Sinds de afgelopen zomervakantie was ik op zoek naar een liedje van George Brassens.

Ik hoorde het op het terras van onze camping live door een aldaar geliefd Brassens vertolker.

In mijn beste frans complimenteerde ik hem met dat ene mooie liedje waarvan ik de titel niet meer wist, alleen nog maar anderhalve zin Dat hielp hem niet verder want zijn oevre was te groot.

De zin bleef in mijn hoofd spoken.

Gisteren kwam ik achter de titel van het liedje met die anderhalve zin, met dank aan de bibliotheek.

Nu, veel te laat in de nacht en na erg veel afgebroken downloads – en een nepreclame download waarin een nep Clinton nogmaals bevestigde dat hij geen sex with that woman had, maar als je dat wilde moest je naar….dot com gaan – heb ik hem binnen.

Thuis s’nachts in de regen is hij nog steeds net zo mooi: Les Passantes

Met de tonen nog in mijn hoofd nu toch maar naar bed.