De vader mopperde toen hij bij de ingang van de schoolpoort netniet/net wel ondersteboven gefietst werd door een ouder die de poort uit kwam.
Een dagelijkse ergernis en het aller allerdaagste voorbeeld van hoe moeilijk het is om normen en waarden in stand te houden:
Fietsen binnen de poort is verboden
Fietsen op de stoep ook
Toch zie je dagelijks ouders de stoep op crossen.
Als je je als ouder voor de school van je kind al niet aan de regels kunt houden, twerwijl de zin van de regels hier ook nog op zijn allerduidelijks is, niemand ziet zijn eigen kind graag onderuitgefietst, hoe moet het dan verder.
Het verval van de regel gaat snel: veel kinderen fietsen wel vanaf de straat de stoep op en de poort binnen, gedurende het schooljaar neemt dat toe en zie je ouders volgen.
Je kind zeggen dat het niet mag wordt moeilijker als zichtbaar iedereen het doet, maar toch gaat het hier al mis.
Ik stap keurig af voor de stoep, fiets nooit binnen de poort en zie met enige regelmaat mijn kind dat wel doen.
Ik heb het geprobeerd aan het begin van het jaar, maar het eerlijk gezegd ook opgegeven bij het zien van zoveel andere fietsende kinderen.
De ouder in overtreding voelde zich aangesproken en bedacht zoals dat vaak gaat bij mensen die zich aangesporeken voelen een flutexcuus waar hij vervolgens zelf heftig in ging geloven: “als ik naast mijn fiets had gelopen was ik twee keer zo breed geweest en had je nog meer last van me gehad”.
Ik snaptde de boze vader volkomen, het is mij ook een doorn in het oog.
Je aan de regels houden lijkt zelfs in een volstrekt logische omgeving toch minder makkelijk dan je denkt.
Waarschijnlijk is dit vergrijp toch alleen maar weer in te dammen door de ouders aan het begin van het schooljaar een aparte brief via hun kinderen mee te geven waarin de regel en het belang ervan nog maar weer eens uitgelegd wordt en het de kinderen ook maar weer eens uit te leggen (“en het ergste is dat als jullie het doen, jullie verstandige ouders opeens ook weer gaan denken dat het normaal is om op de stoep en binnen de poort te fietsen)”.
Ik zal volgende week aanbieden die brief alvast te schrijven.
En zal de laatste week van dit schooljaar mijn kind ook weer van zijn fiets af manen.
De boze vader had een veel villeinere en misschien nog wel effectievere maatregel: we moeten gewoon een aantal ochtenden de politie vragen hier te beboeten.
Ik hoop stiekum toch dat het aanspreken op het collectieve verantwoordelijkheidsgevoel weer voor in ieder geval een half jaartje werkt
