraagd wat deze vrouw nu aan het doen zou zijn.

Ik, in haar plaats, had alvast een boel mooie scenario’s voor haar uitgedacht.